default-image

Οι "εκρήξεις" της εφηβείας,τι να προσέχουν οι γονείς(video)

Κρήτη
Οι "εκρήξεις" της εφηβείας,τι να προσέχουν οι γονείς(video)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η εφηβεία - η μετάβαση προς την ενηλικίωση - αποτελεί και για τα Κρητικόπουλα και τις κρητικιές οικογένειες μια δύσκολη περίοδο. Στην εκπομπή "Κρήτη Σήμερα" της "ΚΡΗΤΗ TV" ο κλινικός ψυχολόγος Νίκος Παπανικολάου ανέλυσε τα γνωρίσματα της εφηβείας στην Κρήτη της κρίσης, μιας και οι οικονομικές και ανθρωπιστικές συνθήκες έχουν θέσει νέα δεδομένα και εφηβική συμπεριφορά.

Ποια όμως είναι αυτά τα γνωρίσματα και πώς πρέπει να αντιμετωπιστούν από τους γονείς των εφήβων;

Στην ερώτηση αυτή ο κλινικός ψυχολόγος Νίκος Παπανικολάου τονίζει ότι αυτό που πρέπει να διαθέτουν οι γονείς στην Κρήτη της κρίσης είναι ψυχραιμία και κατανόηση, μιας και η περίοδος αυτή διαρκεί από 3 έως και 5 χρόνια, και ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως, «παρά τα κοινά χαρακτηριστικά, ο κάθε έφηβος είναι και μια διαφορετική προσωπικότητα».

Ας δούμε όμως μερικά παραδείγματα συμπεριφορών εφήβων που φέρνουν τους γονείς στα πρόθυρα... νευρικής κρίσης:

* «Και ξαφνικά άρχισε να μου μιλάει άσχημα»... Ιδιαίτερα όταν αυτή η συμπεριφορά πρωτοεμφανίζεται, τα παιδιά τρομάζουν και τα ίδια με το θράσος τους, γιατί, όσο θυμωμένα κι αν είναι με τους γονείς τους, δεν παύουν να είναι γι' αυτά οι πιο σημαντικοί άνθρωποι.

Τι κάνουμε: Οριοθετημένα χωρίς ενδοιασμούς, μακροσκελή κηρύγματα, υπερβολές και δραματοποιήσεις, πρέπει να τους δείξουμε ότι δεν ανεχόμαστε αυτή τη συμπεριφορά.

* «Ρωτάω και δεν παίρνω απάντηση»... Οι ερωτήσεις των γονιών εκλαμβάνονται συχνά σαν ανεπιθύμητες εισβολές στον ιδιωτικό χώρο.

Τι κάνουμε: Οι γονείς πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε πια να ξέρουμε όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή των παιδιών μας με κάθε λεπτομέρεια.

* «Δεν τολμάμε να μιλήσουμε πια για θέματα όπως το σχολείο και οι βαθμοί, τα ρούχα ή την εμφάνισή τους»... Πολλές φορές οι έφηβοι παρουσιάζονται προκλητικοί, ατημέλητοι ή και εκκεντρικοί.

Τι κάνουμε: Οι έφηβοι έχουν ανάγκη να νιώθουν ότι οι γονείς τους ενδιαφέρονται, ότι ανησυχούν και συζητούν μαζί τους τυχόν δυσκολίες και ότι ψάχνουν να βρουν τρόπους αντιμετώπισης αυτών των δυσκολιών.

* «Όταν κάνω κάτι στραβά, δέχομαι κριτική για τα πάντα»... Κατά την εφηβεία των παιδιών τους οι γονείς αμφισβητούνται, εκθρονίζονται.

Τι κάνουμε: Δείχνουμε ότι μπορεί να έχουμε διαφορετικές απόψεις, ωστόσο αυτό δεν εμποδίζει να τις συζητάμε σε πνεύμα αλληλοεκτίμησης και αμοιβαίας κατανόησης.

* «Αισθάνεται συνέχεια - ή τουλάχιστον έτσι λέει - ότι δεν τον (την) καταλαβαίνουμε». Ο ίδιος είναι που δεν καταλαβαίνει τον εαυτό του, γιατί όσα αντιλαμβάνεται και όσα νιώθει φάσκουν και αντιφάσκουν.

