«Πάγωσαν» γονείς, μαθητές και δάσκαλοι από την είδηση ότι για δεύτερη φορά σε λίγους μήνες καταγράφηκε απόπειρα αυτοκτονίας μαθήτριας μέσα μάλιστα στους χώρους του σχολείου. Η 14χρονη που δεν δίστασε να προσπαθήσει να κόψει τις φλέβες μέσα στις τουαλέτες του σχολείου στα Χανιά, αναδεικνύει πόσο απεγνωσμένοι είναι πολλοί έφηβοι που έχουν την ανάγκη να μιλήσουν για το πρόβλημά τους αλλά και να εκφράσουν κραυγή αγωνίας για όσα τους βασανίζουν.
Πολλοί νέοι μάλιστα σημειώνουν ότι τα περιστατικά είναι πολύ περισσότερα από αυτά που έρχονται στο προσκήνιο, προκαλώντας ανησυχία αφού το σίγουρο είναι ότι απαιτείται μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τους εφήβους και μεγαλύτερες προσπάθειες προσέγγισής τους, από το σπίτι ως το σχολικό περιβάλλον.
>> ΔΙΑΒΑΣΤΕ: 14ΧΡΟΝΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕ ΝΑ ΚΟΨΕΙ ΤΙΣ ΦΛΕΒΕΣ ΤΗΣ
>> ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: ΑΠΟΠΕΙΡΑΘΗΚΕ ΝΑ ΑΤΥΟΚΤΟΝΗΣΕΙ 16ΧΡΟΝΗ ΜΑΘΗΤΡΙΑ
Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς
Όπως σημείωσε μιλώντας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων της ΚΡΗΤΗ TV η ψυχολόγος- κοινωνιολόγος Μαρία Παναγιωτάκη «εφηβική ηλικία σημαίνει πολλές συγκρούσεις, πάρα πολλές ματαιώσεις για τα παιδιά, πολλές φορές έντονους παρορμητισμούς και συναισθηματισμούς που μπορεί να φέρουν και τέτοιου είδους συμπεριφορές (…) ένας γονιός μπορεί να είναι δίπλα στο παιδί με πολλούς τρόπους υποστηρικτικά, συναισθηματικά, ακούγοντας το παιδί του, νιώθοντας όλες τις αλλαγές που συμβαίνουν, συναισθηματικές και στη σχέση του πολλές φορές, προσπαθώντας να δομήσει μια σχέση η οποία πολλές φορές δεν είναι συγκρουσιακή αλλά είναι μια σχέση επικοινωνίας. Μια σχέση με συναισθηματική διαθεσιμότητα».
Ποια παιδιά αναπτύσσουν πιο εύκολα αυτοκτονικές τάσεις;
Τα παιδιά που βρίσκουν διέξοδο σε τόσο σκοτεινά μονοπάτια και έχουν τάσεις ακόμη και αυτοτραυματισμού, μας προειδοποιούν με σημάδια που άλλοτε είναι δύσκολα κανείς να διακρίνει και άλλοτε μαρτυρούν με εκκωφαντικό τρόπο ότι ο έφηβος χρειάζεται βοήθεια και συναισθηματική στήριξη. Ίσως απλά το μόνο που χρειάζεται είναι κάποιος να τον κατανοεί και να θέλει να ακούσει τις ανησυχίες του.
Όσο για το ποια παιδιά κινδυνεύουν περισσότερο σύμφωνα με την κα Παναγιωτάκη «είναι παιδιά τα οποία δεν εκφράζουν τα συναισθήματά τους, βιώνουν πολύ εσωτερικά και ενδοψυχικά ζητήματα, νιώθουν ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι να τους ακούσουν στο περιβάλλον τους, γιατί ξέρετε συχνά τα παιδιά μιλάνε με διάφορους τρόπους αλλά δεν είμαστε εμείς εκεί να τα ακούσουμε. Και μπορεί να φτάσουν συχνά σε πολύ κραυγαλέες και πολύ ηχηρές συμπεριφορές για να μας δείξουν ''εδώ είμαι και θέλω να είσαι κι εσύ δίπλα μου". Δεν πιστεύουν ότι θα έχουν αποτέλεσμα στις περισσότερες περιπτώσεις, ωστόσο υπάρχουν και παιδιά που είναι αποφασισμένα. Είναι εκείνες οι περιπτώσεις παιδιών που βιώνουν πολύ έντονα καταθλιπτικά στοιχεία».
Μύθος η αντίληψη πολλών γονιών
Παράλληλα επειδή συχνά υπάρχει ένας μύθος ότι ο έφηβος που «φωνάζει» ότι θα κάνει απόπειρα αυτοκτονίας ή θα αυτοτραυματιστεί δεν το εννοεί πραγματικά αλλά το κάνει για να τραβήξει την προσοχή των ενηλίκων , η κα Παναγιωτάκη διαψεύδει την πεποίθηση αυτή. Όπως λέει μάλλον αποτελεί μια εύκολη ερμηνεία ότι το παιδί ζητάει την προσοχή των άλλων, αφού οι κινήσεις του μπορεί και να αποβούν μοιραίες για τη ζωή του.
Άγνοια των εκπαιδευτικών
Τέλος για μια ακόμη φορά ψυχολόγοι προειδοποιούν ότι οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν όλα τα εφόδια για να ξεχωρίσουν με ευκολία προβλήματα που αφορούν στην ψυχική υγεία των παιδιών ή τη σοβαρότητα και την επικινδυνότητα της κατάστασής τους . Γι'αυτό καλούν τους γονείς να απευθυνθούν σε ειδικούς ενώ ευχής έργον οι ψυχολόγοι να έχουν μόνιμη παρουσία στα σχολεία.
Ρεπορτάζ: Φιλία Σαριδάκη
