Έκθετους αφήνει τους εργαζόμενους, καθώς πλέον προστατεύονται μόνο από μια διάταξη ενός άρθρου που απαγορεύει την κατάχρηση του δικαιώματος του εργοδότη, απόφαση του Αρείου Πάγου που δίνει το ελεύθερο στον εργοδότη να μεταβάλει μονομερώς τον τόπο, το χρόνο και τον τρόπο της εργασίας!
Σύμφωνα με δημοσίευμα του enikonomia.gr, η νέα απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου (682/2017) προβλέπει πως ο εργοδότης έχει το ελεύθερο να μεταβάλει κατά το δοκούν τους όρους της παροχής της εργασίας του εργαζόμενου, στο πλαίσιο της άσκησης του διευθυντικού δικαιώματος και για την προσφορότερη οργάνωση της εργασίας και της επιχείρησης. Όπως αναφέρεται, ο εργαζόμενος προστατεύεται πλέον μόνο από τη διάταξη του άρθρου 281 Α.Κ., που απαγορεύει την κατάχρηση δικαιώματος του εργοδότη.
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, που επικαλείται δηλώσεις του εργατολόγου Γιάννη Καρούζου, κατά το άρθρο 7 εδ. α του Νόμου 2112/920, «πάσα μονομερής μεταβολή των όρων της υπαλληλικής συμβάσεως, βλάπτουσα τον υπάλληλον, θεωρείται ως καταγγελία ταύτης, δι' ην ισχύουσιν αι διατάξεις του παρόντος νόμου».
Κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, σε συνδυασμό με εκείνες των άρθρων 648 και 652 Α.Κ., μονομερής μεταβολή θεωρείται κάθε τροποποίηση των όρων εργασίας από τον εργοδότη που γίνεται χωρίς τη συγκατάθεση του μισθωτού και χωρίς ο εργοδότης να έχει τέτοια ευχέρεια από όρο της συμβάσεως ή το νόμο ή τον τυχόν υπάρχοντα κανονισμό εργασίας της επιχείρησης.
Όπως ωστόσο υπογραμμίζεται, για την εφαρμογή της άνω διατάξεως δεν αρκεί μόνο η μεταβολή των όρων εργασίας να είναι μονομερής, αλλά απαιτείται επιπλέον να είναι και βλαπτική για τον εργαζόμενο, δηλαδή να προκαλεί σ' αυτόν άμεση ή έμμεση υλική ή ηθική ζημία.
Με απλά λόγια, εάν ο εργοδότης αποφασίσει να αλλάξει στους όρους εργασίας, τον τόπο, το χρόνο ή τον τρόπο της, και η μεταβολή αυτή δεν είναι αντίθετη προς το νόμο και τους όρους της συμβάσεως, θεωρείται πως γίνεται κατ' ενάσκηση του διευθυντικού δικαιώματος.
Μάλιστα, ο Άρειος Πάγος δε θεωρεί μονομερή βλαπτική μεταβολή το γεγονός της παροχής επί σειρά ετών της εργασίας σε ορισμένο τόπο ή χρόνο, καθώς αυτό δε σημαίνει πως δημιουργήθηκε σιωπηρά συμβατικός όρος για την απασχόληση του εργαζομένου μόνο στον τόπο αυτό ή στο συγκεκριμένο ωράριο. Τα παραπάνω μπορούν να ανατραπούν από τη μονομερή εξουσία του εργοδότη.
Ειδικότερα, συγκεκριμένη διάταξη δίνει στον εργοδότη το δικαίωμα και την εξουσία να προσδιορίσει το περιεχόμενο της υποχρέωσης του μισθωτού για παροχή εργασίας, καθορίζοντας τους όρους της παροχής της, τον τόπο, το χρόνο και τον τρόπο, εφόσον οι όροι αυτοί δεν έχουν προσδιοριστεί από κανόνες δικαίου ή από την εργασιακή σύμβαση.
Δηλαδή ο εργοδότης, ως διευθυντής της εκμετάλλευσης, έχει την εξουσία να οργανώνει και να διευθύνει την επιχείρησή του με βάση τα κρινόμενα απ' αυτόν ως πλέον αποτελεσματικά γι' αυτήν κριτήρια.
