Κυριολεκτικά συγκλονίζεται κανείς όταν καλοπροαίρετα μελετά τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης. Μέσα σε αυτά διάσπαρτα εντοπίζει αμέτρητες προτυπώσεις και προφητείες που επαληθεύθηκαν και έγιναν γεγονότα αρκετές εκατονταετηρίδες αργότερα, κατά τα χρόνια της Καινής Διαθήκης.
Ορισμένες από αυτές τις προφητικές αποδείξεις για τα Άχραντα Πάθη που επρόκειτο να υπομείνει για χάρη μας ο Θεάνθρωπος παραθέτει παρακάτω ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων σε ένα απόσπασμα από την ΙΓ΄ Κατήχησή του που πραγματικά αξίζει να μελετηθεί.
***
«Σταυρωθ?ντα τε υπέρ ημών και παθόντα και ταφ?ντα…»
Του ?γ?ου Κυρίλλου ?εροσολ?μων
(?ποσπ?σματα ?π? τ?ν ΙΓ' Κατ?χηση)
ΚΓ'. ?με?ς ?μως ?ς ?παν?λθουμε στ? θ?μα τ?ν προφητικ?ν ?ποδε?ξεων πο? μο? ζητ?σατε. Σταυρ?θηκε ? Κ?ριος, ?χεις ?κο?σει ?λες τ?ς μαρτυρ?ες. Βλ?πεις τ?ν τ?πο το? Γολγοθ?. Συμφωνε?ς κα? τ? ?πικροτε?ς ?παινετικ? κα? δοξολογικ?. Πρ?σεξε μ?πως καμι? φορ?, σ? περ?οδο διωγμο?, Τ?ν ?παρνηθε?ς. Ν? μ?ν ε?φρα?νεσαι μ?νο σ? περ?οδο ε?ρ?νης γι? τ? Σταυρ?, ?λλ? κα? σ? καιρ? διωγμο? ν? ?χεις τ?ν ?δια π?στη. Ν? μ?ν ε?σαι φ?λος το? ?ησο? τ?ν καιρ? τ?ς ε?ρ?νης κα? τ?ν καιρ? το? πολ?μου ν? γ?νεσαι ?χθρ?ς. (…)
ΚΔ΄. Ο Χριστός λοιπόν σταυρώθηκε για χάρη μας, «Αυτός που δικάστηκε μια νύχτα παγερή και γι' αυτό υπήρχε παραδίπλα ανθρακιά αναμμένη» (πρβλ. Ιωάν. 18, 18). Σταυρώθηκε την τρίτη ώρα (πρβλ. Μάρκ. 15, 25). «Από την Έκτη δε μέχρι την Ενάτη έγινε σκοτάδι και από την Ενάτη και πέρα πάλι φως» (Ματθ.27, 45). Μήπως έχουν και αυτά γραφεί από τους Προφήτες; Ας ερευνήσουμε. Λέει λοιπόν ο προφήτης Ζαχαρίας: «Εκείνη την ημέρα δεν θα υπάρχει φως και θα είναι ημέρα ψύχους και πάγου»(Ζαχ.14, 6-7). Να λοιπόν το ψύχος, εξαιτίας του οποίου θερμαινόταν ο Πέτρος. Και την ημέρα εκείνη τη γνώριζε ο Κύριος (Ζαχ. 14, 7). Τι λοιπόν; Τις άλλες μέρες δεν τις γνώριζε; Πολλές είναι οι ημέρες, αλλά αυτή είναι η ημέρα της υπομονής του Κυρίου, «την οποία δημιούργησε ο Κύριος» (πρβλ.Ψαλμ.117, 24). Και αυτήν την ημέρα τη γνώριζε ο Κύριος και «δεν είναι ούτε ημέρα ούτε νύχτα» (Ζαχ.14, 7).
