Μια διαφορετική ματιά στα πιο σημαντικά διεθνή γεγονότα της χρονιάς μέσα από τις πρώτες σελίδες μεγάλων εφημερίδων και εντύπων του κόσμου μάς δίνει όχι μόνο την εικόνα των ειδήσεων που κυριάρχησαν μέσα στο 2012, κυρίως από το χώρο της πολιτικής, αλλά και την προσέγγιση σε αυτές.
Η επιλογή έγινε με βάση τη σπουδαιότητα των γεγονότων, την πρωτοτυπία αλλά και την τολμηρότητα των ανθρώπων που βρίσκονται πίσω από τη βιτρίνα κάθε εντύπου.
Αν θέλαμε να δώσουμε ένα γενικότερο στίγμα, θα σημειώναμε εν πρώτοις ότι το θέμα της οικονομικής κρίσης με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μονοπώλησε τα πρωτοσέλιδα της χρονιάς, τόσο στις άμεσα εμπλεκόμενες χώρες, όσο και σε εκείνες που βρίσκονται ακόμα έξω από το... χορό.
Οι εκλογικές αναμετρήσεις του 2012 κυρίως σε ΗΠΑ και Γαλλία απασχόλησαν βεβαίως όλες τις εφημερίδες και τα περιοδικά του πλανήτη, ενώ από τις πιο πρόσφατες "πινελιές" στην ειδησεογραφία ήταν η νέα κρίση στη Μέση Ανατολή και η είδηση της εγκυμοσύνης της δούκισσας του Κέιμπριτζ, που βρέθηκε στις πρώτες σελίδες όχι μόνο του βρετανικού Τύπου αλλά και πολλών χωρών της Ευρώπης και όχι μόνο.
Και να μην ξεχνάμε τον πρωταγωνιστικό ρόλο που είχε σε πλείστες όσες περιπτώσεις στην ειδησεογραφία μεγάλων εντύπων του εξωτερικού η Ελλάδα. Ατυχώς σχεδόν κατά κανόνα, με σπάνιες λαμπρές εξαιρέσεις, με αρνητική χροιά.
"Μπορεί αυτός ο άνθρωπος να σώσει την Ευρώπη;": Την ερώτηση αυτή απηύθυνε με αυτό τον ευρηματικό τρόπο το γνωστό περιοδικό "Τime" την ώρα που η ευρωζώνη έβραζε και ο τεχνοκράτης Ιταλός πρωθυπουργός εμφανιζόταν βασικός παίκτης στο πόκερ που παιζόταν γύρω από το Νότο της Γηραιάς. Τελικά, ο Μόντι αποδείχτηκε όντως ένας σημαντικός παράγοντας στην ευρωπαϊκή πολιτική και αν δεν ήταν η Μέρκελ στο προσκήνιο θα διεκδικούσε με αξιώσεις τον τίτλο του Ευρωπαίου πολιτικού για το 2012.
Το γερμανικό "Der Spiegel" αρκετές φορές μέσα στη χρονιά μάς χάρισε πολλά πρωτοσέλιδα και πολλές πίκρες. Τα εξώφυλλά του χαρακτηρίστηκαν από πρωτοτυπία με έντονο συμβολισμό, έχοντας ως σημείο αναφοράς πρώτιστα την οικονομική κρίση. Μεσούσης της φημολογίας για Grexit και υπό τους ήχους των Κασσάνδρων που προέβλεπαν κατάρρευση της ευρωζώνης, το περιοδικό κυκλοφόρησε με αυτή την εικονογράφηση ενός ευρώ που έχει χάσει τα βασικά του χαρακτηριστικά και διαλύεται εις τα εξ ων συνετέθη, όπως το πείραμα της ενωμένης Ευρώπης.
