Ήταν 2 Ιουνίου του 1941 όταν ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος αρνείται να ορκίσει την προδοτική κυβέρνηση Τσολάκογλου. Ως αποτέλεσμα καθαιρείται από τον αρχιεπισκοπικό θρόνο με συνοπτικές διαδικασίες και αντικαθίσταται από τον Δαμασκηνό.
Στις 20 Απριλίου 1941 ο Διοικητής του Γ΄ Σώματος Στρατού αντιστράτηγος Γεώργιος Τσολάκογλου και οι διοικητές του Α΄ Σώματος στρατού Παναγιώτης Δεμέστιχας και Β΄Σώματος στρατού Γεώργιος Μπάκος σε συνεργασία με τον Μητροπολίτη Ιωαννίνων Σπυρίδωνα αποφάσισαν να προχωρήσουν σε συνθηκολόγηση με τους επελαύνοντες Γερμανούς.
Ήδη η αναχώρηση της Ελληνικής Κυβέρνησης και του Βασιλιά Γεώργιου Β΄ λόγω της επερχόμενης κατάρρευσης, είχε ξεκινήσει στις 18 και ολοκληρώθηκε στις 22 Απριλίου. Η Αθήνα ουσιαστικά είχε καταστεί ανοχύρωτος πόλη. Μια επιτροπή αποτελούμενη από τον Φρούραρχο Αθηνών υποστράτηγο Χρήστο Καβράκο, τον νομάρχη Πετζόπουλο και τον Δήμαρχο Αμβρόσιο Πλυτά ανέλαβε να παραδώσει την πόλη στους Γερμανούς.
Η επιτροπή επισκέφθηκε στις 24 Απριλίου τον Αρχιεπίσκοπο Χρύσανθο και του ζήτησαν να συμμετάσχει στην τελετή παράδοσης της πόλης στον Κατακτητή. Ο Χρύσανθος τους απάντησε ότι
Μετά την παράδοση της πόλης στις 27 Απριλίου, απεσταλμένοι των Γερμανών ζήτησαν από τον Χρύσανθο να τελέσει δοξολογία για την έλευση τους στην Αθήνα. Ο Χρύσανθος δεν καταδέχθηκε να απαντήσει καν στην πρόταση και ζήτησε από τους απεσταλμένους να φύγουν αμέσως από την Αρχιεπισκοπή. Την ίδια μέρα αφού δεν τελέστηκε η δοξολογία ο στρατηγός του Δεύτερου Σώματος Στρατού Stumme συνοδευόμενος από τον στρατιωτικό ακόλουθο Klemm επισκέφθηκαν τον Έλληνα Ιεράρχη στο επισκοπικό μέγαρο. Αρχικώς στην συνάντηση επικράτησε σιγή. Για να ανοίξει την συζήτηση ο Χρύσανθος είπε στο Γερμανό στρατηγό ότι φαίνεται κουρασμένος. "Ναι είμαι" απάντησε, «καθώς όλοι οι δρόμοι της Ελλάδας ήταν κατεστραμμένοι από τους Άγγλους. Ποιός θα πληρώσει για να ανοικοδομηθούν;».
«Θα πληρώσει αυτός που θα χάσει τον πόλεμο» απάντησε ο Χρύσανθος. Ο Γερμανός στρατηγός είπε στον Χρύσανθο ότι πολλοί Έλληνες μιλούσαν Γερμανικά και ήταν θαυμαστές του Γερμανικού πολιτισμού. Και ο Χρύσανθος του απάντησε: «Υπήρχον πολλοί, οίτινες ήσαν θαυμαστές του Γερμανικού πολιτισμού, αλλά αφ΄ότου η Γερμανία αναιτίως εκήρυξε τον πόλεμον κατά της Ελλάδος θα έμειναν ολίγοι η κανείς. Προσέξατε στρατηγέ μου μην τραυματίσητε την υπερηφάνειαν του Ελληνικού λαού».Η τελευταία πράξη του δράματος για τον Χρύσανθο παίχτηκε στις 30 Απριλίου όταν και σχηματίστηκε η δοσίλογη κυβέρνηση Τσολάκογλου και ο Αρχιεπίσκοπος όφειλε να την ορκίσει. Ο Πλάτων Χατζημιχάλης, ο νέος "υπουργός Οικονομικών" επισκέφθηκε τον Χρύσανθο και απαίτησε από αυτόν να ορκίσει την νέα κυβέρνηση την επομένη στις 9 το πρωί. Η απάντηση του Χρύσανθου ήταν σαφής και κάθετη.