Τι σημαίνει αυτό το αίνιγμα που αναφέρει ο Προφήτης; «Η ημέρα εκείνη δεν είναι ούτε ημέρα ούτε νύχτα». Τι λοιπόν είναι αυτή; Τι θα την ονομάσουμε; Τα ο Ευαγγέλιο το ερμηνεύει το πράγμα, καθώς διηγείται τα γεγονότα. Δεν ήταν ημέρα, διότι δεν έλαμψε ήλιος, πορευόμενος από την ανατολή έως τη δύση, αλλά από την Έκτη ώρα ως την Ενάτη έγινε σκοτάδι (Ματθ. 27, 45) στη μέση της ημέρας! Επομένως, στη μέση της ημέρας παρεμβλήθηκε το σκοτάδι και το σκοτάδι ο Θεός το ονόμασε νύχτα(πρβλ.Γεν.1, 5). Γι 'αυτό ούτε ημέρα ήταν ούτε νύχτα, διότι ούτε όλο φως ήταν, ώστε να κληθεί ημέρα, ούτε πάλι όλο σκοτάδι για να ονομαστεί νύχτα, αλλά μετά από την Ενάτη έλαμψε ο ήλιος. Το προείπε και αυτό ο Προφήτης λέγοντας: «Ούτε ημέρα είναι, ούτε νύχτα»(Ζαχ.14, 7). Και πρόσθεσε: «Και προς το εσπέρας θα επέλθει άφθονο φως» (Ζαχ. 14, 7). Βλέπεις ακρίβεια των Προφητών; Βλέπεις πόση αλήθεια υπάρχει σε όσα έχουν προφητευθεί και γραφεί εκ των προτέρων;
ΚΕ΄ Αλλά θέλεις να μάθεις σαφώς ποια ώρα ακριβώς ο ήλιος αφανίστηκε από το πρόσωπο της γης; Άραγε να ήταν Πέμπτη ώρα ή Ογδόη ή Δεκάτη; Πες ακριβώς την ώρα στους Ιουδαίους τους απειθείς, ω Προφήτη! Πότε έδυσε ο ήλιος; Λέει λοιπόν ο Αμώς ο προφήτης: «Και θα συμβεί εκείνη την ημέρα, λέει ο Κύριος και Θεός, να δύσει ο ήλιος το μεσημέρι»(Αμ.8, 9)- «και έγινε σκοτάδι από την Έκτη ώρα(Ματθ.27, 45)-«και θα γίνει στη γη σκοτάδι το φως, ενώ θα είναι ημέρα»(Αμ.8, 9).Ποιος θα είναι αυτός ο καιρός, ω Προφήτη, και ποια θα είναι αυτή η ημέρα; «Θα μεταστρέψω τις γιορτές σας σε πένθος» (Αμ.8, 10), διότι τον καιρό των αζύμων και τον καιρό της εορτής του Πάσχα θα συμβεί το γεγονός της Σταυρώσεως. Και έπειτα λέει τα εξής: «Θα γίνει αυτός, ο Κύριος, ως πρόσωπο αγαπητό που το πενθούν όλοι. Και αυτούς που είναι μαζί Του θα τους φέρει το γεγονός της Σταυρώσεως σε ημέρα οδύνης»(Αμ.8, 10). Την ημέρα πραγματικά των αζύμων και την ημέρα που ήταν εορτή «οι μεν γυναίκες θρηνολογούσαν και έκλαιγαν»(Λουκ.23, 27), οι δε Απόστολοι, ενώ κρύφτηκαν, περνούσε η ψυχή τους οδύνη και σπαραγμό. Η προφητεία λοιπόν αυτή είναι άξια θαυμασμού.
ΚΣΤ΄ Αλλά θα πει κάποιος: Βρες και κάποιο άλλο χαρακτηριστικό γεγονός απ' τα Πάθη του Χριστού που να έχει προκηρυχθεί από τους Προφήτες με τόση ακρίβεια. Ποια άλλη απόδειξη υπάρχει ακριβής για το γενονός της Σταυρώσεως; Σταυρώθηκε ο Ιησούς και τότε που Τον οδηγούσαν για τη Σταύρωση φορούσε μόνο ένα χιτώνα και είχε πάνω Του ριγμένο το ιμάτιό Του. «Αλλά οι στρατιώτες έσχισαν και μοίρασαν στα τέσσερα το ιμάτιο»(πρβλ.Ιωάν.19, 23).Τον χιτώνα όμως δεν τον έσχισαν, διότι δεν θα χρησίμευε σε τίποτα αν σχιζόταν και γι' αυτόν έβαλαν λαχνό. Έτσι λοιπόν τα κομμάτια του ιματίου τα μοιράστηκαν, αλλά το χιτώνα τον βάλανε στο λαχνό (πρβλ. Ιωάν. 19, 24).Έχει γραφεί μήπως και αυτό; Τι λέγει το Ψαλτήρι (11ος αι. π.Χ.)); «Εμοίρασαν μεταξύ τους τα ενδύματά μου και για το κυριότερο, το χιτώνα μου, έβαλαν κλήρο»(Ψαλμ.21, 19).Ο «Κλήρος» δε, είναι ο λαχνός.