Το Μάιο ο Φρανσουά Ολάντ όδευε προς το Μέγαρο των Ιλισίων ως ο πρώτος σοσιαλιστής ένοικος του Προεδρικού Μεγάρου μετά τον Μιτεράν. Όμως το "Τime" επέλεξε να δώσει ένα διαφορετικό στίγμα εστιάζοντας το εξώφυλλό του στις σχέσεις της Γαλλίας με τη Γερμανία και κυρίως στη χημεία μεταξύ Ολάντ και Μέρκελ, με τον τίτλο "Καλημέρα Αγκέλα" και το ερώτημα αν ο νέος Γάλλος πρόεδρος θα βρει κοινό έδαφος με τη «Γερμανίδα βασίλισσα της λιτότητας», όπως χαρακτήριζε την καγκελάριο.
Μέσα στο 2012 η Ελλάδα αποτέλεσε ένα βασικό θέμα για τα ξένα ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά. Οι απεργίες, τα επεισόδια, τα σενάρια, τα μνημόνια, η πολιτική αστάθεια, κυρίως οι καταστροφολογίες και οι δύο εκλογικές αναμετρήσεις ήταν πρώτη είδηση σε όλα τα μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα. Ακόμα και στη Βρετανία, γνωστή για την εσωστρέφειά της. Η νίκη Σαμαρά χαιρετίστηκε από όλους, ενώ ακόμη και ο "Guardian" αφιέρωσε το πρωτοσέλιδό του με τη φωτογραφία του Έλληνα πρωθυπουργού και τον τίτλο "Η Ελλάδα δίνει μια ευκαιρία στην Ευρώπη".
Η Ευρώπη πέρασε δύσκολες μέρες μέσα στο 2012. Η συνοχή της δοκιμάστηκε σκληρά πολλές φορές, με την Ελλάδα να αποτελεί το μεγάλο αγκάθι που έφερε στην επιφάνεια παλιές πληγές που είχαν πρόσκαιρα καλυφθεί. Όπως ο διαχωρισμός Βορρά-Νότου που λίγο έλειψε να τινάξει τα πάντα στον αέρα. Στις φωνές που κατηγορούσαν τους Ευρωπαίους ηγέτες ότι ροκάνιζαν επικίνδυνα το χρόνο προστέθηκε και το πρωτοσέλιδο της γαλλικής "Liberation", που σε διάφορες ευρωπαϊκές γλώσσες σημείωνε «Ευρώπη, πολύ αργά...».
Μπορεί να ίδρωσε μέχρι να ξανανέβει τα σκαλοπάτια του Λευκού Οίκου, όμως τα κατάφερε. Το Νοέμβριο, μετά από μια αναμέτρηση κυριολεκτικά θρίλερ, ο Μπάρακ Ομπάμα κατάφερε να επανεκλεγεί στην προεδρία των ΗΠΑ, προκαλώντας ανακούφιση στην Ευρώπη που ανατρίχιαζε στην ιδέα ενός Ρόμνεϊ στη θέση του προέδρου. Και η γαλλική "Liberation", στην έκτακτη έκδοσή της, έδωσε πάλι κατά το κοινώς ρηθέν "ρέστα" με αυτή την εκπληκτική εικονογράφηση του Αμερικανού προέδρου και τον τίτλο "Yes" ("ναι").
Η Κυρία "Ευρώπη"
Η Γερμανίδα καγκελάριος πρέπει να είναι η μόνη ηγέτιδα των τελευταίων τουλάχιστον δεκαετιών με τόσα πρωτοσέλιδα και τόσα εξώφυλλα μέσα σε ένα χρόνο σε ολόκληρο τον κόσμο.
Όπως αυτό του περιοδικού "Newstatesman" που είχε προκαλέσει αίσθηση τον Ιούνιο παρουσιάζοντάς την ως "εξολοθρευτή" υπό τον τίτλο "Η πιο επικίνδυνη ηγέτιδα της Ευρώπης", αντικατοπτρίζοντας την κοινή αντίληψη των περισσότερων Ευρωπαίων πλην των Γερμανών φυσικά.