Για να θεωρηθεί βλαπτική η μεταβολή των όρων εργασίας, απαιτείται να συντρέχουν και άλλα πραγματικά περιστατικά, από τα οποία να συνάγεται σαφώς πρόκληση υλικής ή ηθικής ζημίας του μισθωτού ή καταχρηστική άσκηση του εκπορευόμενου από τη ρηθείσα διάταξη διευθυντικού δικαιώματος του εργοδότη.
Αντίδραση συνδικαλιστών: «Δυσάρεστη εξέλιξη για τους εργαζόμενους»
Η "Νέα Κρήτη" ζήτησε χθες απαντήσεις και σχόλια από το Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου και την Ένωση Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ν. Ηρακλείου.
Ο πρόεδρος του ΕΚΗ Στέλιος Βοργιάς σημείωσε πως δεν είναι η πρώτη φορά που βγαίνει από τον Άρειο Πάγο μια τόσο δυσάρεστη και αρνητική απόφαση για τους εργαζόμενους.
«Πριν περίπου δύο μήνες είχε αποφασίσει ότι ακόμα και όταν δεν πληρώνεται ο εργαζόμενος από τον εργοδότη και του χρωστάει 5 και 6 μήνες, ούτε αυτό θεωρείται βλαπτική μεταβολή. Και αναγκάστηκαν να περάσουν νομοσχέδιο μέσα στη Βουλή, έτσι ώστε να διορθωθεί αυτή η αδικία και να ξεκαθαριστεί»...
Ο συνδικαλιστής σχολιάζει ότι «δυστυχώς, σε ανώτερο κλιμάκιο βλέπουμε πως οι αποφάσεις που βγαίνουν φεύγουν τελείως από την έννοια της δικαιοσύνης με βάση τη δική μας άποψη. Γιατί δεν είναι δικαιοσύνη μια μονομερής σύμβαση. Κάθε σύμβαση που υπάρχει, είτε δανειακή σε μια τράπεζα, είτε σύμβαση μεταξύ επιχειρήσεων κ.λπ., πάντα έχουν και τα δύο μέρη δικαιώματα. Τα δύο μέρη θα πρέπει να συμφωνούν σε αυτό που γίνεται. Και όχι μονομερώς. Δεν αντιλαμβάνομαι, λοιπόν, πώς βγαίνει μια τέτοια απόφαση, που λαμβάνει υπόψη μόνο το ένα μέρος»...
Καταλήγοντας, ο Στέλιος Βοργιάς τονίζει ότι «όπως έγινε στο προηγούμενο παράδειγμα, όταν κατέθεσε νομοθετική πρόταση το ΚΚΕ και έγινε αποδεκτή και από το ΣΥΡΙΖΑ, έτσι και τώρα, θα δοθεί η λύση μέσα στη Βουλή»...
Από την πλευρά του, ο αντιπρόεδρος της Ένωσης Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ν. Ηρακλείου Δημόκριτος Σαλούστρος λέει ότι «προφανώς αυτή η απόφαση σημαίνει ότι όλες οι εργασιακές σχέσεις είναι πλέον υπέρ του εργοδότη. Δεν υπάρχει σύμβαση μεταξύ εργαζόμενου και εργοδότη. Είναι "αποφασίζω και διατάσσω" από πλευράς επιχείρησης»...
Ο Δημόκριτος Σαλούστρος καταλήγει καλώντας τους εργαζόμενους να δώσουν τον αγώνα τους.
«Όλες οι αποφάσεις κρίνονται στο κατά πόσο θα τους εφαρμόσουν οι εργοδότες και κατά πόσον οι εργαζόμενοι θα τους δεχτούν. Υπάρχουν δεκάδες παραδείγματα νομοθεσίας, τα οποία δεν επέτρεψαν οι εργαζόμενοι να εφαρμοστούν μέσα στους χώρους δουλειάς».
Ρεπορτάζ: Χριστόφορος Παπαδάκης
