Ήσυχοι κοιμούνται εδώ και μερικούς μήνες οι κάτοικοι πέντε πολυκατοικιών επί της παρόδου της οδού Μνησικλή, στην περιοχή Κορώνη-Μαγαρά, αφού σε χρόνο-ρεκόρ ολοκληρώθηκε το έργο αντιστήριξης του πρανούς πάνω στο οποίο βρίσκονται οι οικοδομές και το οποίο πρανές ήταν έτοιμο να καταρρεύσει ανά πάσα στιγμή. Για να φτάσουν, όμως, να κοιμούνται ήσυχοι οι συμπολίτες μας, χρειάστηκε ένα μικρό τεχνικό "θαύμα".
Ολοκληρώθηκε με επιτυχία και πολύ γρήγορα μια καινοτόμα για τα δικά μας δεδομένα σύνθετη τεχνική παρέμβαση αποκατάστασης, με την ειδική τεχνική μέθοδο των αγκυρώσεων.
Χρειάστηκε όμως και μια ευτυχής σύμπτωση! Ο ανάδοχος εργολάβος, στον οποίο ανέθεσε εκτάκτως το έργο ο Δήμος Ηρακλείου, από τύχη-βουνό, χάρη στο... δαιμόνιο του πολυμήχανου Έλληνα, είχε φτιάξει, για τις ανάγκες ενός άλλου έργου, στο δρόμο Γαζίου-Κρουσώνα, ένα αυτοσχέδιο μηχάνημα.
Το μηχάνημα αυτό επέτρεψε να γίνει άμεσα η παρέμβαση στο πρανές της Μνησικλή και να μη χαθεί υπερπολύτιμος χρόνος που θα μπορούσε να αποδειχτεί καταστροφικός, ακόμα και μοιραίος!
Η "Ν.Κ." αναζήτησε το κουβάρι της ιστορίας πίσω από την προ μηνών σωτήρια παρέμβαση στο πρανές της Μνησικλή. Κουβάρι άκρως ενδιαφέρον... Βλέπετε, ο εν λόγω εργολάβος Γιώργος Σαγρεδάκης δεν είναι τυχαίο πρόσωπο. Με καθοδηγητή τον πολύπειρο πατέρα του, Νίκο, που κουβαλά 49 χρόνια εμπειρίας στο αντικείμενο, η οικογενειακή τεχνική εταιρεία που "οδηγεί" ο Γιώργος Σαγρεδάκης συγκαταλέγεται μεταξύ των λιγοστών (μόλις 5-6) εταιρειών σε όλη την Ελλάδα που ασχολούνται με το αντικείμενο των ειδικών τεχνικών-γεωτεχνικών έργων. Μιλάμε για αντιστηρίξεις, θεμελιώσεις, αναπαλαιώσεις, τσιμεντενέσεις, εργασίες που γίνονται στο πλαίσιο συνεργασιών με τις εργοληπτικές εταιρείες που έχουν τις κατασκευαστικές εργολαβίες των έργων...
Κάνοντας την έρευνά μας, δεν αργήσαμε να ανακαλύψουμε ότι ως εργολάβος ο Γιώργος Σαγρεδάκης (μαζί με τον πατέρα του Νίκο) βρίσκεται πίσω από όλα σχεδόν τα ολυμπιακά έργα που έγιναν στη χώρα, αλλά και μια μακρά λίστα έργων που έγιναν τα επόμενα χρόνια σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.
Και στην Κρήτη, άλλωστε, το όνομα του Γιώργου Σαγρεδάκη και του πατέρα του Νίκου συναντάται σε πολλά έργα: από τα ενετικά τείχη Ηρακλείου και τις Πύλες Παντοκράτορα και Ιησού και φράγματα όπως αυτό του Μαχαιρά, μέχρι το δρόμο Γαζίου-Κρουσώνα, αλλά και το μεγάλο οδικό έργο του κάθετου οδικού άξονα Ηρακλείου-Μεσαράς...
Βρήκαμε λοιπόν τον Γιώργο Σαγρεδάκη και είχε πολλά και ενδιαφέροντα να μας εξομολογηθεί: «Οι εταιρείες που ασχολούνται με το αντικείμενο αυτό είναι πολύ λίγες. Μόλις 5-6 πανελλαδικά. Έχω δουλέψει σε όλη την Ελλάδα. Σε κάθε γωνιά σχεδόν. Ήμουν σχεδόν σε όλα τα ολυμπιακά έργα. Με τα ολυμπιακά έργα γινόταν χαμός. Τρέχαμε και δεν προλαβαίναμε. Είχαμε, να φανταστείτε, 17 εργοτάξια παράλληλα μέσα στην Αττική! Τώρα βέβαια έχουν αλλάξει οι εποχές. Δεν υπάρχει τέτοια συχνότητα έργων. Και αυτό έχει και παρελκόμενα αρνητικά: οι μεγάλες εκπτώσεις που βλέπετε στους διαγωνισμούς. Δεν είναι καλό αυτό για τα έργα. Κάθε έργο έχει συγκεκριμένο κόστος, συγκεκριμένη τιμολόγηση. Αν λοιπόν ένας εργολάβος δίνει έκπτωση 70%, μετά πώς θα ρεφάρει; Ε, είναι απλό. Θα κόψει από όπου και όπως μπορεί. Νομίζω πρέπει να αλλάξει το όλο πλαίσιο. Να πάμε σε ανάθεση έργων σε ελεύθερο καθεστώς, χωρίς τιμολόγια, αλλά με αυστηρές ρήτρες αναφορικά με την ποιότητα και τους χρόνους ολοκλήρωσης», μας ανέφερε ο Γιώργος Σαγρεδάκης.