ΚΖ΄ Πάλι, όταν κρινόταν από τον Πιλάτο φόρεσε κόκκινα, «διότι εκεί του φόρεσαν την κόκκινη χλαμύδα»(Ματθ.27, 28).Μήπως έχει και αυτό γραφεί; Λέει ο Ησαΐας: «Ποιος είναι αυτός που ήρθε από την Ιδουμαία, από την εχθρική πόλη Βοσόρρα, με κόκκινα ενδύματα;» (Ησ. 63, 1).Ποιος είναι αυτός που φοράει τα κόκκινα για να ατιμωθεί;Διότι η Βοσόρ κάποια τέτοια ερμηνεία έχει στους Εβραίους. «Γιατί είναι κόκκινα τα ιμάτια και η στολή σου, σαν του ανθρώπου εκείνου που πατάει σταφύλια στο πατητήρι;»(Ησ.63, 2).Και αυτός αποκρίνεται κα λέει: «Όλη την ημέρα είχα απλωμένα τα χέρια μου προς λαό απειθή και ανυπότακτο»(Ησ.65, 2).
ΚΗ΄ Άπλωσε στο Σταυρό τα χέρια, για να περιλάβει τα πέρατα της οικουμένης. Διότι της γης το μεσότατο σημείο είναι ο Γολγοθάς. Και δεν είναι λόγος αυτός δικός μου. Ο Προφήτης είναι εκείνος που είπε: «Εσύ, ο Θεός, τελεσιούργησες τα κοσμοσωτήρια πάθη σου στο κέντρο της γης» (Ψαλμ. 73, 12). Άπλωσε τα ανθρώπινα χέρια Του Εκείνος που με τα νοητά Του χέρια στερέωσε τον ουρανό. Και τρυπήθηκαν με καρφιά, ώστε, όταν η ανθρώπινη φύση Του καρφωθεί πάνω στο Σταυρό-η οποία βάσταζε πάνω της τα αμαρτήματα των ανθρώπων - και αφανιστεί, να πεθάνει μεν μαζί Της η αμαρτία, εμείς όμως να αναστηθούμε άμεμπτοι και δίκαιοι. «Επειδή λοιπόν ο θάνατος προήλθε από έναν άνθρωπο» (πρβλ. Ρωμ.5, 17), από έναν άνθρωπο και πάλι προήλθε η ζωή, διαμέσου δηλαδή ενός ανθρώπου, του Σωτήρα, που πέθανε αυτοπροαίρετα. Για να βεβαιωθείς ότι έτσι είναι το πράγμα, θυμήσου εκείνο που είπε: «Έχω εξουσία να δώσω την ψυχή μου και έχω πάλι εξουσία να την πάρω πίσω»(Ιωαν.10, 18).
