Πολίτης που ζει, εργάζεται, δημιουργεί και προσφέρει στο Ηράκλειο για 25 χρόνια εκφράζει την βαθιά της απογοήτευση για τις εικόνες ντροπής και εγκατάλειψης που παρουσιάζει η πόλη μας.
Περιγράφει ότι περπατώντας στα τείχη ένα δειλινό αναρωτιέται αν κάποιος δημοτικός άρχοντας έχει διασχίσει τα πανέμορφα τείχη και πόσο τα "εξαφανίζει" η «αυτοκαταστροφική αδιαφορία».
Η επιστολή είναι μία δημόσια ειλικρινή εξομολόγηση για το πόσο θα μπορούσε να αποτελεί διαμάντι του τουρισμού το Ηράκλειο αν το οι τοπικοί άρχοντες το είχαν αγαπήσει αληθινά και προσπαθούσαν να αναδείξουν την πραγματική του αξία.
Ας διαβάσουμε το κείμενο, ας δούμε τις εικόνες κι ας αναλογιστούμε αν όλα αυτά μας αξίζουν τελικά:
Καλησπέρα σας!
Παρά το ότι δεν γεννήθηκα και δεν μεγάλωσα στο Ηράκλειο, κατοικώ σε αυτό εδώ και 25 χρόνια, το θεωρώ δεύτερη πατρίδα μου και το αγαπώ πολύ
Πιστεύω πως είναι μια πόλη με εσωτερική ομορφιά που δυστυχώς η καταστροφική "ανάπτυξή" της αδίκησε τόσο την ίδια και την ιστορία της, όσο και τους κατοίκους της...
Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε να γίνεται μια προσπάθεια να αναδειχθούν και να εξωτερικευτούν κρυφές ομορφιές της πόλης, τέτοιες που σε άλλες πολιτισμένες χώρες του κόσμου θα αποτελούσαν πόλους έλξης τουριστικού, πολιτιστικού και φυσιολατρικού ενδιαφέροντος
Δεν μπορώ λοιπόν να μην απογοητευτώ, να μη λυπηθώ και να μη θυμώσω, όταν περπατώντας στα τείχη ένα όμορφο ανοιξιάτικο σούρουπο, αγναντεύοντας το απέραντο γαλαζιο της θάλασσας και του ουρανού, συναντιέμαι με εικόνες ντροπής και εγκατάλειψης της πόλης μας!
Πέρα από την προσωπική ευθύνη του καθενός μας, θα θελα να ρωτήσω αν έστω και ένας δημοτικός άρχοντας αυτής της πόλης έχει μπει στον κόπο να την περπατησει, να διασχίσει τα λίγα έστω πάρκα της και τα πανεμορφα τείχη της....πόση ανυπόφορη βρωμιά, πόσα σκουπίδια...πόση αυτοκαταστροφική αδιαφορία!!
....αυτά σε μια ύστατη προσπάθεια να υπάρξει έστω και μια χαραμάδα ευαισθησίας για μια πόλη που κάποιοι δεν αγάπησαν αληθινά, κάποιοι δεν άφησαν να δείξει το πραγματικό της πρόσωπο....
Παπαδοπούλου Ρ