Το "Τime", στον αντίποδα, τον Ιούλιο τιτλοφορούσε το τεύχος του "Γιατί όλοι αγαπούν να μισούν την Άγκελα Μέρκελ" και με υπότιτλο "και γιατί όλοι κάνουν λάθος", ενώ από τα πιο χαρακτηριστικά ήταν το πρωτοσέλιδο της αυστριακής "Die Presse", που έδινε σε άπταιστα Λατινικά στη Μέρκελ τον τίτλο "Άγκελα Ι Βασίλισσα της Γερμανίας και της Ευρώπης", με αφορμή τη θριαμβευτική επανεκλογή της στην ηγεσία του CDU, το Δεκέμβριο.
Αιματοβαμμένη η αυλαία του 2012 στη Μέση Ανατολή. Η Συρία πνιγμένη στο αίμα, η Γάζα στο έλεος του πυρός και η διεθνής κοινότητα, όπως πάντα, στο ρόλο του θεατή ή ενός πυροσβέστη χωρίς νερό και αφρό, που αρκείται να βλέπει τη φωτιά που φουντώνει. Ο θάνατος για μια ακόμα φορά παιδιών συγκλόνισε τον κόσμο και αυτή η σοκαριστική φωτογραφία δέσποσε στο πρωτοσέλιδο της βρετανικής "Independent" και την ίδια μέρα στο οπισθόφυλλο της "Νέας Κρήτης".
«To be or not to be (στην Ευρώπη);»: Τη σεξπηρική ερώτηση απηύθυνε η βελγική "La Croix", όταν το Νοέμβριο ο Βρετανός πρωθυπουργός, Κάμερον, σήκωνε τη σημαία του απογαλακτισμού της Αλβιόνας από τη μητρική και ουδόλως στοργική, όπως πιστεύουν οι Βρετανοί, αγκαλιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με αφορμή τη Σύνοδο για τον προϋπολογισμό της Ε.Ε. Η εικονογράφηση ήταν εξίσου ευρηματική με την "υπόνοια" της βασίλισσας Ελισάβετ και ένα μοντάζ στη θέση της τσάντας με τη βρετανική σημαία.
Το Νοέμβριο ο "Εconomist" έριχνε μία βόμβα μεγατόνων με αυτό το εξώφυλλο. Χαρακτήρισε τη Γαλλία μια βραδυφλεγή βόμβα στην καρδιά της ευρωζώνης και εικονογράφησε το ρεπορτάζ με φρατζόλες (που παραπέμπουν στη Γαλλία) σαν μασούρια δυναμίτη τυλιγμένα με τη γαλλική σημαία. Οι αντιδράσεις ήταν έντονες, καθώς ακολούθησαν τις σκιές για την οικονομική κατάσταση της χώρας που τροφοδοτούσε η Γερμανία, για τις οποίες καταβλήθηκε μεγάλη προσπάθεια να διαψευστούν. Όχι πάντα επιτυχώς, βεβαίως..!
Το Δεκέμβριο ο ερωτοχτυπημένος με νέο αμόρε Σίλβιο Μπερλουσκόνι επέστρεφε στην πολιτική σκηνή της Ιταλίας προκαλώντας σεισμό. Έριξε ουσιαστικά την κυβέρνηση Μόντι και δρομολόγησε εξελίξεις που εκνεύρισαν την Ευρώπη. Ο Μόντι παραιτήθηκε, προκηρύχθηκαν πρόωρες εκλογές και, όπως αναμενόταν, δήλωσε "παρών" στην επερχόμενη αναμέτρηση. Και η γαλλική "Liberation" τον έκανε εξώφυλλο με έναν τίτλο που άφησε εποχή, ενδεικτικό της στάσης των ηγετών της Γηραιάς στο πρόσωπο του "Καβαλιέρε": "Η επιστροφή της μούμιας".
Του Σταύρου Μουντουφάρη