ΚΘ΄ Αλλά Εκείνος βέβαια τα υπέμεινε αυτά, για να σώσει τους πάντες, ο λαός όμως Του ανταπέδωσε κακή ανταμοιβή. Λέει ο Ιησούς «διψώ» (Ιωάν.19, 28).Διψά Εκείνος που ανέβλυσε άφθονα νερά από τον απόκρημνο βράχο. Και ζητούσε από την άμπελο την οποία φύτεψε τους καρπούς (πρβλ. Ιερ. 2, 21). Αλλά ποια είναι η άμπελος; Ως προς την φύση της βέβαια προέρχεται από τους αγίους Πατέρες, ως προς την προαίρεσή της όμως είναι Σοδομική-διότι η άμπελός τους προέρχεται από τα Σόδομα και τα κλήματά τους από τη Γομόρρα-και ενώ διψά ο Κύριος, παίρνει σφουγγάρι βουτηγμένο στο ξίδι, το δένει γύρω από ένα καλάμι και Του το προσφέρει!(πρβλ.Ματθ.27, 48). «Και έδωσαν σε μένα αντί για φαγητό χολή και όταν δίψασα με ποτίσανε ξίδι»(Ψαλμ.68, 22). Βλέπεις τη διαφάνεια της προρρήσεως των Προφητών; Τι είδους χολή λοιπόν έδωσαν στο στόμα μου; Έδωσαν σ' Αυτόν, λέει, «κρασί ανακατεμένο με σμύρνα»(Μαρκ.15, 23).Αηδιαστική και κατάπικρη είναι η σμύρνα. Αυτά ανταποδίδετε στον Κύριο;Αυτήν την προσφορά κάνει η άμπελος στον αφέντη της;Δίκαια σας θρηνούσε από τότε λοιπόν ο Ησαΐας λέγοντας: «Φυτεύθηκε αμπελώνας για τον αγαπημένο σε υψηλό μέρος, σε τόπο εύφορο» (Ησ.5, 1). Για να μην τα αναφέρουμε όμως όλα, ας πάμε παρακάτω που λέει:
«Περίμενα να μου κάνει σταφύλια, να σβήσει τη δίψα μου με το κρασί του, αλλά ο αμπελώνας μου έβγαλε αγκάθια»(πρβλ.Ησ.5, 2, 4).Κοίταξε το στεφάνι που περιβάλλομαι.Ποια άπόφαση λοιπόν θα πάρω;Θα διατάξω τις νεφέλες να μην αφήσουν να πέσει σ'αυτόν τον αμπελώνα βροχή. Και βέβαια σταμάτησαν τα σύννεφα να βρέχουν σ' αυτόν τον αμπελώνα, δηλαδή έπαυσε πια η προφητική φωνή να αποκαλύπτει τη βουλή του Θεού σ' αυτούς. Και καθώς λέει ο απόστολος Παύλος, οι Προφήτες του λοιπού δρουν μέσα στην Εκκλησία. «Προφήτες δύο ή τρεις ας μιλούν, και οι άλλοι ας ελέγχουν και ας δευκρινίζουν και ας επιβεβαιώνουν τα προφητευόμενα» (Α΄ Κορινθ. 14, 29). Και πάλι αλλού: «Ο Θεός έδωσε στην Εκκλησία άλλοι να είναι Απόστολοι, άλλοι Προφήτες.» (Εφες.4, 11).Προφήτης ήταν και ο Άγαβος, που έδεσε με τη ζώνη του Παύλου τα χέρια και τα πόδια του Παύλου και προφήτευσε τη φυλάκση του Αποστόλου στα Ιεροσόλυμα (πρβλ. Πράξ. 21, 10-11).
Λ' Για τους ληστές πάλι που σταυρώθηκαν μαζί του έχει λεχθεί: «Και συγκαταριθμήθηκε μεταξύ των ανόμων» (Λουκ.22, 37. Ησ.53, 12). Και οι δύο βέβαια ήταν άνομοι πριν από τη συσταύρωσή τους με τον Κύριο. Ο ένας όμως απ' τους δύο δεν έμεινε άνομος. Ενώ ο άλλος έμεινε μέχρι τέλους άνομος, αμετανόητος, χωρίς να επιζητήσει τη σωτηρία. Και μπορεί να ήταν καρφωμένος στα χέρια, αλλά χτυπούσε με τη γλώσσα, βλασφημώντας. Οι Ιουδαίοι περνώντας κουνούσαν τα κεφάλια τους (πρβλ. Ματθ.27, 39), κοροϊδεύοντας τον Εσταυρωμένο και αποδεικνύοντας μ' αυτά αληθινό το γραμμένο: «Με είδαν και κούνησαν τα κεφάλια τους» (Ψαλμ. 108, 25).Και ο ένας απ' τους δύο ληστές μαζί τους βλασφημούσε τον Κύριο, ενώ ο άλλος επέπληττε τον βλάσφημο!(πρβλ.Λουκ.23, 40).Και τότε συνέβηκε σ' αυτόν να βρίσκεται στο τέλος της ζωής του, αλλά στην αρχή της διορθώσεώς του, στην παράδοση της ψυχής του, αλλά και στην πρόσληψη της σωτηρίας του. Μετά από την επιτίμηση, που έκανε στο συλληστή του, είπε και το: «Μνήσθητί μου, Κύριε» (Λουκ. 23, 42). Προς εσένα, Κύριε, απευθύνεται ο λόγος μου. Άφησέ τον αυτόν, τυφλώθηκαν τα μάτια της ψυχής του, θυμήσου εμένα. Δε σου λέω να θυμηθείς τα έργα μου, διότι τα φοβάμαι αυτά. Κάθε άνθρωπος είναι φυσικό να καλλιεργεί ευμενή και φιλικά αισθήματα προς όσους τον συνοδεύουν σε κάποια πορεία του. Είμαι και εγώ συνοδοιπόρος σου προς το θάνατο. Μνήσθητι του συνοδοιπόρου σου! Δε σου λέω όμως τώρα μνήσθητί μου, αλλά «όταν έλθεις στη Βασιλεία Σου».
