default-image

Η Πατριαρχική απόδειξη για την εορτή των Χριστουγέννων

Πολιτισμός
Η Πατριαρχική απόδειξη για την εορτή των Χριστουγέννων

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο επικείμενος εορτασμός του μεγάλου μυστηρίου της θείας Ενανθρωπήσεως σε έναν κόσμο ταραγμένο από ποικίλες απειλές και η αγωνία και ο αγώνας της Εκκλησίας για την προστασία του ανθρωπίνου προσώπου, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης βρίσκονται στο επίκεντρο του Χριστουγεννιάτικου Μηνύματος του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου.

«Το «Χριστός γεννάται» ακούεται, δυστυχώς, και πάλιν εις ένα κόσμον πλήρη βιαιοτήτων, επικινδύνων ανταγωνισμών, κοινωνικής ανισότητος και καταπατήσεως των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων», επισημαίνει, μεταξύ άλλων, ο Οικουμενικός Πατριάρχης και προσθέτει: «Το 2018 συμπληρούνται εβδομήκοντα έτη από την Οικουμενικήν Διακήρυξιν των δικαιωμάτων του ανθρώπου, η οποία, μετά από τας φοβεράς εμπειρίας και καταστροφάς του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ανέδειξε τα κοινά υψηλά ιδανικά, τα οποία οφείλουν να σέβωνται απαρεγκλίτως όλοι οι λαοί και τα κράτη. Όμως, η αθέτησις της Διακηρύξεως αυτής συνεχίζεται, ποικίλαι δε καταχρήσεις και σκόπιμοι παρερμηνείαι των δικαιωμάτων του ανθρώπου υποσκάπτουν τον σεβασμόν και την πραγμάτωσίν των. Συνεχίζομεν να μη διδασκώμεθα από την ιστορίαν η να μη θέλωμεν να διδαχθώμεν.

Ούτε αι τραγικαί εμπειρίαι βίας και η καταρράκωσις του ανθρωπίνου προσώπου, ούτε η διακήρυξις υψηλών ιδανικών, απέτρεψε την συνέχισιν της βίας και των πολέμων, την αποθέωσιν της ισχύος και την εκμετάλλευσιν του ανθρώπου από τον άνθρωπον. Ούτε, βεβαίως, η ισχύς των τεχνικών μέσων και αι εκπληκτικαί κατακτήσεις της επιστήμης, ούτε η οικονομική πρόοδος, έφερον κοινωνικήν δικαιοσύνην και την πολυπόθητον ειρήνην. Τουναντίον, εις την εποχήν μας ο ευδαιμονισμός των κατεχόντων αυξάνεται και η παγκοσμιοποίησις καταστρέφει τους όρους της κοινωνικής συνοχής και ειρήνης».

«Η Εκκλησία», συνεχίζει ο Οικουμενικός Πατριάρχης, «είναι αδύνατον να αγνοήση αυτάς τας απειλάς κατά του ανθρωπίνου προσώπου. «Ουδέν γαρ όσον άνθρωπος ιερόν, ω και φύσεως εκοινώνησεν ο Θεός» . Αγωνιζόμεθα διά τον άνθρωπον, διά την προστασίαν της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, εν επιγνώσει ότι «η όντως ειρήνη παρά Θεού» , ότι το υπέρλογον μυστήριον της σαρκώσεως του Θεού Λόγου και της κατά χάριν θεώσεως του ανθρώπου αποκαλύπτει την αλήθειαν περί της ελευθερίας και του θείου προορισμού του ανθρώπου».

Σε άλλο σημείο της Πατριαρχικής Απόδειξης, όπως ονομάζεται το Πατριαρχικό Μήνυμα, επισημαίνεται ότι, «αυτή η αλήθεια της εν Χριστώ ζωής, της ελευθερίας ως αγάπης και της αγάπης ως ελευθερίας, είναι ο θεμέλιος λίθος και η εγγύησις διά το μέλλον της ανθρωπότητος. Στηριζόμενοι επ? αυτού του ενθέου ήθους δυνάμεθα να αντιμετωπίσωμεν τας μεγάλας προκλήσεις του παρόντος, αι οποίαι απειλούν όχι μόνον το ευ ζην, αλλά και αυτό τούτο το ζην της ανθρωπότητος».

