Σύσσωμη η Ιεράπετρα συνόδεψε στην τελευταία του κατοικία στο κοιμητήριο τςη Γρα Λυγιάς τον αγαπημένο της πρώην δήμαρχο Μιχάλη Μυγιάκη που άφησε την τελευταία του πνοή στις 7.00 μ.μ. της Τρίτης 23 Ιανουαρίου στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο Ηρακλείου όπου νοσηλευόταν τις τελευταίες μέρες. Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στην παλιά πόλη που υπεραγαπούσε.
Ο Μιχάλης Μυγιάκης γεννήθηκε στη Γρα Λυγιά τον Ιανουάριο του 1943 (πριν απο 75 χρόνια). Η υγεία του είχε κλονιστεί τον τελευταίο καιρό και η κατάσταση του είχε επιδεινωθεί τις τελευταίες μέρες, με αποτέλεσμα να μεταφερθεί για νοσηλεία στο Βενιζέλειο.
Άνθρωπος του πνεύματος, ο Μιχάλης Μυγιάκης, σπούδασε με υποτροφία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και παρέδωσε μαθήματα Φιλοσοφίας, Ψυχολογίας, Ιστορίας, Κοινωνιολογίας και Λογοτεχνίας στο ελεύθερο ανοιχτό πανεπιστήμιο.
Από τους πιο καταρτισμένους φιλολόγους της εποχής του ο Μιχάλης Μυγιάκης, με καθαρό αριστερό πολιτικό λόγο, μπήκε στην πιο παραγωγική του ηλικία στην τοπική αυτοδιοίκηση και εκλέχτηκε δήμαρχος Ιεράπετρας για τρείς συνεχόμενες περιόδους απο το 1979 μέχρι το 1990. Με ιδιαίτερες πολιτιστικές ευαισθησίες ο Μιχάλης Μυγιάκης, καθιέρωσε τις πολιτιστικές εκδηλώσεις "Κύρβεια" οι οποίες συνεχίζονται μέχρι και σήμερα με λίγο διαφορετικό τρόπο.
>> ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ "ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΝΤΙΟ" ΣΤΟΝ ΑΓΑΠΗΤΟ ΔΗΜΑΡΧΟ ΙΕΡΑΠΕΤΡΑΣ
Άφησε σπουδαίο έργο τα χρόνια της δημαρχίας του κατασκευάζοντας αρκετά σχολεία και ιδρύοντας τη δημοτική βιβλιοθήκη με 5.000 τόμους. Έφερε την εποχή εκείνη στην Ιεράπετρα το ελεύθερο ανοιχτό Πανεπιστήμιο και κατάφερε να κατασκευάσει το μοναδικό συγκρότημα των εργατικών κατοικιών δίδοντας την ευκαιρία σε πολλές, οικονομικά αδύναμες οικογένειες, να εξασφαλίσουν στέγη.
Ο δήμαρχος των φτωχών
Ήταν ο αγαπημένος δήμαρχος των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, καθώς έδινε ιδιαίτερο βάρος στη βελτίωση της ποιότητας ζωής εκείνων που έμεναν στις φτωχογειτονιές. Άλλαξε τη ζωή των κατοίκων της παλιάς πόλης, της γειτονιάς των ψαράδων, πλακοστρώνοντας τα στενά σοκάκια της Κάτω Μεράς.
Έζησε μια απολύτως ήρεμη ζωή όπως ήταν και ο χαρακτήρας του. Ήπιος στην καθημερινότητα του, με χαμόγελο και ανθρωπιά αντιμετώπιζε όλα τα προβλήματα των δημοτών του. Φιλοσοφούσε τα πάντα και έδειχνε ότι οι αποφάσεις του ήταν ποτισμένες με μεγάλη δόση σοφίας. Γνώριζε ποιο ήταν το σωστό και είχε την ικανότητα να το κάνει. Ξεχώρισε σαν δίκαιος δήμαρχος και άνθρωπος, γιατί είχε τον τρόπο να παίρνει σωστές δίκαιες και υλοποιήσιμες αποφάσεις.