ΛΔ΄ Ο ήλιος, τότε, έχασε το φως του(πρβλ.Λουκ.23, 44) εξαιτίας της ακτινοβολίας του Ήλιου της δικαιοσύνης(πρβλ.Μαλαχ.3, 20). Σχίστηκαν οι πέτρες γιατί έπασχε ο Χριστός, που (κατά τον απόστολο Παύλο) συμβολιζόταν από την πέτρα η οποία πήγασε το ύδωρ της ζωής για τους ανθρώπους. Τα μνήματα ανοίχτηκαν και οι νεκροί αναστήθηκαν για χάρη Εκείνου «που είναι ελεύθερος ανάμεσα στους νεκρούς»(Ψαλμ.87, 5).Έβγαλε τους φυλακισμένους από το σκοτεινό και άνυδρο λάκκο (Ζαχ.9, 11). Να μην ντρέπεσαι λοιπόν για τον Εσταυρωμένο αλλά με θάρρος να ομολογείς και να λέγεις και συ: «Αυτός βαστάζει τις αμαρτίες μας και πάσχει για χάρη μας»(Ησ.53, 4). «Και γιατρευτήκαμε εμείς με την πληγή τη δική Του»(Ησ.53, 5).Ας μην είμαστε αχάριστοι προς τον Ευεργέτη. Και να προσθέτεις ακόμα λέγοντας: «Εξαιτίας των ανομιών του λαού μου - λέει ο Θεός - Πατέρας - οδηγήθηκε ο Χριστός στο θάνατο και θα παραδοθούν οι πονηροί ως αντάλλλαγμα για την ταφή Του και οι πλούσιοι θα πληρώσουν για το θάνατό Του»(Ησ.53, 8-9). Γι΄ αυτό ακριβώς σαφώς λέει ο Παύλος ότι «ο Χριστός πέθανε για τις αμαρτίες μας, κατά τις Γραφές, και ότι ενταφιάστηκε και αναστήθηκε την Τρίτη ημέρα, σύμφωνα πάλι με τις Γραφές»(Α΄Κορινθ.15, 3-4).
ΛΕ΄ Ζητούμε όμως να μάθουμε σαφώς πού έχει ταφεί. Είναι άραγε χειροποίητος ο τάφος; Άραγε, όπως οι τάφοι των βασιλέων, προεξέχει από τη γη, έχει γίνει το μνήμα από πέτρες κτιστές και αρμολογημένες; Και τι έβαλαν στη θύρα; Πέστε μας, ω Προφήτες, και για τον τάφο ακριβώς πού είναι και πού θα τον ζητήσουμε; Και αυτοί μας λένε: «Κοιτάτε προς το στερεό βράχο, τον οποίο λαξεύσατε» (Ησ. 51, 1). Κοιτάξτε και θα δείτε. Έχεις και το Ευαγγέλιο που λέει «σε μνήμα λαξευτό»(πρβλ.Λουκ.23, 53), «το οποίο ήταν σκαμμένο σε ογκώδη βράχο»(Μαρκ.15, 46). Και τι γίνεται εκεί; Τι είδους ήταν η θύρα του μνήματος; Πάλι άλλος Προφήτης λέει: «Με θανάτωσαν και μ' έβαλαν στο λάκκο και έθεσαν λίθο επάνω μου»(Θρ.Ιερ.3, 53). «Ο λίθος ο ακρογωνιαίος, ο διαλεχτός, ο πολύτιμος»(πρβλ.Ησ.28, 16 και Α΄Πετρ.2, 6) είμαι θαμμένος στο βάθος άλλου λίθου, αλλά για λίγο χρόνο. Λίθος που πάνω του θα σκοντάφτουν οι Ιουδαίοι (πρβλ. Ησ.8, 14 και Α΄ Πετρ. 2, 6) και που θα είναι σωτηρία για όσους πιστεύουν. Φυτεύθηκε λοιπόν το ξύλο στη γη, για να απολαύσει ευλογία η καταραμένη γη και για να ελευθερωθούν οι νεκροί.