Καταλήγοντας, ο Οικουμενικός Πατριάρχης εύχεται από την Ιερή Καθέδρα της Πρωτόθρονης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, «όπως ο σαρκωθείς και συγκαταβάς τω γένει των ανθρώπων Κύριος και Σωτήρ ημών, χαρίζηται εις όλους κατά τον νέον ενιαυτόν της χρηστότητος Αυτού, υγιείαν κατ? άμφω, ειρήνην και την προς αλλήλους αγάπην, διαφυλάττη δε καλώς την Αγίαν Αυτού Εκκλησίαν και ευλογή τα έργα διακονίας αυτής, ίνα δοξάζηται το υπεράγιον και υπερύμνητον όνομα Αυτού».

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της Πατριαρχικής Αποδείξεως για την εορτή των Χριστουγέννων:

?γαπητο? ?ν Χριστ? ?δελφο? κα? πεφιλημένα τέκνα,

Χάριτι Θεο? ?ξιώθημεν ν? φθάσωμεν κα? πάλιν ε?ς τ?ν μεγάλην ?ορτ?ν τ?ς κατ? σάρκα Γεννήσεως το? Θείου Λόγου, το? ?λθόντος ε?ς τ?ν κόσμον δι? ν? μ?ς χαρίσ? τ? «ε? ε?ναι», τ?ν ?παλλαγ?ν ?π? τ?ν ?μαρτίαν, ?π? τ?ν δουλείαν ε?ς τ? ?ργα το? νόμου κα? ?π? τ?ν θάνατον, ν? μ?ς δωρήσ? δ? τ?ν κατ? ?λήθειαν ζω?ν κα? τ?ν χαρ?ν τ?ν μεγάλην, ?ν «ο?δε?ς α?ρει ?φ? ?μ?ν».

?ποδεχόμεθα τ?ν «παντέλειον Θεόν», τ?ν ?πο?ον «?γάπη κεκόμικεν ε?ς τ?ν γ?ν», ? ?πο?ος καθίσταται ?μ?ν «κα? ?μ?ν α?τ?ν συγγενέστερος». ? κενωθε?ς Θε?ς Λόγος συγκαταβαίνει ε?ς τ? πλανηθ?ν πλάσμα α?το? «συγκατάβασιν ?φραστόν τε κα? ?κατάληπτον». ? «?χώρητος παντ?» χωρε?ται ?ν τ? γαστρ? τ?ς Παρθένου, ? μέγας ?πάρχει ?ν σμικρο?ς. Τ? μέγα το?το κεφάλαιον τ?ς πίστεώς μας, τ? π?ς ? ?περούσιος Θε?ς «?π?ρ ?νθρωπον γέγονεν ?νθρωπος», παραμένει «?νέκφαντον» μυστήριον. «Τ? μέγα τ?ς θείας ?νανθρωπήσεως μυστήριον, ?ε? μένει μυστήριον».  

Α?τ? τ? ξένον κα? παράδοξον γεγον?ς «τ? ?ποκεκρυμμένον ?π? τ?ν α?ώνων κα? ?π? τ?ν γενε?ν», ε?ναι τ? θεμέλιον τ?ς κατ? χάριν θεώσεως το? ?νθρώπου. «Ο?κ ?στιν ?ν ?λλ? ο?δεν? ? σωτηρία? ο?δ? γ?ρ ?νομά ?στιν ?τερον ?π? τ?ν ο?ραν?ν τ? δεδομένον ?ν ?νθρώποις ?ν ? δε? σωθ?ναι ?μ?ς».

