Το ημερολόγιο έδειχνε 25 Μαρτίου του 1771 όταν γεννιέται στη Δημητσάνα της Γορτυνίας ο Παλαιών Πατρών Γερμανός. Ο μητροπολίτης και μέλος της Φιλικής Εταιρίας που ύψωσε το λάβαρο της Επανάστασης το 1821, γεννήθηκε ανήμερα της Μεγάλης Παρασκευής.
Ο πατέρας του ήταν χρυσοχόος και η μητέρα του ασχολείτο με τα οικιακά. Είχε τέσσερα ακόμη αδέρφια: ένα αγόρι και τρία κορίτσια. Αρχικά διετέλεσε καθήκοντα γραμματέα του μητροπολίτη Άργους και Ναυπλίου, Ιάκωβου, ο οποίος στη συνέχεια χειροτόνησε τον Γερμανό διάκονο. Στις αρχές του 1797, ο Γερμανός μετέβη στη Σμύρνη, όπου έγινε διάκονος του τότε μητροπολίτη και μετέπειτα Πατριάρχη, Γρηγορίου.
Όταν ο τελευταίος έφυγε για την Πόλη, ο Γερμανός τον ακολούθησε και ανέλαβε αρχιδιάκονος του Μητροπολίτη Κυζίκου Ιωακείμ. Το Μάρτιο του 1806 χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Παλαιών Πατρών και τον Μάιο του ίδιου έτους επέστρεψε στο Μοριά. Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία κι αφοσιώθηκε με προσήλωση στην Επανάσταση.
Με τη σειρά του ο Γερμανός μύησε στην Εταιρία πολλούς ιερείς και όχι μόνο. Κατά τη μυστική συνέλευση της Βοστίτσας, το Γενάρη του 1821, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός διατύπωσε τις επιφυλάξεις του, ερχόμενος σε ευθεία αντιπαράθεση με τον Παπαφλέσσα, που ήταν υπέρ της άμεσης έναρξης του αγώνα εναντίον των Τούρκων.
Τελικά, στις 22 Μαρτίου του 1821, ο Γερμανός βρέθηκε στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου, στην Πάτρα, όπου ευλόγησε τα όπλα των εξεγερμένων Ελλήνων. Το καλοκαίρι του ίδιου έτους μετέβη στη Ζαράκοβα (Μαίναλο Αρκαδίας), όπου προσπάθησε να συμφιλιώσει τους προκρίτους με τον Δημήτριο Υψηλάντη, οι οποίοι διαφωνούσαν στο πολιτικό σκέλος του αγώνα.
Ο μητροπολίτης έλαβε ενεργά μέρος στην Α' Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου, η οποία τον εξουσιοδότησε να μεταβεί στην Ιταλία μαζί με τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη με στόχο να πείσουν τον Πάπα να συνδράμει υλικά και ηθικά στην υπόθεση της Επανάστασης. Εκεί έμεινε έως το 1824, χωρίς ωστόσο να μπορέσει να συναντήσει τον Ποντίφικα.
Το 1826 εκλέχτηκε μέλος της Γ' Εθνοσυνέλευσης, τις εργασίες τις οποίες διηύθυνε ως πρόεδρος της. Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός «έφυγε» στις 30 Μαίου του 1826.
1957: Εξήντα χρόνια... Ευρωπαϊκή Ενοποίηση
Εξήντα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την ημέρα που υπογράφηκαν στη Ρώμη οι συνθήκες για την ίδρυση της ΕΟΚ (Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας) και της ΕΥΡΑΤΟΜ (Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ατομικής Ενέργειας). Στις 25 Μαρτίου του 1957, οι εκπρόσωποι του Βελγίου, της Δυτικής Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, του Λουξεμβούργου και της Ολλανδίας συνυπέγραψαν στη Ρώμη τις δυο συνθήκες.
Σ' αυτές προβλεπόταν η δημιουργία κοινής αγοράς βασισμένης στην τελωνειακή ένωση των συμμετεχόντων κρατών. Αποφασίστηκε ακόμη η συγκρότηση ειδικού συμβουλευτικού οργάνου με έδρα το Στρασβούργο της Γαλλίας. Η Συνέλευση θα απαρτιζόταν από 142 μέλη, τα οποία θα προέκυπταν από τα κοινοβούλια των έξι χωρών-μελών. Η συνθήκη της Ρώμης τέθηκε επισήμως σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου του 1958, ενώ το 1962 η Συνέλευση ονομάστηκε Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Επιμέλεια: Νικόλας Αγγελίνος