Η άρνηση του Χρύσανθου να ορκίσει την κυβέρνηση Τσολάκογλου σφράγισε και την τύχη του. Ήδη ο Δαμασκηνός είχε απελευθερωθεί από τον περιορισμό στον οποίο είχε τεθεί από την 4η Αυγούστου, είχε μεταφερθεί στην Αθήνα και πίεζε τον "υπουργό Παιδείας" Κωνσταντίνο Λογοθετόπουλο να αναιρέσει την εκλογή Χρύσανθου. Αρχικώς η παύση Χρύσανθου αναβλήθηκε προσωρινά γιατί οι Γερμανοί δεν ήθελαν να ανακινήσουν εκκλησιαστικά ζητήματα και να δώσουν έτσι αφορμή στον Πάπα να επέμβει. Ήδη όμως η Γκεστάπο είχε επισημάνει τον Χρύσανθο ως αντιφρονούντα τον είχε θέσει υπό στενή παρακολούθηση, ενώ ήταν θέμα χρόνου η απομάκρυνση του και η αντικατάσταση του με τον Δαμασκηνό.
Στις 17 Ιουνίου 1941 δημοσιεύτηκε Νομοθετικό Διάταγμα από το υπουργείο Παιδείας με το οποίο η μείζων Σύνοδος της Ιεραρχίας της Ελλάδος εκαλείτο να αποφανθεί για την εγκυρότητα εκλογής του Χρύσανθου το 1938. Στις 5 Ιουλίου ο Δαμασκηνός είχε εγκατασταθεί στο Αρχιεπισκοπικό μέγαρο ενώ ο Χρύσανθος ετίθετο σε περιορισμό στην οικεία του.Σ' όλο το διάστημα της Κατοχής ο Χρύσανθος κράτησε τακτική επαφή με την Κυβέρνηση της Μ. Ανατολής, μέσω μυστικού ασυρμάτου, με την ιδιότητα του προεδρεύοντος της «Εθνικής Επιτροπής» για την οργάνωση και προώθηση Ομάδων Εθνικής Αντίστασης. Ο Χρύσανθος βρισκόταν σε επαφή με πολλές αντιστασιακές οργανώσεις όπως η "ΡΑΝ" του στρατηγού Βεντήρη. Μετά το τέλος της Κατοχής υποβάλλει και επίσημα την παραίτησή του από τον θρόνο του στον Βασιλέα των Ελλήνων Γεώργιο τον Β' με το τέλος της Κατοχής. Ο Λογοθετόπουλος στην "απολογία" του μετά την Κατοχή επικάλεστηκε την δικαιολογία ότι ο Δαμασκηνός ως επίσκοπος Κορίνθου είχε στενές σχέσεις με την οικογένεια του Τσολάκογλου αλλά και με τον ίδιο προσωπικά.
Η σφαγή στο Κοντομαρί
Εβδομήντα έξι χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την αποφράδα ημέρα της 2ας Ιουνίου του 1941, όταν Γερμανοί στρατιώτες προχώρησαν στην πρώτη μαζική σφαγή αμάχων που σημειώθηκε σε κατεχόμενη από τη ναζιστική Γερμανία χώρα.
>> ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΚΟΝΤΟΜΑΡΙ: ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΡΡΕΝΕΣ ΣΦΑΓΙΑΣΤΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ
Ο λόγος για τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων, όπου οι εισβολείς εκτέλεσαν τους άρρενες κατοίκους του χωριού.
Λίγα 24ωρα νωρίτερα είχε ολοκληρωθεί με επιτυχία η απόβαση των γερμανικών δυνάμεων στην Κρήτη, το χώμα της οποίας υπερασπίστηκαν σθεναρά, με τη βοήθεια των Συμμάχων, οι ντόπιοι. Ανάμεσα σ' αυτούς υπήρχαν πάρα πολλοί με καταγωγή από το Κοντομαρί. Άλλωστε, το μαρτυρικό χωριό απέχει μόλις 3 χιλιόμετρα από το αεροδρόμιο του Μάλεμε.