Α?τ? ε?ναι ? ?ψίστη σωτηριώδης ?λήθεια δι? τ?ν ?νθρωπον. ?νήκομεν ε?ς τ?ν Χριστόν. Τ? πάντα ε?ναι ?νωμένα ?ν Χριστ?. ?ν Χριστ? ?ναπλάθεται ? φθαρε?σα φύσις μας, ?ποκαθίσταται τ? κατ? ε?κόνα κα? ?νοίγεται ε?ς πάντας το?ς ?νθρώπους ? ?δ?ς το? καθ? ?μοίωσιν. Δι? τ?ς προσλήψεως ?π? το? Θείου Λόγου τ?ς ?νθρωπίνης φύσεως, δι? το? κοινο? θείου προορισμο? κα? τ?ς κοιν?ς σωτηρίας θεμελιο?ται ? ?νότης το? ?νθρωπίνου γένους. Δ?ν σώζεται ?μως μόνον ? ?νθρωπότης, ?λλ? σύμπασα ? κτ?σις. ?ς ? πτ?σις τ?ν πρωτοπλάστων συμπαρασύρει ?λην τ?ν πλ?σιν, ο?τω κα? ? ?νανθρώπησις το? Υ?ο? κα? Λόγου το? Θεο? ?φορ? ε?ς ?λόκληρον τ?ν δημιουργίαν. «?λευθέρα μ?ν ? κτ?σις γνωρίζεται, υ?ο? δ? φωτ?ς ο? πρ?ν ?σκοτισμένοι». ? Μέγας Βασίλειος μ?ς καλε? ν? ?ορτάσωμεν τ?ν ?γίαν το? Χριστο?  Γέννησιν ?ς τ?ν «κοιν?ν ?ορτ?ν πάσης τ?ς κτίσεως», ?ς « τ? σωτήρια το? κόσμου, τήν γενέθλιον ?μέραν τ?ς ?νθρωπότητος».

Τ? «Χριστ?ς γενν?ται» ?κούεται, δυστυχ?ς, κα? πάλιν ε?ς ?να κόσμον πλήρη βιαιοτήτων, ?πικινδύνων ?νταγωνισμ?ν, κοινωνικ?ς ?νισότητος κα? καταπατήσεως τ?ν θεμελιωδ?ν ?νθρωπίνων δικαιωμάτων. Τ? 2018 συμπληρο?νται ?βδομήκοντα ?τη ?π? τ?ν Ο?κουμενικ?ν Διακήρυξιν τ?ν δικαιωμάτων το? ?νθρώπου, ? ?ποία, μετ? ?π? τ?ς φοβερ?ς ?μπειρίας κα? καταστροφ?ς το? Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ?νέδειξε τ? κοιν? ?ψηλ? ?δανικά, τ? ?πο?α ?φείλουν ν? σέβωνται ?παρεγκλίτως ?λοι ο? λαο? κα? τ? κράτη. ?μως, ? ?θέτησις τ?ς Διακηρύξεως α?τ?ς συνεχίζεται, ποικίλαι δ? καταχρήσεις κα? σκόπιμοι παρερμηνε?αι τ?ν δικαιωμάτων το? ?νθρώπου ?ποσκάπτουν τ?ν σεβασμ?ν κα? τ?ν πραγμάτωσίν των. Συνεχίζομεν ν? μ? διδασκώμεθα ?π? τ?ν ?στορίαν ? ν? μ? θέλωμεν ν? διδαχθ?μεν. Ο?τε α? τραγικα? ?μπειρίαι βίας κα? ? καταρράκωσις το? ?νθρωπίνου προσώπου, ο?τε ? διακήρυξις ?ψηλ?ν ?δανικ?ν, ?πέτρεψε τ?ν συνέχισιν τ?ς βίας κα? τ?ν πολέμων, τ?ν ?ποθέωσιν τ?ς ?σχύος κα? τ?ν ?κμετάλλευσιν το? ?νθρώπου ?π? τ?ν ?νθρωπον. Ο?τε, βεβαίως, ? ?σχ?ς τ?ν τεχνικ?ν μέσων κα? α? ?κπληκτικα? κατακτήσεις τ?ς ?πιστήμης, ο?τε ? ο?κονομικ? πρόοδος, ?φερον κοινωνικ?ν δικαιοσύνην κα? τ?ν πολυπόθητον ε?ρήνην. Το?ναντίον, ε?ς τ?ν ?ποχ?ν μας ? ε?δαιμονισμ?ς τ?ν κατεχόντων α?ξάνεται κα? ? παγκοσμιοποίησις καταστρέφει το?ς ?ρους τ?ς κοινωνικ?ς συνοχ?ς κα? ε?ρήνης.

