Στο κέντρο του Ηρακλείου, το Ειρηνοδικείο μοιάζει περισσότερο με ερείπιο παρά με χώρο που στεγάζεται δημόσια υπηρεσία και απονέμεται δικαιοσύνη.
Σοβάδες που κρέμονται στα κεφάλια εργαζομένων και πολιτών, υγρασία που διαπερνάει τους τοίχους, προβλήματα όπως λένε οι εργαζόμενοι που φαίνονται μόνο σε ένα μικρό μέρος τους, αφού το σημαντικό πρόβλημα εντοπίζεται στο ταβάνι, το οποίο δεν μπορούν καν να το δουν λόγω της ειδικής κατασκευής που απλά κρύβει το πρόβλημα, αφού κάθε χρόνο όταν βρέχει, εκείνο που βλέπουν είναι τα νερά να διαπερνούν την οροφή και να πλημμυρίζουν το κτίριο.
Η κατάσταση του κτιρίου εξηγούν πως έχει φτάσει στο απροχώρητο, δημιουργώντας πλήρη ανασφάλεια σε περίπτωση μιας σφοδρής κακοκαιρίας ή μιας σεισμικής δόνησης και με δεδομένο όπως σημειώνουν ότι καθημερινά δεκάδες πολίτες βρίσκονται μέσα στο χώρο.
Σε εξωτερικούς τοίχους του κτιρίου έχουν φυτρώσει μέχρι και δέντρα εξηγούν οι εργαζόμενοι, που καθημερινά εκείνο στο οποίο ποντάρουν είναι η μεταφορά του Ειρηνοδικείου που ήδη έχει αποφασιστεί αλλά ακόμη εκκρεμεί.
Κι αν οι εικόνες ντροπής με τους σοβάδες και την υγρασία περιγράφουν την εικόνα μέσα στο χώρο, αυτό που γίνεται πάνω από τα κεφάλια τους, στην παλιά λέσχη αξιωματικών, εξηγούν ότι θέτει και θέμα δημόσιας υγείας, αφού ο χώρος έχει μετατραπεί σε περιστερώνα και εστία μόλυνσης από τα νεκρά περιστέρια και όχι μόνο που στοιβάζονται στο χώρο ο οποίος μοιάζει έτοιμος να καταρρεύσει.
Ρεπορτάζ: Ράνια Μωραΐτη
