default-image

Εβδομήντα οκτώ κεράκια για τον Γιάννη Μαρκόπουλο

Εβδομήντα οκτώ κεράκια για τον Γιάννη Μαρκόπουλο

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τα 78 του χρόνια κλείνει σήμερα ένας από τους κορυφαίους εν ζωή Κρητικούς δημιουργούς: Το ημερολόγιο έδειχνε 18 Μαρτίου του 1939 όταν έρχεται στη ζωή, στο Ηράκλειο της Κρήτης, ο Γιάννης Μαρκόπουλος.

Πατέρας του ήταν ο Γιώργος Μαρκόπουλος, πρώην νομάρχης Λασιθίου και μητέρα του η Ειρήνη Αεράκη με καταγωγή από τη Σητεία.

Ο συνθέτης πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Ιεράπετρα, όπου έλαβε τα πρώτα του μουσικά μαθήματα στη θεωρία και το βιολί.

Βίος και Πολιτεία του Οδυσσέα Ελύτη

Eίκοσι  ένα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την ημέρα που έφυγε από τη ζωή ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες ποιητές. Ο λόγος για τον Οδυσσέα Αλεπουδέλη, γνωστό ευρέως ως Οδυσσέα Ελύτη. Γεννήθηκε στις 2 Νοεμβρίου του 1911 στο Ηράκλειο και ήταν το μικρότερο από τα συνολικά έξι παιδιά του Μυτιληνιού επιχειρηματία, Παναγιώτη Αλεπουδέλη και της επίσης Μυτιληνιάς, Μαρίας Βρανά. Η οικογένεια Αλεπουδέλη εγκαταστάθηκε το 1895 στην Κρήτη, ιδρύοντας εργοστάσιο σαπωνοποιίας και πυρηνελουργίας.

Σε ηλικία έξι ετών, ο Οδυσσέας μετακομίζει με την οικογένειά του στην Αθήνα, όπου θα τελειώσει το σχολείο. Το 1930 γράφεται στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1933 γίνεται μέλος της «Ιδεοκρατικής Φιλοσοφικής Ομάδας» του Πανεπιστημίου. Δύο χρόνια μετά ο Ελύτης θα γνωρίσει τον ποιητή και ψυχαναλυτή, Ανδρέα Εμπειρίκο, ο οποίος θα τον επηρεάσει καθοριστικά. Το ίδιο διάστημα θα γνωρίσει και τη λαϊκή ζωγραφική του συμπατριώτη του Θεόφιλου, η οποία -επίσης- θα έχει σημαντικό αντίκτυπο  στην ποίησή του.

Το 1936 γνωρίζεται με το Νίκο Γκάτσο, με τον οποίο θα γίνουν στενοί φίλοι και το Δεκέμβριο του 1939, ο Ελύτης εκδίδει την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Προσανατολισμοί». Στις αρχές του 1941, όντας ανθυπολοχαγός στο αλβανικό μέτωπο, παθαίνει κοιλιακό τύφο και μεταφέρεται ετοιμοθάνατος στο Νοσοκομείο Ιωαννίνων, όπου τελικά κερδίζει τη μάχη για τη ζωή. Τα επόμενα χρόνια δημοσιεύει μεταφράσεις ποιημάτων του Λόρκα, αλλά και την ελεγεία του «Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας».

Μετά το ξέσπασμα του Εμφυλίου, ο ποιητής φεύγει για την Ελβετία και τελικά εγκαθίσταται στη Γαλλία και το Παρίσι. Εκεί θα έρθει σε επαφή με την πρωτοπορία της γαλλικής διανόησης, γνωρίζοντας τους Καμί, Μπρετόν και Ελιάρ, αλλά και τους Πικάσο, Ματίς, Σαγκάλ και Τζιακομέτι. Το επόμενο διάστημα επισκέπτεται την Ισπανία και την Αγγλία και θα επιστρέψει στην Ελλάδα το 1952. Επτά χρόνια μετά θα εκδώσει το «Άξιον Εστί», το οποίο τυγχάνει ευρείας απήχησης και θα γίνει «κτήμα του λαού», καθώς θα μελοποιηθεί από τον Μίκη Θεοδωράκη.

Το 1969, εν μέσω στρατιωτικής δικτατορίας, φεύγει για δεύτερη φορά από τη χώρα, καταφεύγοντας στο Παρίσι, όπου θα παραμείνει μέχρι το 1971. Το 1977 αρνείται την αναγόρευσή του σε ακαδημαϊκό, ωστόσο δύο χρόνια μετά κερδίζει το Νόμπελ Λογοτεχνίας «για την ποίησή του, που με βάθρο την ελληνική παράδοση περιγράφει με αισθητική δύναμη και υψηλή πνευματική διακριτικότητα, τον αγώνα του σύγχρονου ανθρώπου για την ελευθερία και τη δημιουργία». Ο ποιητής έφυγε από τη ζωή στις 18 Μαρτίου του 1996, σε ηλικία 85 ετών.

Επιμέλεια: Νικόλας Αγγελίνος

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News