Ντε Σαντ: Ο "νονός" του σαδισμού
Σαν σήμερα, το 1740, γεννιέται στη Γαλλία ο θρυλικός Ντονατιέν Αλφόνς Φρανσουά Ντε Σαντ, ο οποίος έμεινε στην ιστορία ως Μαρκήσιος Ντε Σαντ.
Ο Ντε Σαντ ήταν Γάλλος αριστοκράτης, διάσημος γόης και συγγραφέας τολμηρών ερωτικών βιβλίων, τα οποία ακόμη και σήμερα θεωρούνται από πολλούς ως «ακραία».
Από το όνομα του Μαρκήσιου προέρχεται, άλλωστε, και ο όρος σαδισμός που χαρακτηρίζει εκείνον που απολαμβάνει να προκαλεί (σωματικό ή ψυχικό) πόνο στους άλλους.
Γκαριμπάλντι: Ο "ήρωας των δύο κόσμων"
Στις 2 Ιουνίου του 1882 αφήνει την τελευταία του πνοή, στο νησί Καπρέρα, ο μεγάλος επαναστάτης του 19ου αιώνα Τζουζέπε Γκαριμπάλντι (Giuseppe Garibaldi). Ο Γκαριμπάλντι γεννήθηκε στη Νίκαια της Γαλλίας στις 4 Ιουλίου του 1807.
Υπήρξε σημαντική στρατιωτική και πολιτική φυσιογνωμία της Ιταλίας και ήρωας του ιταλικού πολέμου της Ανεξαρτησίας. Συμμετείχε, εκτός των άλλων, στο πλευρό του κόμματος Κολοράντο στον εμφύλιο πόλεμο της Ουρουγουάης.
Για τους Ιταλούς θεωρείται εθνικός ήρωας, ενώ έλαβε το προσωνύμιο του «Ήρωα των δύο κόσμων». Η συμβολή του Γκαριμπάλντι στην πολιτική ένωση του ιταλικού κράτους υπήρξε ανεκτίμητη.
Η πρώτη live βασιλική στέψη
Ακριβώς 12 χρόνια μετά, η Ελισάβετ στέφεται βασίλισσα της Μεγάλης Βρετανίας. Η στέψη της ήταν το πρώτο τηλεοπτικό γεγονός, το οποίο καλύφθηκε από τη νεοσύστατη τότε Εurovision. Επίσης, ήταν η πρώτη στέψη η οποία μεταδόθηκε τηλεοπτικά σε ζωντανό χρόνο, σε όλο τον κόσμο.
Ο Αραφάτ ξεκινά τον αγώνα
Στις 2 Ιουνίου του 1964 ο Γιάσερ Αραφάτ ιδρύει στην Ιερουσαλήμ την περίφημη PLO, την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης.
Ο τελικός του Γουέμπλεϊ
Σαράντα έξι χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την πρώτη - και μοναδική μέχρι σήμερα - φορά που ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα συμμετείχε σε τελικό ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης.
Στις 2 Ιουνίου του 1971 ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε τον Άγιαξ του Γιόχαν Κρόιφ, στο Γουέμπλεϊ του Λονδίνου, για τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και έχασε 2-0. Με το "τριφύλλι" αγωνίστηκαν, μεταξύ άλλων, οι Μίμης Δομάζος, Αριστείδης Καμάρας, Τάκης Οικονομόπουλος και Αντώνης Αντωνιάδης.
Η δεύτερη νίκη του ΠΑΣΟΚ
Εξάλλου, στις 2 Ιουνίου του 1985 το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου κερδίζει για δεύτερη συνεχόμενη τετραετία τις βουλευτικές εκλογές, συγκεντρώνοντας το 45,8% των ψήφων. Η Νέα Δημοκρατία έρχεται δεύτερη με 40,8%, ενώ το ΚΚΕ αγγίζει το 9,8%.
Ο αποκλεισμός των αγγλικών ομάδων
Την ίδια ακριβώς ημέρα, η UEFA προχωρά στον επ' αόριστο αποκλεισμό όλων των αγγλικών ομάδων από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Είχαν προηγηθεί τα τραγικά γεγονότα του σταδλθιυ Χέιζελ των Βρυξελλών, στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών ανάμεσα στη Λίβερπουλ και τη Γιουβέντους (0-1).
Επιμέλεια: Νικόλας Αγγελίνος
