Αν και οι δίσκοι βινυλίου έχουν χάσει εδώ και καιρό τη μάχη από τα CD και το δωρεάν κατέβασμα τραγουδιών από το Διαδίκτυο, το βινύλιο δείχνει να επιστρέφει στην Κίνα.
«Τα τελευταία δύο χρόνια όλο και περισσότεροι νέοι έρχονται στο δισκοπωλείο μου και τους ακούω να μιλούν για βινύλια. Είμαι τόσο χαρούμενος που το βλέπω αυτό» λέει ο 60χρονος Τσιν Φανγκγιόνγκ από τη Χανγκτζόου.
Ο Τσιν, ο οποίος διαθέτει μία συλλογή περίπου 100.000 δίσκων, παρατηρεί ότι τα τελευταία χρόνια να αναβιώνει πάλι το βινύλιο στις εγχώριες μουσικές παραστάσεις, όπου σχεδόν κάθε δισκογραφική εταιρεία διαθέτει ένα περίπτερο με βινύλια.
Εμπειρογνώμονες της μουσικής βιομηχανίας εκτιμούν ότι το ανανεωμένο ενδιαφέρον για το βινύλιο στην Κίνα οφείλεται στην αναγέννησή του σε Ευρώπη και Αμερική, η οποία ξεκίνησε εδώ και χρόνια.
Έρευνα της Deloitte προέβλεψε ότι οι πωλήσεις βινυλίου θα αποφέρουν παγκοσμίως 1 δισεκ. δολάρια το 2017, για πρώτη φορά αυτόν τον αιώνα, ποσό που αντιστοιχεί στο 6% των παγκόσμιων εσόδων από τη μουσική. Επιπλέον, η μουσική βιομηχανία αναμένει φέτος πωλήσεις 40 εκατ. δίσκων βινυλίου.
Η κινεζική εταιρεία κατασκευής δίσκων βινυλίου « YongTong» στη νότια πόλη Γκουανγκτζόου ηγήθηκε της αυξανόμενης τάσης προς το βινύλιο. Η εταιρεία άνοιξε το 2015 ένα τμήμα παραγωγής βινυλίου, το πρώτο έπειτα από 20 χρόνια αφότου η Κίνα είχε κλείσει το τελευταίο τμήμα παραγωγής.
Ο Τσεν Γινγκμίνγκ, γενικός διευθυντής της εταιρείας, είπε ότι εμπνεύστηκε την ιδέα από τον γιο του, φανατικό μουσικόφιλο. Πριν από πέντε χρόνια, ο τότε 17χρονος του ζήτησε να του αγοράσει ένα πικ-απ. «Έμεινα έκπληκτος. Πού το είχε δει;» αναρωτιέται ο Τσαν. Αργότερα έμαθε ότι οι δίσκοι είχαν επανακάμψει στο εξωτερικό και κάποια από τα ινδάλματα του γιου του είχαν ηχογραφήσει σε βινύλιο.
Το 2012 η ομάδα του Τσεν επισκέφθηκε πολλά εργοστάσια δίσκων στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ και στη συνέχεια ανάλωσε περίπου δύο χρόνια για την κατασκευή και τη βελτίωση του πρώτου μηχανήματος παρασκευής και κοπής δίσκων.
Σήμερα η «YongTong» διαθέτει οκτώ γραμμές παραγωγής, καθεμία από τις οποίες μπορεί να κόβει 800 δίσκους ημερησίως, προμηθεύοντας ταυτόχρονα τις εγχώριες και ξένες δισκογραφικές εταιρείες.
Εγχώριες δισκογραφικές εταιρείες, συμπεριλαμβανομένης της «China Record Corporation», εξετάζουν το ενδεχόμενο να ανοίξουν τμήματα παραγωγής βινυλίου, μετά την ανακοίνωση τον περασμένο Ιούνιο ενός παρόμοιου σχεδίου από τον ιαπωνικό γίγαντα ηλεκτρονικών και ψυχαγωγίας Sony. 'Ηδη καταστήματα δίσκων έχουν ανοίξει σε μεγάλες πόλεις όπως το Πεκίνο, η Σανγκάη και το Γκουανγτζόου.
Πολλοί μουσικόφιλοι μαγεύονται από την ποιότητα του ήχου που βγαίνει από το βινύλιο, ο οποίος είναι πιο γλυκός και φυσικός από τα σύγχρονα CD.
«Ακόμα θυμάμαι πως ένιωσα όταν έφηβος άκουσα για πρώτη φορά μουσική από ένα πικ απ», λέει ο Τσιν ο οποίος πιστεύει ότι το βινύλιο είναι ένα είδος τέχνης.
«Οτιδήποτε έχει σχέση με το βινύλιο αξίζει σεβασμού: τα εξώφυλλα, οι φωτογραφίες, η συσκευασία, η υπογραφή». Κάποιοι νέοι έχουν στραφεί στο βινύλιο σε αναζήτηση μιας «αίσθησης τελετουργίας» που έχει χαθεί εδώ και καιρό, ως αντίδοτο στον καθημερινό αγχωτικό ρυθμό ζωής.
«Ακούγοντας έναν δίσκο στο πικ απ πρέπει να αλλάζεις με το χέρι σου την πλευρά του δίσκου. Αυτός είναι ένας πιο διαδραστικός τρόπος να απολαμβάνεις τη μουσική», υποστηρίζει.
Ορισμένοι αγοράζουν βινύλιο μόνο για να αποτίσουν φόρο τιμής στα είδωλά τους, ακόμα κι αν είναι συνηθισμένοι στην ψηφιακή μουσική.
«Η επιστροφή του βινυλίου αντικατοπτρίζει τις ποικίλες μουσικές προτιμήσεις και τον τρόπο ζωής των Κινέζων, ειδικά της νέας γενιάς» λέει ο Λιου Τσιν γενικός διευθυντής του μουσικού τμήματος της «Taihe Music Group».
Εκτιμά δε ότι: «Παρά την αναγέννησή του, το βινύλιο θα παραμείνει κάτι εξειδικευμένο. Όμως δεν θα πεθάνει».
ΑΠΕ - ΜΠΕ