ΛΣΤ΄. Να μη ντρεπόμαστε λοιπόν να ομολογήσουμε τον Εσταυρωμένο. Η σφρραγίδα του σταυρού ας γίνεται με τα δάχτυλα και με θαρραλέα διάθεση ομολογίας στο μέτωπο· και πάνω σε όλα ας κάνουμε το σημείο του σταυρού. Και στον άρτο, όταν τρώμε και στο ποτήρι, όταν πίνουμε και στην πόρτα της εισόδου και στην πόρτα της εξόδου. Ας κάνουμε το σταυρό μας πριν από τον ύπνο, όταν ξαπλώνουμε και όταν σηκωνόμαστε, όταν περπατάμε και όταν καθόμαστε. Είναι μεγάλη ασφάλεια, δεν απαιτεί καμιά δαπάνη και για τούτο είναι προσιτό και στους φτωχούς. Δεν είναι κόπος ούτε για τους αρρώστους, επειδή η Χάρη είναι από το Θεό και είναι σημάδι των πιστών και φόβος για τους δαίμονες. Διότι πάνω στο Σταυρό κατανίκησε τους δαίμονες, τους διαπόμπευσε, ολοφάνερα τους καταξευτέλισε (πρβλ.Κολ.2, 15)
Όταν λοιπόν δουν το Σταυρό, έρχεται στο νου τους ο Εσταυρωμένος. Φοβούνται Αυτόν που σύντριψε τις κεφαλές του νοητού δράκοντα(πρβλ.Ψαλμ.73, 14).Μην αμελείς και μη θεωρείς ασήμαντο να κάνεις παντού και πάντοτε το σημείο του σταυρού, επειδή μπορείς να το κάνεις χωρίς κόπο και δαπάνες. Αλλά ακριβώς, επειδή αυτή η δυνατότητα είναι ένα ξεχωριστό δώρο του Θεού σε σένα, κάνε το σημείο του σταυρού, για να τιμάς από ευγνωμοσύνη τον ευεργέτη σου. (…)
ΛΗ'. Ν? πα?ρνεις λοιπ?ν πρ?το κα? ?δι?σειστο θεμ?λιο τ? Σταυρ? κα? ?κε? ?π?νω ν? ο?κοδομε?ς τ? ?π?λοιπα τ?ς π?στεως. Μ?ν ?ρνηθε?ς τ?ν ?σταυρωμ?νο. ?ν Τ?ν ?ρνηθε?ς, ?χεις πολλο?ς πο? θ? σ? ?λ?γξουν γι? α?τ?. Πρ?τος θ? σ? ?λ?γξει ? ?ο?δας ? προδ?της. Δι?τι α?τ?ς πο? Τ?ν πρ?δωσε ?ξερε ?τι ?π? το?ς ?ρχιερε?ς κα? πρεσβυτ?ρους καταδικ?- στηκε σ? θ?νατο (πρβλ. Ματθ. 27, 3). Τ? μαρτυρο?