Το μήλο κάτω από τη μηλιά
Πώς όμως καταπιάστηκε με το αντικείμενο των ειδικών τεχνικών έργων ο άλλοτε επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, που σημειωτέον είχε ξεκινήσει την μπάλα ως παιδάκι στον ΟΦΗ;
«Εδώ ισχύει το γνωστό "το μήλο κάτω από τη μηλιά". Ο πατέρας μου είχε ασχοληθεί με το αντικείμενο. Έμαθε μόνος του δουλεύοντας με τα μηχανήματα. Τον γοήτευσε το να τρυπάει κανείς τη γη. Και έτσι ασχολήθηκε με αυτό το αντικείμενο. Ξεκίνησε πριν από καμιά πενηνταριά χρόνια. Μου άρεσε και μένα ως παιδάκι που με έπαιρνε μαζί του. Σπούδασα πολιτικός μηχανικός και γεωτεχνικός. Αλλά άλλο οι σπουδές, άλλο η πρακτική γνώση. Αν δεν πάει ένας μηχανικός σε εργοτάξιο να δει τι γίνεται δε μαθαίνει, δε χαμπαριάζει. Υπάρχουν, πιστέψτε με, μηχανικοί με πτυχία που δεν ξέρουν καν τι είναι ο πάσσαλος», μας εξομολογήθηκε και πρόσθεσε: «Το αντικείμενο αυτό δεν είναι μια εύκολη διαδρομή. Αρχικά μπαίνεις με ενθουσιασμό. Με άγνοια κινδύνου. Η εμπειρία που αποκτάς χρόνο με το χρόνο, έργο με το έργο, σε κάνει σοφότερο. Στη Μνησικλή δουλέψαμε στα όρια ασφαλείας. Στην Αγία Βαρβάρα που κάνουμε τώρα γεωτεχνικά έργα, σε συνεργασία με τον ανάδοχο του οδικού έργου, δουλεύουμε στο νήμα επίσης. Ξέρετε τι είναι να βάζεις μηχάνημα βάρους 70 τόνων να πατά και να δουλεύει πάνω σε μπάζα; Με τα πολλά έργα, τα ολυμπιακά, είδα και έμαθα πολλά. Είδα πασσάλους και κολόνες να "περπατάνε" στο νερό! Έγινα σοφότερος και καλύτερος. Και είχα τον πατέρα μου να μου δίνει τα φώτα του. Είναι ο καθοδηγητής μας. Ο πατέρας μου, παρόλο που βαδίζει πλέον στα 70, είναι κάθε μέρα στο εργοτάξιο στην Αγία Βαρβάρα. Είναι εκεί γιατί πρέπει»...
«Ήταν θέμα χρόνου να καταρρεύσουν»
Ακούγοντας τις χαρακτηριστικές φράσεις του Γιώργου Σαγρεδάκη για εργασίες στο νήμα, στα όρια ασφαλείας, δεν μπορούσαμε παρά να ζητήσουμε περισσότερες λεπτομέρειες... Ο ίδιος ήταν άκρως αποκαλυπτικός:
«Στο πρανές στη Μνησικλή βρήκαμε μπροστά μας μια μεγάλη πρόκληση! Είχαμε πολυκατοικίες που κρέμονταν σε μπάζα... Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο! Την ώρα που δουλεύαμε είχαμε συνέχεια κατολισθήσεις. Υπήρχε πραγματικά μεγάλος κίνδυνος. Ήταν θέμα χρόνου να καταρρεύσει το πρανές και να πέσουν οι πολυκατοικίες! Εκεί υπήρχε ένα επιπρόσθετος "βραχνάς". Υπήρχε πολύ νερό μέσα το πρανές. Τι κάναμε εκεί; Εμπλουτίσαμε το χαλαρό πρανές με οπλισμό και σκυρόδεμα. Περάσαμε αγκύρια μέσα σε τρύπες ανά δύο μέτρα που ανοίξαμε διαγώνια μέσα στο πρανές. Χρειάστηκε να σκάψουμε μέχρι και 16 μέτρα για να βρούμε υγιές έδαφος. Πέρασε η μηχανή κατόπιν και εκτόξευε σκυρόδεμα. Λόγω της κλίσης, του μεγάλου ύψους του πρανούς, δεν μπορούσαμε όμως να καλουπώσουμε», μας εξήγησε και συνέχισε: «Πριν τη Μνησικλή δουλεύαμε στο δρόμο του Κρουσώνα. Είχαμε μεγάλες δυσκολίες γιατί δουλεύαμε πάνω στο δρόμο. Το μηχάνημα έπρεπε να τρυπά σε ένα ύψος 13 μέτρων. Δεν μπορούσαμε να το κάνουμε με τα μηχανήματα που είχαμε. Καθίσαμε με τον πατέρα μου να δούμε τι θα κάνουμε. Κατασκευάσαμε ένα ειδικό μηχάνημα για να μπορέσουμε να δουλέψουμε στον Κρουσώνα... Πήραμε ένα μηχάνημα σαν γερανό, βάλαμε πάνω μια πλατφόρμα και εκεί στην πλατφόρμα βάλαμε ένα μικρό μηχάνημα για τα αγκύρια. Έτσι λοιπόν με αυτή την αυτοσχέδια κατασκευή μπορέσαμε να φτάσουμε στο ύψος για να τρυπήσουμε στα 12 μέτρα.
Λοιπόν, αυτή η αυτοσχέδια έμπνευση για τον Κρουσώνα ήταν σωτήρια για τη Μνησικλή. Ειδάλλως θα περιμέναμε καιρό για να δουλέψουμε, διότι δεν υπήρχε τέτοιο μηχάνημα πουθενά», αποκάλυψε ο κ. Σαγρεδάκης...
Ρεπορτάζ: Μπάμπης Σαββίδης