Εκλέχτηκε για πρώτη φορά δήμαρχος το 1978 σε ηλικία 35 ετών και ήταν ο νεότερος δήμαρχος στην ιστορία της μεγαλύτερης πόλης του Νομού Λασιθίου και ο μόνος που κατάφερε να εκλεγεί για τρεις συνεχόμενες δημοτικές περιόδους.
Από το 1966 μέχρι το 1970 εργάστηκε ως καθηγητής στο Γυμνάσιο της Πόμπιας Ηρακλείου και της Ιεράπετρας από το οποίο αναγκάστηκε να παραιτηθεί το 1972 έχοντας κυνηγηθεί για τις αριστερές του αντιλήψεις από τη Χούντα.
Λίγο αργότερα έφτιαξε το μικρό ξενοδοχείο «Λυγιά» απέναντι από το παλιό δημαρχείο το οποίο για πολλά χρόνια αποτέλεσε κέντρο πολιτικών ζυμώσεων.
Στα τέλη του 1978 κατέβηκε στις δημοτικές εκλογές με την υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ και κέρδισε τον τότε δήμαρχο Γιάννη Αγιαννιωτάκη με διαφορά 14 ψήφων.
Ανάλαβε δήμαρχος για πρώτη φορά στα 35 του την 1η Ιανουαρίου του 1979.
Το όνομα του συνδέθηκε με τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των αγροτών στην αρχή της πρώτης του θητείας και την επίθεση των αστυνομικών δυνάμεων σε διαδηλωτές αγρότες που έφταναν με κομβόϊ αγροτικών αυτοκινήτων στη γέφυρα Φρουζή , έχοντας προορισμό τη Νομαρχία Λασιθίου όπου θα διαδήλωναν κατά της κυβέρνησης επειδή δεν μπορούσαν να πουλήσουν τα αγροτικά τους προϊόντα.
Αναδείχθηκε δυο φορές «Πρόσωπο της Χρονιάς» από την εφημερίδα « Νέα» και θεωρήθηκε υπόδειγμα Δημάρχου περιφερειακής πόλης. Η Ιεράπετρα βραβεύτηκε για επί της δημαρχίας του για την καθαριότητα της.
Προσωπικοί λόγοι τον ανάγκασαν να παραιτηθεί λίγους μήνες πριν τη λήξη της τρίτης του δημοτικής θητείας, με τον αείμνηστο Βασίλη Μήλα να τον αντικαθιστά μέχρι τα τέλη του 1989 και να παραδίδει στον επόμενο δήμαρχο, που ήταν ο Μανόλης Μαστοράκης.
Ο Μιχάλης Μυγιάκης αποσύρθηκε από την τοπική αυτοδιοίκηση αλλά ήταν πάντα κοντά στα προβλήματα της Ιεράπετρας από ραδιοφώνου και γράφοντας τακτικά στην τοπική εφημερίδα «Ιεράπετρα 21ος Αιών».
ΜΕ ΛΟΓΙΣΜΟ ΚΑΙ Μ' ΟΝΕΙΡΟ
«Καλό ταξίδι, Δήμαρχε» από τον Νίκο Χριστοφακάκη.
Ο πρώην δήμαρχος Ιεράπετρας Νίκος Χριστοφακάκης αποχαιρέτισε τον αγαπημένο του δάσκαλο, συνεργάτη και συνάδελφο του Μιχάλη Μυγιάκη με το παρακάτω κείμενο.
«Η κοινωνία της Ιεράπετρας με πολλή οδύνη και ανυπόκριτη αγάπη αποχαιρετά τον επί τρεις 4ετίες Δήμαρχό της.
Αποχαιρετά τον Μιχάλη Μυγιάκη, τον δεύτερο κατά σειρά, μετά τη Μεταπολίτευση, Δήμαρχό της, ο οποίος καταλείπει «εις το διήνεκές» υπόδειγμα δημοκρατικού ήθους, ευπρέπειας δημόσιας συμπεριφοράς, έντιμης πολιτείας, βαθυστόχαστης σκέψης.
Ο Μιχάλης Μυγιάκης προσήλθε νέος, αγνός, ενθουσιώδης, για να υπηρετήσει με απόλυτη ανιδιοτέλεια τα κοινά της Ιεράπετρας, σε μιαν εποχή που άνθιζαν τα όνειρα και αναγεννιόταν η ελπίδα, τα χρόνια της Άνοιξης, που γλυκοχάραζε στον τόπο μας, μετά τη μεταπολίτευση του '74.