? ?κκλησία ε?ναι ?δύνατον ν? ?γνοήσ? α?τ?ς τ?ς ?πειλ?ς κατ? το? ?νθρωπίνου προσώπου. «Ο?δ?ν γ?ρ ?σον ?νθρωπος ?ερόν, ? κα? φύσεως ?κοινώνησεν ? Θεός». ?γωνιζόμεθα δι? τ?ν ?νθρωπον, δι? τ?ν προστασίαν τ?ς ?λευθερίας κα? τ?ς δικαιοσύνης, ?ν ?πιγνώσει ?τι «? ?ντως ε?ρήνη παρ? Θεο?», ?τι τ? ?πέρλογον μυστήριον τ?ς σαρκώσεως το? Θεο? Λόγου κα? τ?ς κατ? χάριν θεώσεως το? ?νθρώπου ?ποκαλύπτει τ?ν ?λήθειαν περ? τ?ς ?λευθερίας κα? το? θείου προορισμο? το? ?νθρώπου.

Ζ?μεν ?ν ?κκλησί? τ?ν ?λευθερίαν, ?κ Χριστο?, ?ν Χριστ? κα? ε?ς Χριστόν. Ε?ς τ?ν πυρ?να α?τ?ς τ?ς ?λευθερίας ?νήκει ? ?γάπη, ?τις «ο? ζητε? τ? ?αυτ?ς», ? ?γάπη «?κ καθαρ?ς καρδίας». ?ν? ? α?τόνομος, ? α?τογνώμων κα? α?τάρκης, ? α?τοθεούμενος κα? α?τομακαριζόμενος ?νθρωπος περιστρέφεται γύρω ?π? τ?ν ?αυτ?ν του κα? τ?ν ?τομικ?ν του α?τάρεσκον ε?δαιμονίαν κα? βλέπει τ?ν συνάνθρωπον ?ς περιορισμ?ν τ?ς ?λευθερίας του, ? ?ν Χριστ? ?λευθερία ?χει κατεύθυνσιν πρ?ς τ?ν ?δελφ?ν, κινε?ται πρ?ς τ?ν πλησίον, ?ληθεύει ?ν ?γάπ?. Τ? μέλημα το? πιστο? δ?ν ε?ναι ? διεκδίκησις δικαιωμάτων, ?λλ? τ? «ποιε?ν τε κα? πράττειν τ? δικαιώματα Χριστο?», ?ν ταπεινώσει κα? ε?χαριστί?.

Α?τ? ? ?λήθεια τ?ς ?ν Χριστ? ζω?ς, τ?ς ?λευθερίας ?ς ?γάπης κα? τ?ς ?γάπης ?ς ?λευθερίας, ε?ναι ? θεμέλιος λίθος καί ? ?γγύησις δι? τ? μέλλον τ?ς ?νθρωπότητος. Στηριζόμενοι ?π? α?το? το? ?νθέου ?θους δυνάμεθα νά ?ντιμετωπίσωμεν τ?ς μεγάλας προκλήσεις το? παρόντος, α? ?πο?αι ?πειλο?ν ?χι μόνον τ? ε? ζ?ν, ?λλ? κα? α?τ? το?το τ? ζ?ν τ?ς ?νθρωπότητος.

