Η ΚΡΗΤΗ TV που ξεκίνησε το συναρπαστικό «ταξίδι» για την Κρήτη μας, στις 16 Δεκεμβρίου του 1990, κλείνει 27 χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας και βάζει πλώρη από «λιμάνι σε λιμάνι» για τον συμβολικό κάβο των 30 χρόνων… Αλλά το «ταξίδι» δείχνει ότι θα συνεχίζεται, όσο τα κουπιά θα τα βαστάνε «χέρια» ικανά, «χέρια» βουτηγμένα στην αλμύρα και «χέρια» νέα δυνατά.
Στα άρμπουρα ο αέρας της Κρήτης, πυξίδα η κριτική ματιά και πορεία αδιαπραγμάτευτα προς το «άγνωστο» κυνηγώντας πάντα την ουτοπία. Σεμνά το ευχαριστώ μας, πρώτα σε όλους τους ανθρώπους της Κρήτης, η ιδιοσυστασία του τόπου, μας έκανε κράμα ανθεκτικό…
Μικρό αντίδωρο για τα 27 χρόνια αυτής της πορείας ένα απόσπασμα από τον Ηρακλειώτη κατά την γέννηση Οδυσσέα Ελύτη:
«Από τον Θεό τραβιέται ο άνθρωπος όπως ο καρχαρίας από το αίμα.
Το άπειρο υπάρχει για μας όπως η γλώσσα για τον κωφάλαλο.
Μια νομοθεσία εντελώς άχρηστη για τις Εξουσίες θα 'τανε αληθινή σωτηρία
Αρκετά λατρέψαμε τον κίνδυνο κι είναι καιρός να μας το ανταποδώσει.
Τη μαγεία δεν την πιάνεις με την ερμηνεία της μαγείας, πόσο μάλλον με την περιγραφή της ερμηνείας της μαγείας. Ή κελαηδάς ή σωπαίνεις. Δε λες: αυτό που κάνω είναι κελαηδητό!
Δυστυχώς και η Γη με δικά μας έξοδα γυρίζει.
Η αλήθεια βγαίνει χυτή σαν το νιόκοπο άγαλμα, μόνον μέσ' από τα καθάρια νερά της μοναξιάς• κι η μοναξιά της πένας είναι από τις πιο μεγάλες.
Ένας «Αναχωρητής» για τους μισούς είναι, αναγκαστικά, για τους άλλους μισούς, ένας «Ερχόμενος».
Ο Νόμος που είμαι δεν θα με υποτάξει
Αλλά κάτεχε ότι μονάχα κείνος που παλεύει το σκοτάδι μέσα του θα 'χει μεθαύριο μερτικό δικό του στον ήλιο.
Ναι, ο Παράδεισος δεν ήταν μια νοσταλγία.Ούτε, πολύ περισσότερο, μια ανταμοιβή.Ήταν ένα δικαίωμα.
Πριν απ' τα μάτια μου ήσουν φως.Πριν απ' τον Έρωτα έρωταςΚι όταν σε πήρε το φιλί,Γυναίκα
Ό,τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπαΌ,τι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα.
Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη -Μα πού γύριζες
Όπως σε ξέρει το φιλί κανένας δε σε ξέρει.
Πρόσεχε να προφέρεις καθαρά τη λέξη θάλασσαέτσι που να γυαλίσουν μέσα της όλα τα δελφίνιαΚι η ερημιά πολλή που να χωρά ο θεός
Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμεμπήκαμε μες στα όλα και περάσαμεΚι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτοραπαντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα!
Χίλιοι δυο παραφυλάνε σε κοιτάν και δεν μιλάνε.Είσαι σήμερα μονάρχης κι ώσαμ' αύριο δεν υπάρχεις
Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά. Κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά.
Ένα σώμα γυμνό είναι η μοναδική προέκταση της νοητής γραμμής που μας ενώνει με το μυστήριο
Ο ήλιος σκάει μέσα μας κι εμείς κρατάμε την παλάμη στο στόμα έντρομοι».