Προσήλθε, προικισμένος με πλούσια παιδεία και βιωματική εκπαίδευση, που απόκτησε στο καμίνι της ορφάνιας, για να επαληθεύσει το λόγο του Πλάτωνα, που ονειρευόταν πως στην ιδανική πολιτεία του, θα κυβερνούσαν οι φιλόσοφοι.
Προσήλθε πλούσιος και σε υλικά αποκτήματα, για να αποχωρίσει φτωχότερος, διαχωρίζοντας εμπράκτως τη στάση του, από εκείνους που μετέχουν στη δημόσια ζωή, για να αυγατίσουν το προσωπικό βιός τους.
Τον Μιχάλη Μυγιάκη τον πρωτογνώρισα από τα λόγια του αείμνηστου Νικολάου Κουνελάκη, καθηγητή του, στο τότε εξατάξιο Γυμνάσιο Ιεράπετρας, που τον περιέβαλε με τη στοργή, την αγάπη και την εκτίμησή του, ως ξεχωριστό μαθητή του.
Τον απόλαυσα αργότερα ως ομιλητή, δεινό χρήστη της Ελληνικής γλώσσας, που αβασάνιστα έρρεε από τα κρυστάλλινα βάθη μιας στέρεης, πολυεπίπεδης, πλούσιας παιδείας του.
Συνεργαστήκαμε για πρώτη φορά το 1989, επί κυβερνήσεως Τζανή Τζανετάκη ως πρόεδρος εκείνος ως αντιπρόεδρος ο υπογράφων, στο διοικητικό συμβούλιο του Νοσοκομείου της πόλης μας, όταν ΜΑΖΙ επιδιώξαμε την πραγματική αναβάθμισή του.
Με δίδαξε τότε, την εμπιστοσύνη στο συνεργάτη, το μοίρασμα στην ευθύνη και την αποτελεσματικότητα της ειλικρινούς συνεργασίας, που δεν επιδιώκει την προσωπική προβολή, αλλά το κοινωφελές αποτέλεσμα.
Η συνεργασία μας, παρά τη βραχεία, λόγω των πολιτικών δεδομένων, διάρκειά της, απέδωσε μιαν ειλικρινή σχέση φιλίας, καθώς και τη διαρκή έκτοτε συμπαράστασή του «λόγω και έργω» την μετέπειτα δημόσια πορεία μου.
Τον ευγνωμονώ γι' αυτά.
Ο Μιχάλης Μυγιάκης ανήκει στη γενιά των μεγάλων Δημάρχων της μεταπολίτευσης, που «με λογισμό και μ' όνειρο» χάραξαν νέους δρόμους στην αυτοδιοίκηση, παλεύοντας για το πράγματι καινοτόμο, παρά τις αντίξοες συνθήκες του παντοδύναμου τότε κρατισμού, που με τον απόλυτο έλεγχό του σε θεσμικό και οικονομικό επίπεδο, επιδίωκε τον ασφυκτικό μέχρι θανάτου εναγκαλισμό των Δήμων.
Ο Μιχάλης Μυγιάκης δεν υπήρξε μόνο λαοπρόβλητος ηγέτης. Είναι μεταπολιτευτικά, μέχρι σήμερα, ο μόνος δήμαρχος της Ιεράπετρας με τρεις συνεχείς θητείες. Κυρίως, όμως, υπήρξε πραγματικά λαοφίλητος, απολαμβάνοντας την αγάπη και την εκτίμηση των Γεραπετριτών, οι οποίοι τον αγαπούσαν και του το έδειχναν και μετά την αποχώρησή του από τα κοινά.
Καλό ταξίδι, Δήμαρχε, οι Γεραπετρίτες θα σε θυμούμαστε και θα σε τιμούμε πάντοτε».
Συλλυπητήριο μήνυμα βουλευτή Λασιθίου της Νέας Δημοκρατίας κ. Ιωάννης Πλακιωτάκη:
«Καλούμαστε σήμερα να αποτείνουμε τον ύστατο χαιρετισμό στον εκλιπόντα πρώην Δήμαρχο Ιεράπετρας, Μιχάλη Μυγιάκη, που από χθες το βράδυ δεν βρίσκεται πλέον κοντά μας.
