Ομόλογα, μετρητά, τόκοι, αλλά από έργα... μηδέν! Περίπου αυτά περιλαμβάνει η... παρακαταθήκη που αφήνει πίσω της η απερχόμενη δημοτική Αρχή Ηρακλείου ύστερα από την πιο μακροσκελή δημοτική θητεία, 5 ετών, στην ιστορία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης!
Στο ταμείο του Δήμου Ηρακλείου τα 25 εκατομμύρια που κληρονόμησε το 2014 η τότε νέα δημοτική Αρχή αβγάτισαν και έγιναν 55, όμως τόπο δεν έπιασαν αφού δεν μπήκε ούτε πέτρα πάνω στην άλλη, αλλά αντιθέτως παρέμειναν σε κλειστό προθεσμιακό λογαριασμό της Παγκρήτιας Τράπεζας, λαμβάνοντας ετήσιο τόκο περίπου 1-1,5 εκατ. ευρώ! Όμως το Ηράκλειο δεν απέκτησε στη διάρκεια της πενταετίας, ενώ είχε λεφτά, ούτε ένα νέο δημόσιο χώρο, ούτε ένα νέο κοινόχρηστο χώρο και χώρο πρασίνου, ούτε μια ολοκληρωμένη παρέμβαση...
Παρότι πρόκειται για έργα “βιτρίνας” με μικρό κόστος, ακόμη κι αυτές έμειναν μισές! Στη Δικαιοσύνης, το έργο έμεινε ανολοκλήρωτο, στον κόλπο Δερματά η αστική παραλία που διαφημίστηκε από τον ίδιο τον απερχόμενο δήμαρχο Βασίλη Λαμπρινό ως το εμβληματικό έργο της θητείας του δεν έγινε ποτέ, το Καπετανάκειο δεν ολοκληρώθηκε για να στεγαστούν οι μαθητές, το πάρκο Γεωργιάδη περιφράχθηκε με τη συνδρομή των ΜΑΤ αλλά οι εργασίες δεν προχωρούν γρηγορότερα από μια χελώνα, ενώ ακόμη και οι λακκούβες δεν ήταν καν προγραμματισμένο να αποκατασταθούν παρά μόνο προεκλογικά! Τα αντανακλαστικά ήταν ανύπαρκτα ακόμη και όταν κατέρρευσε ο μοναδικός σύντομος δρόμος των Βουτών, ύστερα από την παρατεταμένη βροχόπτωση! Αλλά φταίει η βροχόπτωση που πέφτουν οι δρόμοι και δεν αποκαθίστανται; Αλλού βρέχει ολοχρονίς, αλλά δρόμους έχουν και μάλιστα χωρίς λακκούβες!
Όλα αυτά δεν είναι παρά μόνο τα “χοντρά”, δηλαδή εκείνα που φαίνονται με την πρώτη ματιά, γιατί αν κάποιος βάλει τα δάκτυλά του “επί τον τύπον των ήλων”, θα εντοπίσει και άλλα πολλά, όπως για παράδειγμα παιδικές χαρές συντρίμμια, άγρια βλάστηση... τύπου Αμαζονίου και εγκατάλειψη στα ενετικά τείχη, κλειστές οι ενετικές πύλες που πριν χρόνια ήταν εκθεσιακοί χώροι ή μουσειακοί, όπως η Πύλη Βηθλεέμ, η Πύλη Αγίου Γεωργίου και η Πύλη Παντοκράτορα. Ακόμη και η στοά Μακάσι δεν είναι ο χώρος μνήμης που σχεδιάστηκε και αποκαταστάθηκε να είναι!
Στο Παγκρήτιο Στάδιο το στέγαστρο δεν αποκαταστάθηκε ποτέ από το 2015 που υπέστη καταστροφή από τον αέρα και παρά το γεγονός ότι υπήρχε υπουργική απόφαση από τον Οκτώβριο του 2018, ύψους 1,5 εκατ. ευρώ! Αντ’ αυτού, χάνονται οι αγώνες και μόλις πέντε μέρες πριν από τις εκλογές υπογράφτηκαν, μήπως προεκλογικά (;), συμβάσεις συντηρήσεις αθλητικών χώρων!
Και δεν είναι μόνο οι εργολαβίες που έμειναν μισές... Στις Δημοτικές Επιχειρήσεις τα κονδύλια “κολλυβοποιήθηκαν” και έγινε κανονικό “πάρτι” με τις συμβάσεις απευθείας ανάθεσης! Η πλειοψηφία των συμβάσεων που υπογράφτηκαν αφορούσε σε δράσεις ως 5.000 ευρώ και έργα που δεν ξεπερνούσαν τα 20.000 ευρώ χωρίς ΦΠΑ. Κι αυτό για να μπορούν να ανατεθούν οι δράσεις ως 5.000 ευρώ χωρίς καν έλεγχο από τον Επίτροπο και ως 20.000 ευρώ χωρίς διαγωνιστική διαδικασία. Η διαπίστωση αυτή δεν υποκρύπτει την παραμικρή αιχμή ότι “φαγώθηκαν” με παράνομο τρόπο λεφτά! Όμως είναι σαφές ότι δαπανήθηκαν λεφτά δημόσιου χαρακτήρα χωρίς έλεγχο ή διαγωνισμό! Και φυσικά αξιοσημείωτο είναι το πού δαπανήθηκαν! Για παράδειγμα, σε εθελοντές για πολιτιστικές εκδηλώσεις ή τον λεγόμενο Πολιτισμό, που έφτασε και ξεπέρασε το 1 εκατ. ευρώ συν τις ιδιωτικές χορηγίες που ποτέ δε μαθεύτηκαν ή έλαβαν γνώση οι δημότες έναντι δράσεων κοινωνικής πολιτικής, για την οποία δαπανήθηκαν ποσά περίπου στο 1/3 των δαπανών του Πολιτισμού!
