Χάθηκε ο Γεώργιος Μανδαλάκης. Τον σκότωσαν στη Δέρματο, κοντά στον Τσούτσουρα το 1948 , τον φόρτωσαν σε μουλάρι, που ήξερε τον δρόμο για το σπίτι του…..
Κάτω Βιάννος - Ταξίδι στο Χρόνο
Πρόσωπα, ονόματα, αγαπημένοι άνθρωποι, ιστορίες που άκουγα από τον πατέρα μου, σοκάκια που παίζαμε, βρύσες που πηγαίναμε με τα λαήνια για το νερό του σπιτιού, γεύσεις και αρώματα που ξεφυτρώνουν μέσα στη μνήμη βλέποντας μία φωτογραφία, σου διηγούνται τόσες μικρές και μεγάλες στιγμές από τα παιδικά σου χρόνια, σταμάτησαν μπροστά μου μέσα από τα κείμενα του καθηγητή Γιώργου Κονδυλάκη που δημοσιεύτηκαν στην ''Ηχώ της Βιάννου'' και αφορούν στην κάτω Βιάννο, με τον τίτλο:
''Κάτω Βιάννος - Ταξίδι στο Χρόνο''.
Το οδοιπορικό του καθηγητή μέσα στο χρόνο και στην ιστορία ενός χωριού που ακόμα και σήμερα βασανίζεται, ακόμα και σήμερα μοναχικά πορεύεται, είναι μοναδικό, ''φωνάζει'' για τις ευθύνες μας και τις ευθύνες της πολιτείας απέναντί του.
Μέρος 10ο
Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου :
Χάθηκε ο Γεώργιος Μανδαλάκης. Τον σκότωσαν στη Δέρματο, κοντά στον Τσούτσουρα το 1948 , τον φόρτωσαν σε μουλάρι, που ήξερε τον δρόμο για το σπίτι του και αυτό τον έφερε στην έγκυο γυναίκα του Χαρίκλεια Σταματουλάκη, στο χωριό.
Σαν να μην έφτανε αυτό ήρθαν στο σπίτι του, κακοποίησαν άγρια τη σύζυγο του και το έμβρυο που κυοφορούσε και θα έκαιγαν και το σπίτι της αν δεν τους έδιωχναν κάποιοι γείτονες. Τελικά το παιδί του γεννήθηκε αλλά πέθανε μετά από λίγα χρόνια από διφθερίτιδα.
Επίσης χάθηκε ο χωριανός μας Τζανάκης Ελευθέριος του Χαράλαμπου Χωροφύλακας 27 ετών. Σκοτώθηκε στις 6-2-1948, στο Βλαχιό της Λακωνίας.
Τραυματίστηκε στο Φαλακρό Δράμας και ο Εμμανουήλ Κρητικάκης που περπατούσε από τότε με ξύλινο πόδι.
Στις διώξεις που ακολούθησαν ο Μανδαλάκης Ιωάννης (Κλέαρχος) στάλθηκε εξορία στη Μακρόνησο.
Στον πόλεμο της Κορέας πήγε από το χωριό ο Δουλγεράκης Στυλιανός του Νικ. Στην οικογένειά του κατά την απουσία του δινόταν ένα χρηματικό επίδομα από το Κράτος.
Από τη δεκαετία του 50 και μετά οι κάτοικοι προσπάθησαν να ξεπεράσουν τα προβλήματα που κληρονόμησαν από την κατοχή και τον εμφύλιο και τα κατάφεραν.
Τα δύσκολα χρόνια της δεκαετίας του 60 κάποιοι πήγαν στη Γερμανία όπως ο Δουλγεράκης Στυλιανός, για αναζήτηση καλύτερης τύχης.
Τα χρόνια της δικτατορίας πολλοί ήταν αυτοί που έδειχναν φανερά την αντίθεσή τους και ψήφισαν ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της χούντας.
Προοδευτικοί και εργατικοί οι Κατωβιαννίτες δεν έλλειπε τίποτε από τα σπίτια τους. Έβλεπαν όμως ότι η αγροτική ζωή στο χωριό ήταν δύσκολη και προσπάθησαν να δώσουν στα παιδιά τους και άλλες διεξόδους. Τα έστρεψαν στα γράμματα και στις τέχνες. Πολλά από αυτά σπούδασαν. Έτσι κατάφεραν να δώσουν πολλούς χρήσιμους ανθρώπους στην κοινωνία που οι περισσότεροι σήμερα δεν βρίσκονται στο χωριό. Ικανά στελέχη σε όλους τους τομείς. Από γιατρούς και εκπαιδευτικούς μέχρι μελισσοκόμους και κτίστες. Έκαναν μεγάλες θυσίες για τα παιδιά τους και από το υστέρημα τους έδωσαν σε αυτά ότι καλύτερο μπορούσαν. Το ίδιο συνεχίζεται και σήμερα.
(Συνεχίζεται)
