Έχουν περάσει 14 ολόκληρα χρόνια. Σαν να ήταν χθες. Γιατί πάντα είναι δίπλα μας και μας εμπνέει με το καθαρό πνεύμα και την ανεξάντλητη δημιουργικότητά του.
14 Σεπτεμβρίου 2003, είναι η ημερομηνία που υπενθυμίζει την ξαφνική αναχώρησή του από τον γήινο κόσμο. Ο Μανούσος Ζαχαριουδάκης, ήταν εδώ ο συνάδελφος, ο φίλος, ο άνθρωπος. Ποτέ δεν ξεχνάς παρουσίες που είχαν να προσφέρουν πρόοδο στον κόσμο και αποστάγματα γνώσης στους συνεργάτες του.
Από το "Αθλητικό Ρεπορτάζ" στη "Νέα Κρήτη", όπου έθεσε θεμέλια για να απολαμβάνουμε σήμερα αυτό το ωραίο οικοδόμημα στον κόσμο των σπορ. Αναζητώντας, είδαμε την ανάρτηση στο Facebook, από τον αδελφό του Γιώργο με τη φωτογραφία που τον χαρακτήριζε στην απόλαυση ενός φραπέ με τη σημείωση:
"Για πού το 'βαλες καρδιά μου... - Πάνε 14 χρόνια που έγινες θύμηση, πόνος, δάκρυ, νοσταλγία. Σ' αγαπάω αδερφέ"!
Καθόλου τυχαίο που μετά από καιρό συναντήσαμε την ίδια ημέρα το δίδυμο αδελφό του Μανόλη (μαζί στη φωτογραφία), τον αγιογράφο.
Η σύζυγος του Μαρία και μητέρα των παιδιών τους, είναι η καθημερινή ζωντανή μαρτυρία, στον χώρο εργασία μας, ενός άριστου συνεργάτη και φίλου.