Τι κάνουμε: Του δείχνουμε ότι κάνουμε προσπάθεια να καταλάβουμε τα δικά του συναισθήματα και ότι δυστυχώς πολλές φορές δε μας είναι εύκολο αυτό.

* «Είναι σαν να μην υπάρχει στο σπίτι, κλείνεται στο δωμάτιό του (της) και εξαφανίζεται»... Ο ιδιωτικός χώρος - η προστατευτική σφαίρα που δημιουργεί γύρω του - συμβολίζει τον καινούργιο κόσμο που φτιάχνει για τον εαυτό του.

Τι κάνουμε: Κάποιες κοινές στιγμές των γονέων με τους εφήβους είναι σημαντικό να συνεχίσουν να υπάρχουν, έστω κι αν εκείνος/η δυσανασχετεί.

Αμυντικοί μηχανισμοί

Οι αμυντικοί μηχανισμοί των εφήβων στον... αγώνα για την ενηλικίωση είναι:

* Η συναισθηματική απομόνωση. Το άτομο μειώνει τις εντάσεις που πηγάζουν από την ανάγκη και από το άγχος με το να κλείνεται σ' ένα "καβούκι" παθητικότητας και "παράλυσης".

* Η φυγή (άρνηση της πραγματικότητας). Ο έφηβος μπορεί να ξεφύγει από τις εξετάσεις με το να "αρρωστήσει" τις ημέρες εκείνες ή γίνεται αναποφάσιστος σε περιόδους άγχους, αναβάλλοντας συνεχώς τα έργα που θα έπρεπε οπωσδήποτε να πραγματοποιηθούν.

* H ονειροπόληση. Κάποιοι έφηβοι, για ν' αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά αγχογόνες καταστάσεις, όχι μόνο αρνούνται τη δυσάρεστη πραγματικότητα, αλλά επιπλέον δημιουργούν ένα ιδανικό φανταστικό κόσμο που θα ήθελαν να ζουν.

* Η εκλογίκευση. Μαθητές, που, αν και θεωρούν τον εαυτό τους ευφυέστατο, αποτυγχάνουν στις εξετάσεις, ίσως το δικαιολογήσουν λέγοντας πως ολόκληρο το εκπαιδευτικό σύστημα είναι αναξιόπιστο. Η εκλογίκευση κάνει το αρνητικό αποδεκτό και το ασύμβατο συμβατό.

* Η προβολή. Ένα κορίτσι, που αισθάνεται ζήλια και εχθρότητα για μια συμμαθήτριά της, μπορεί ν' αρνηθεί ότι αισθάνεται έτσι και να παραπονεθεί ότι η συμμαθήτριά της την αντιπαθεί.

* Η μετάθεση-μετατόπιση. Ένα βίαιο με μικρή ενσυναίσθηση παιδί στο σχολικό περιβάλλον μεταθέτει την "πολεμική κατάσταση" που βιώνει στο σπίτι, όπου και είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος ενός τύραννου και μέθυσου πατέρα.

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ

Ερωτήσεις που πρέπει να απαντήσουν οι γονείς

Ερωτήσεις γονέων για τα παιδιά τους, που πιθανώς θα έπρεπε να τους κινητοποιήσουν:

* Νιώθει το παιδί μου υπερβολικά δυστυχισμένο, αμήχανο, δειλό, εχθρικό, ανήσυχο ή παθολογικά ένοχο;

* Εξωτερικεύει το θυμό του πολύ εύκολα;

* Είναι η αντοχή του στις αποτυχίες πολύ μικρή;

* Κλείνεται στον εαυτό του ύστερα από κάποια αποτυχία;

* Δυσκολεύεται ν' αντιμετωπίσει καινούργιες ή δύσκολες καταστάσεις;

* Δυσκολεύεται ν' αποδεχτεί συναισθηματικά σταθερές σχέσεις με ενήλικες και συνομήλικους;

* Μαθαίνει από τις εμπειρίες ή τις αποτυχίες του;

* Τα πάει καλά με τους δασκάλους ή άλλους ενήλικες που έχουν εξουσία;

Ρεπορτάζ: Μάνος Δασκαλάκης

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News