Προβληματική αποδείχτηκε η διαχείριση ακόμη και στην υδροδότηση της πόλης, αφού ακόμη και τώρα, ύστερα από έναν πολύ βροχερό χειμώνα, που υπερχείλισε το φράγμα Αποσελέμη και αναζωογονήθηκαν οι γεωτρήσεις και οι πηγές, υπήρξαν γειτονιές που έμειναν χωρίς νερό για μέρες! Τα προηγούμενα χρόνια που δεν υπήρχαν βροχές, η κατάσταση ήταν δραματική, με αποκορύφωμα το καλοκαίρι του 2017 να καταγραφεί ένα αρνητικό ρεκόρ, αφού πέρασε σχεδόν μήνας με διαδοχικά προβλήματα υδροδότησης και έλλειψης νερού!
Η αποτυχία σε όλο της το μεγαλείο!
Επιστέγασμα της αποτυχίας δημοτικού έργου που έχει καταγραφεί ποτέ είναι η εξέλιξη των εργασιών της ανάπλασης του οδικού άξονα Δικαιοσύνης-Ίδης. Παράλληλα, αποτελεί και την πρώτη “καυτή πατάτα” που παραλαμβάνει η νέα δημοτική Αρχή από την προηγούμενη, αφού θα πρέπει να ολοκληρωθεί ένα έργο που έμεινε μισό και ο εργολάβος κηρύχθηκε έκπτωτος!
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Σημαίνει ότι η νέα δημοτική Αρχή θα πρέπει να βρει... εργολάβο να τελειώσει το έργο, καθώς η μελέτη που δημοπρατήθηκε και συμβασιοποιήθηκε δεν προβλέπει μόνο αυτό το τμήμα του έργου που κατασκευάστηκε. Εκτός από τον άξονα Δικαιοσύνης-Ίδης, προβλέπονται οι αναπλάσεις και οι πεζοδρομήσεις της μικρής Έβανς και της Χατζημιχάλη Γιάνναρη - ο δρόμος πίσω από τα Δικαστήρια - οι ελεύθεροι χώροι μεταξύ των τριών δημόσιων κτηρίων στο κέντρο της πόλης που αποτελούσαν τους ενετικούς στρατώνες του Αγίου Γεωργίου, ο αστικός εξοπλισμός που δεν τοποθετήθηκε και άλλα.
Ο εργολάβος που κηρύχτηκε έκπτωτος, αφού πρώτα “ροκάνισε” το 18μηνο της σύμβασης και άλλαξε πολλές φορές τη μελέτη με εκ των υστέρων εγκρίσεις κυρίως ως προς τα υλικά, θα πληρωθεί με βάση την επιμέτρηση του έργου και το ποσοστό υλοποίησης αυτού. Η απερχόμενη δημοτική Αρχή υποστηρίζει ότι το έργο “τορπιλίστηκε” από την υψηλή έκπτωση 67% του εργολάβου, ο οποίος δεν μπορούσε να το τελειώσει, όμως απωθεί κάθε δική της ευθύνη που δεν έκανε αιτιολογικό έλεγχο της έκπτωσης προτού προχωρήσει στην ανάθεση της σύμβασης.
Τώρα ο εργολάβος έχει δικαίωμα να προβάλλει ενστάσεις, το θέμα να πάει στο Τεχνικό Συμβούλιο Έργων και εν συνεχεία η απόφασή του να επιστρέψει στο Δημοτικό Συμβούλιο Ηρακλείου για να λάβει την τελική απόφαση, με την οποία είτε θα κηρύσσεται έκπτωτος ο εργολάβος είτε όχι. Στην περίπτωση που κηρυχθεί έκπτωτος, υπάρχουν δύο δρόμοι:
α) Προτείνεται στον δεύτερο και τον τρίτο μειοδότη η ανάθεση της εργολαβίας, οι οποίοι θα εκτελέσουν το υπόλοιπο έργο με βάση το ποσοστό της έκπτωσης που εκείνοι έδωσαν στον διαγωνισμό,
β) αν δεν τελεσφορήσει αυτό, δηλαδή δε δεχτούν οι εργολάβοι που μειοδότησαν στον αρχικό διαγωνισμό να αναλάβουν το έργο, τότε η Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου Ηρακλείου μπορεί να μαζέψει τα υπόλοιπα του έργου σε μια εργολαβία και με βάση το ποσοστό της επιμέτρησης και το υπόλοιπο από τον αρχικό προϋπολογισμό του έργου να βγει στον “αέρα” μια νέα δημοπρασία!
Στην πραγματικότητα θα δαπανηθούν χρόνος και χρήμα, αφού το έργο κινδυνεύει να εκτελεστεί χωρίς ουσιαστικά αθροιστικά, από τις παλινωδίες των εργολαβιών, να κερδίσει έκπτωση από τον αρχικό προϋπολογισμό, που φτάνει τα 4 εκατ. ευρώ!