ν τ? τρι?ντα ?ργ?ρια (πρβλ. Ματθ. 26, 15). Τ? μαρτυρε? ? Γεθσημαν?, ?που ?γινε ? προδοσ?α. Γι? ν? μ?ν ?ναφ?ρω τ? ?ρος τ?ν ?λαι?ν, ?που ?λοι παρ?ντες προσε?χονταν τ? ν?χτα. Τ? μαρτυρε? ? σελ?νη τ?ς ν?χτας. Τ? μαρτυρε? ? ?μ?ρα κα? ? ?λιος πο? χ?θηκε (πρβλ. Λουκ. 23, 44), δι?τι δ?ν μπορο?σε ν? βλ?πει τ?ν παρανομ?α τ?ν ?χθρ?ν το? Κυρ?ου. Σ? ?λ?γχει ? φωτι?, ?που παρευρ?θηκε κα? θερμαιν?ταν ? Π?τρος. ?ν ?ρνηθε?ς τ? Σταυρ?, σ? περιμ?νει ? α??νια φωτι?. Μιλ?ω σκληρ?, γι? ν? μ?ν ?πιχειρ?σεις ?σ? ν? σκληρυνθε?ς. Θυμ?σου τ? μαχα?ρια πο? ?φεραν ?ναντ?ον Του στ? Γεθσημαν? (πρβλ. ?ω?ν. 18, 3), γι? ν? μ? δοκιμασθε?ς ?π? τ?ν α??νια ρομφα?α. Θ? σ? ?λ?γξει τ? σπ?τι το? Καϊ?φα, πο? μ? τ?ν ?ρημι? πο? τ? δ?ρνει δε?χνει τ? δ?ναμη πο? ε?χε ? τ?τε δικαζ?μενος ?κε?. ? ?διος ? Καϊ?φας, τ?ν ?μ?ρα τ?ς Κρ?σεως, θ? σο? φ?ρει σθεναρ?ς ?ντιρρ?σεις. Θ? σο? ?ναντιωθε? κα? ? δο?λος πο? ?δωσε τ? ρ?πισμα στ?ν ?ησο? (πρβλ. ?ω?ν. 18, 22) κα? α?το? πο? τ?ν ?δεσαν κα? τ?ν ?φεραν στ?ν τ?πο το? μαρτυρ?ου. Θ? σο? ?ναντιωθο?ν κα? ? ?ρ?δης κα? ? Πιλ?τος κα? κ?πως ?τσι θ? σο? μιλ?σουν: Τ? ?ρνε?σαι Α?τ?ν πο? συκοφαντ?θηκε ?π? το?ς ?ουδα?ους μπροστ? σας, γι? τ?ν ?πο?ο ξ?ρουμε ?τι δ?ν ?μ?ρτησε σ? τ?ποτα; (πρβλ. Λουκ. 23, 14-15). Δι?τι κα? ?γ? ? Πιλ?τος «?νιψα τ?τε τ? χ?ρια μου» (πρβλ. Ματθ. 27, 24). Θ? σο? ?ναντιωθο?ν ο? ψευδομ?ρτυρες κα? ο? στρατι?τες πο? Το? φ?ρεσαν «τ? κ?κκινο ?νδυμα κα? τ? ?κ?νθινο στεφ?νι, Τ?ν στα?ρωσαν στ? Γολγοθ?» (πρβλ. ?ω?ν. 19, 2. 17) κα? γι? «τ?ν χιτ?να Του ?βαλαν κλ?ρο» (πρβλ. ?ω?ν. 19, 24). Θ? σ? ?λ?γξει ? Σ?μων ? Κυρηνα?ος πο? σ?κωνε τ? Σταυρ? π?σω ?π? τ?ν ?ησο? (πρβλ. Λουκ. 23, 26).