Ο εξαίρετος φίλος μου, ο εκλιπών Μιχάλης Μυγιάκης, τίμησε με την προσωπικότητα, το ήθος και την αγωνιστικότητα του την τοπική αυτοδιοίκηση, από την θέση του Δημάρχου Ιεράπετρας, την οποία υπηρέτησε με όραμα και δημιουργικό πνεύμα για τρείς συνεχόμενες τετραετίες.
Μεταμόρφωσε στην κυριολεξία την πόλη της Ιεράπετρας προσδίδοντας της το κύρος που της αναλογεί με το πολιτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό του έργο. Το έργο αυτό αποτελεί παρακαταθήκη για την Ιεράπετρα και σκοπεύουμε όλοι μας να το συνεχίσουμε στο ακέραιο.
Με τον εκλιπόντα Μιχάλη Μυγιάκη μας ενώνουν πολλά, κοινοί αγώνες για τον τόπο μας από το διαφορετικό μετερίζι στο οποίο κληθήκαμε να υπηρετήσουμε ο καθένας μας, αλλά κυρίως μια αληθινή και ανθρώπινη φιλία και εκτίμηση.
Τα λόγια μοιάζουν φτωχά για να περιγράψουν την προσφορά του στην πόλη και στους κατοίκους της Ιεράπετρας, το έργο του όμως θα συνεχίσει να θυμίζει σε όλους μας ότι ο εκλιπών Μιχάλης Μυγιάκης προσέφερε την ψυχή του για τον τόπο μας.
Τέλος, θα ήθελα να εκφράσω τα ειλικρινή συλλυπητήρια μου προς τους οικείους του.
Καλό ταξίδι, φίλε Μιχάλη, οι αγώνες, η προσφορά και το έργο σου δεν θα ξεχαστούν ποτέ».
ΣΥΡΙΖΑ για το θάνατο του πρώην δημάρχου
«Από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του θεσμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στη χώρα μας μεταπολιτευτικά.
Πρωτεργάτης και εγγυητής της συνεργασίας και της συνεννόησης, αγωνιστής της αυτονομίας της Αυτοδιοίκησης, κόντρα στο κλίμα της εποχής του, με μοναδικό στόχο την πρόοδο της πόλης μακριά από προσωπικές επιδιώξεις, τον αξίωσαν να κερδίσει τον σεβασμό και την εκτίμηση όλων των δημοτών πέρα από παραταξιακές προτιμήσεις.
Η διοίκηση του στον Δήμο με ήθος, εντιμότητα, ειλικρινή κατανόηση και συμπαράσταση στο πρόβλημα του κάθε δημότη άφησε πολύτιμη παρακαταθήκη στην κοινωνία της πόλης μας.
Επί των ημερών του, μεταξύ των πολλών άλλων, δημιουργήθηκαν πρωτοποριακοί για την εποχή τους πολιτιστικοί θεσμοί που χρόνια τώρα συντροφεύουν εμάς και τους επισκέπτες μας στα όμορφα Γεραπετρίτικα καλοκαίρια.
«Υπάρχει σήμερα βαθιά ανάγκη για μια γνήσια ψυχαγωγία του λαού μας. Χορτάτοι από το τσιμέντο, το πλαστικό και τα σήριαλς ψάχνουμε για μια σωστή ψυχαγωγία που μας επιτρέπει από τη μια να ανακαλύπτομαι την αληθινή ανθρώπινη ταυτότητα μας και από την άλλη μας ενώνει με τα πάθη των ανθρώπων όλης της γης». Έτσι το μακρινό καλοκαίρι του 1983 έδινε το εναρκτήριο λάκτισμα του θεσμού των ΚΥΡΒΕΙΩΝ.
Η κοινή μας πορεία αποτελεί για εμάς παράδειγμα και οδηγό στην συνεχή επιδίωξή μας για συνεννόηση και συνεργασίες με στόχο την πρόοδο του τόπου μας.
Εκφράζομε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην οικογένεια του».
Ρεπορτάζ: Νίκος Πετάσης
