Οι Ολλανδοί έριξαν την ψήφο τους και η τραυματισμένη από την κρίση και το Brexit Ευρώπη έζησε μια νύχτα τρόμου, περιμένοντας την ετυμηγορία από τη "χώρα της τουλίπας".
του Σταύρου Μουντουφάρη
Η μονομαχία του απερχόμενου πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε και του ακροδεξιού Γκερτ Βίλντερς άνοιξε την αυλαία ενός θρίλερ με μακρά διάρκεια, που περνάει από τους δύο γύρους των γαλλικών προεδρικών εκλογών Απρίλιο και Μάιο και κορυφώνεται στη Γερμανία στις 24 Σεπτεμβρίου, αν βεβαίως στο μεταξύ δεν προκύψει μια πολιτική κρίση στην Ιταλία, που θα οδηγήσει στο στήσιμο πρόωρης κάλπης στη χώρα.
Η χθεσινή εκλογική αναμέτρηση ήταν ουσιαστικά το πρώτο "κρας τεστ" μεταξύ των παραδοσιακών κομμάτων της Ευρώπης, της καθεστηκυίας - κατά τους ακροδεξιούς - τάξης πραγμάτων και του λαϊκισμού, ο οποίος έχει φουντώσει μετά το Brexit και την εκλογή Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Οι κάλπες στήθηκαν μέσα σε ένα εκρηκτικό σκηνικό, το οποίο συνέθεσε η σκληρή αλλά αναμενόμενη ρητορική από τον Βίλντερς, αλλά και η ακόμα σκληρότερη από τον Ρούτε, που έφτασε να είναι πιο ακροδεξιά και από εκείνη του αντιπάλου του, με αφορμή την κρίση που προέκυψε με την Τουρκία.
Και εκεί ήταν το παράδοξο, ότι ο απερχόμενος πρωθυπουργός δεν άφησε περιθώρια στον ακροδεξιό αντίπαλό του να εκμεταλλευτεί την κατάσταση, αλλά με την άμεση αντίδρασή του στα παιχνίδια της Τουρκίας ανέκοψε την απώλεια ψήφων.
Στη χθεσινή εκλογή δοκιμάστηκε το κύρος της ίδιας της Ολλανδίας ως ιδρυτικού μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την αγωνία για το αν η χώρα με την υγιή οικονομία, το ισχυρό κράτος πρόνοιας, το υψηλό βιοτικό επίπεδο και τους χαμηλούς δείκτες ανεργίας, αλλά ταυτόχρονα με έναν έντονο προβληματισμό "ταυτότητας" λόγω μεταναστών και κυρίως μουσουλμάνων, που δοκίμασε σκληρά την ανεκτικότητα της ολλανδικής κοινωνίας - μολονότι το θέμα δε βρίσκονταν στην κορυφή των ανησυχιών των ψηφοφόρων - θα μετατρεπόταν στην κερκόπορτα για την άκρα δεξιά.
Δεν είναι τυχαίο ότι στις δηλώσεις του ο Μαρκ Ρούτε, μετά την ψήφο του, εξέφρασε την ελπίδα του για το τέλος του «κακού λαϊκισμού», με τον Γκερτ Βίλντερς να απαντά ότι «το τζίνι δεν μπορεί να ξαναμπεί στο μπουκάλι».
Στο πρόσωπο του Βίλντερς είχε εστιαστεί, άλλωστε, η προσοχή όλων, ένθεν και εκείθεν, με κυρίαρχη την απορία για το αν η Ολλανδία θα άνοιγε τις πόρτες των ευρωπαϊκών σαλονιών στην άκρα δεξιά, επηρεάζοντας το εκλογικό αποτέλεσμα στη Γαλλία, όπου η Μαρίν Λεπέν περιμένει στη γωνία τους αντιπάλους της, είτε τον Φιγιόν είτε τον Μακρόν, και στη Γερμανία.
Και γιατί όχι στην Ιταλία, αν η κυβέρνηση της χώρας δεν εξαντλήσει τον κοινοβουλευτικό της βίο και οδηγηθεί σε πρόωρες κάλπες, με πιθανότερο αποτέλεσμα σε αυτό το ενδεχόμενο την ανάληψη της εξουσίας από τον Μπέμπε Γκρίλο.
Το βλέμμα στραμμένο στην Ολλανδία έχει και η Αθήνα. Για τους Έλληνες, η ολλανδική πολιτική σκηνή θα παρέμενε ως ένας μεγάλος άγνωστος, αν ο Γέρουν Ντάισελμπλουμ δε βρισκόταν στην καρέκλα του επικεφαλής του Eurogroup. Και μετά τις χθεσινές κάλπες είναι ζητούμενο αν ο Ολλανδός υπουργός Οικονομικών θα διατηρήσει τη θέση του, παρά το γεγονός ότι οι συνάδελφοί του έχουν εκφραστεί υπέρ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι από τα ενδιαφέροντα της κάλπης είναι το γεγονός ότι η καταμέτρηση των ψήφων θα επιβεβαιωθεί και με το χέρι, μετά τα παρατράγουδα του "κυβερνοπολέμου" στις αμερικανικές εκλογές, για τον οποίο κατηγορείται η Ρωσία, θέμα που παραμένει "πονοκέφαλος" για την κυβέρνηση Τραμπ.
