Η κυρίαρχη τάση στην Ελλάδα σήμερα είναι «δεν θέλω να ξέρω τι συμβαίνει».
Η επιστροφή των Ελλήνων στις τηλεοράσεις και στην χαζοχαρουμενιά, δεν είναι τίποτε άλλο από μια επίμονη άρνηση της πραγματικότητας.
Βέβαια, το να αρνείσαι την πραγματικότητα δεν αλλάζει την πραγματικότητα, ούτε σε σώζει από αυτήν.
Οι τραγικές ανθρώπινες ιστορίες που εμφανίζονται στις ειδήσεις θα γίνονται όλο και πιο πολλές.
Πέφτοντας με τα μούτρα στους οικονομικούς δείκτες, ξεχάσαμε πως υπάρχουν και άνθρωποι.
Θερίζει η κατάθλιψη στην Ελλάδα, ενώ όλο και πληθαίνουν οι άνθρωποι που δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους και δεν έχουν ανάγκη μόνο από χρήματα αλλά και από φροντίδα.
Δεν είναι μυστικό πως σε όλες τις κοινωνίες υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους αλλά όχι μόνο αυτοί οι άνθρωποι έχουν αφεθεί πια στη μοίρα τους αλλά όλο και πληθαίνουν.
Δεν είναι καθόλου έξυπνο να δημιουργείς απελπισμένους ανθρώπους και ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα να χάσουν.
Και η Ελλάδα -τα τελευταία χρόνια- δεν κάνει τίποτε άλλο από αυτό.
Με τη χώρα να βουλιάζει στην απελπισία και στην κατάθλιψη, με τους πολίτες της -όσους μπορούν- να την εγκαταλείπουν, με ανθρώπους να σκάνε, κάποιοι κουνάνε σημαίες ανάπτυξης και προόδου.
Μπορεί να μην τα καταφέραμε με την αλληλεγγύη αλλά με την ανοησία τα πάμε μια χαρά.