Τ?ν ?λήθειαν το? «Θεανθρώπου» ?ς ?πάντησιν ε?ς τ?ν σύγχρονον «?νθρωπο-θε?ν» κα? πρ?ς ?νάδειξιν το? α?ωνίου προορισμο? το? ?νθρώπου, ?ξ?ρε κα? ? ?γία κα? Μεγάλη Σύνοδος τ?ς ?ρθοδόξου ?κκλησίας (Κρήτη, 2016): «? ?ρθόδοξος ?κκλησία, ?ναντι το? συγχρόνου «?νθρωποθεο?», προβάλλει τόν «Θεάνθρωπον» ?ς ?σχατον μέτρον τ?ν πάντων: «Ο?κ ?νθρωπον ?ποθεωθέντα λέγομεν, ?λλ? Θε?ν ?νανθρω-πήσαντα». ?ναδεικνύει δ? τ?ν σωτηριώδη ?λήθειαν το? Θεανθρώπου κα? τ? Σ?μα Του, τ?ν ?κκλησίαν, ?ς τόπον κα? τρόπον τ?ς ?ν ?λευθερί? ζω?ς, ?ς "?ληθεύειν ?ν ?γάπ?" κα? ?ς μετοχήν, ?δη ?π? τ?ς γ?ς, ε?ς τ?ν ζω?ν το? ?ναστάντος Χριστο?».

? Σάρκωσις το? Θεο? Λόγου ε?ναι ? βεβαίωσις κα? ? βεβαιότης ?τι τ?ν ?στορίαν, ?ς πορείαν πρός τ?ν Βασιλείαν τ?ν ?σχάτων, κατευθύνει ? ?διος ? Χριστός. Βεβαίως, ? πορεία τ?ς ?κκλησίας πρ?ς τ?ν Βασιλείαν, ? ?ποία δ?ν συντελε?ται μακρ?ν ? ?νεξαρτήτως τ?ς ?στορικ?ς πραγματικότητος, τ?ν ?ντιφάσεων κα? τ?ν περιπετει?ν α?τ?ς, ποτ? δ?ν ?π?ρξεν ?νευ δυσκολι?ν. ?ν μέσ? α?τ?ν ? ?κκλησία μαρτυρε? περ? τ?ς ?ληθείας κα? ?πιτελε? τ? ?γιαστικ?ν, ποιμαντικ?ν κα? μεταμορφωτικ?ν ?ργον α?τ?ς. «? γ?ρ ?λήθειά ?στι τ?ς ?κκλησίας κα? στ?λος κα? ?δραίωμα...Στ?λός ?στι τ?ς ο?κουμένης ? ?κκλησία...κα? μυστήριόν ?στι, κα? μέγα, κα? ε?σεβείας μυστήριον».

?δελφο? κα? τέκνα ?ν Κυρί?,

?ς συνεορτάσωμεν, ε?δοκί? το? σκηνώσαντος ?ν ?μ?ν  Λόγου το? Θεο?, ?ν ?γαλλιάσει κα? χαρ? πεπληρωμέν?, τ?ς ?ορτ?ς το? ?γίου Δωδεκαημέρου. Ε?χόμεθα ?κ Φαναρίου, ?πως ? σαρκωθε?ς κα? συγκαταβ?ς τ? γένει τ?ν ?νθρώπων Κύριος κα? Σωτ?ρ ?μ?ν, χαρίζηται ε?ς ?λους κατ? τ?ν νέον ?νιαυτ?ν τ?ς χρηστότητος Α?το?, ?γιείαν κατ? ?μφω, ε?ρήνην κα? τ?ν πρ?ς ?λλήλους ?γάπην, διαφυλάττ? δ? καλ?ς τ?ν ?γίαν Α?το? ?κκλησίαν κα? ε?λογ? τ? ?ργα διακονίας α?τ?ς, ?να δοξάζηται τ? ?περάγιον κα? ?περύμνητον ?νομα Α?το?.

Χριστούγεννα ‚βιζ΄

† ? Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News