ΛΘ'. Θ? σ? ?λ?γξει ?π? τ? ?στ?ρια ? ?λιος πο? χ?θηκε. Κα? ?π? τ?ς γ?ς τ? πρ?γματα, τ? κρασ? τ? ?ρωματισμ?νο μ? σμ?ρνα. ?π? τ? καλαμοειδ? τ? καλ?μι, ?π? τ? β?τανα ? ?σσωπος, ?π? τ? θαλ?σσια τ? σφουγγ?ρι, ?π? τ? δ?ντρα τ? ξ?λο ?π? ?που ?γινε ? Σταυρ?ς. Ο? στρατι?τες, ?πως ε?παμε, πο? Τ?ν στα?ρωσαν κα? ?βαλαν κλ?ρο γι? τ? ?μ?τι? Του, ? στρατι?της πο? μ? τ? λ?γχη ?νοιξε τ?ν πλευρ? Του, ο? γυνα?κες πο? ?ταν τ?τε παρο?σες (πρβλ. Ματθ. 27, 55), τ? καταπ?τασμα το? Ναο? πο? σχ?στηκε τ?τε σ? δυ? κομμ?τια (πρβλ. Ματθ. 27, 51). Τ? πραιτ?ριο το? Πιλ?του, πο? τ?ρα, ?χει ?ρημωθε? μ? τ? δ?ναμη ?κε?νου ? ?πο?ος ε?χε τ?τε σταυρωθε?. Α?τ?ς ?δ? ? Γολγοθ?ς ? ?γιος, ? ?περυψωμ?νος, πο? μ?χρι σ?μερα ?κπ?μπει φ?ς κα? δε?χνει μ?χρι τ?ρα π?ς ρ?ισαν ο? π?τρες του γι? τ?ν Χριστ?. Τ? πλησ?ον μν?μα ?που ?νταφι?στηκε κα? ? π?τρα πο? ?βαλαν στ? θ?ρα (πρβλ. Ματθ. 27, 60) κα? πο? μ?χρι σ?μερα βρ?σκεται δ?πλα στ?ν τ?φο. Ο? ?γγελοι πο? ?ταν τ?τε παρ?ντες. Ο? γυνα?κες πο? προσκ?νησαν μετ? τ?ν ?ν?σταση. ? Π?τρος κα? ? ?ω?ννης πο? ?τρεξαν στ? μν?μα κα? ? Θωμ?ς, πο? ?βαλε τ? χ?ρι του στ?ν πλευρ? Του κα? τ? δ?κτυλ? του στ? σημ?δια ?π? τ? καρφι? (πρβλ. ?ω?ν, 20, 25-27). Δι?τι κα? ?κε?νος γι? χ?ρη μας ψηλ?φησε τ?ν πλευρ? μ? προσοχ?, ?στε ?κε?νο πο? ?σ?, ? ?πο?ος δ?ν ?σουν τ?τε παρ?ν, ?μελλες ν? ζητ?σεις γι? ν? ?ρευν?σεις, α?τ? τ? ?ρε?νησε ?κε?νος, ?ντας παρ?ν, «κατ? ο?κονομ?αν». (…).
ΜΑ'. Το?το, τ? τρ?παιο το? Σταυρο?, πρ?κειται μαζ? μ? τ?ν ?ησο? π?λι ν? φανερωθε? ?π? τ?ν ο?ραν? (πρβλ. Ματθ. 24, 30). Δι?τι θ? προηγηθε? τ? τρ?παιο κα? μετ? θ? ?λθει ? Βασιλι?ς, γι? ν? δο?ν ο? ?ουδα?οι Ποι?ν κατατρ?πησαν στ?ν πλευρ? (πρβλ. ?ω?ν. 19, 37) κα? ?π? τ? Σταυρ? ν? γνωρ?σουν Α?τ?ν πο? ?τ?μασαν. Κα? ?σοι ?π? το?ς ?ουδα?ους ?χουν μετανο?σει θ? θρηνο?ν κα? θ? κ?πτονται. ?λοι ο? ?λλοι ?ουδα?οι ?μως θ? θρηνο?ν ?καρπα, χωριστ? κ?θε φυλ? (πρβλ. Ζαχ. 12, 12), γιατ? θ? μετανο?σουν τ?τε πο? δ?ν θ? ?π?ρχει καιρ?ς γι? μετ?νοια. ?με?ς ?μως θ? καυχηθο?με γιατ? στηρ?ξαμε τ? ζω? κα? τ?ς ?λπ?δες μας π?νω στ? Σταυρ? κα? θ? προσκυν?σουμε τ?ν Κ?ριο πο? ?ποστ?λθηκε κα? σταυρ?θηκε γι? μ?ς. Θ? προσκυν?σουμε κα? τ?ν Πατ?ρα πο? Τ?ν ?π?στειλε μαζ? κα? τ? ?γιο Πνε?μα, στ? ?πο?ο ?ν?κει δ?ξα στο?ς α??νες τ?ν α??νων. ?μ?ν.
?πό το βιβλίο:
«ΚΑΤΗΧΗΣΕΙΣ ΑΓΙΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΥ», σελ.379-393,
?κδ. ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ?ερ?ς Μον?ς Τιμίου Προδρόμου Καρέα
