Η ομάδα πόλο του ΟΦΗ κάνει ένα νέο ξεκίνημα τη φετινή σεζόν στο πρωτάθλημα της Α2 υδατοσφαίρισης των ανδρών έχοντας στον πάγκο της έναν από τους σπουδαιότερους τερματοφύλακες στην ιστορία του ελληνικού πόλο, τον Μάκη Βολτυράκη.
Ο Μάκης Βολτυράκης ξεκίνησε την καριέρα του το 1988 από το ΝΟ Χανίων και ακολούθησε μία εκπληκτική καριέρα. Από τα Χανιά πήγε στον Εθνικό, όμως τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ως αθλητής τις είχε με το σκουφάκι του Ολυμπιακού και με την Εθνική ομάδα. Η προπονητική του καριέρα ξεκίνησε το 2002 από τον Εθνικό με τον οποίο κατέκτησε το Κύπελλο το 2005 και το πρωτάθλημα Ελλάδας το 2006.
Ακολούθησε ο Πανιώνιος, ο ΝΟ Χανίων, η Χίος και τώρα για πρώτη φορά ο ΟΦΗ. Η έλευσή του στο Ηράκλειο ήταν συγκυριακή και σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στο γεγονός ότι ο γιος του είναι τενίστας σε σύλλογο του Ηρακλείου. Από πέρυσι ο Μάκης Βολτυράκης έρχεται συχνά στην πόλη για το γιο του, οι άνθρωποι του ΟΦΗ το έμαθαν και ήρθε η πρόταση για τη συνεργασία που δημιούργησε μεγάλο ντόρο το περασμένο καλοκαίρι.
Όπως εξομολογείται και ο ίδιος ο Μάκης Βολτυράκης στο neakriti.gr: «Υπήρξαν κάποιες συγκυρίες που ήρθα. Έχει έρθει ο γιος μου για το τένις στο Ηράκλειο με αποτέλεσμα να έρχομαι και εγώ συχνά. Δεν ξέρω πως το έμαθαν οι άνθρωποι του ΟΦΗ και με πλησίασαν, μου έκαναν μία πρόταση και θεώρησα ότι γιατί όχι από τη στιγμή που και ομάδα δεν είχα και θα ήμουν ούτως ή άλλως τον περισσότερο χρόνο στο Ηράκλειο. Είπα: "γιατί να μη βοηθήσω τον ΟΦΗ;"».
-Τις συνθήκες που συναντήσατε εδώ τις περιμένατε;
«Για να είμαι ειλικρινής δεν τις περίμενα. Ο ΟΦΗ είναι αρκετά πίσω σε πολλούς τομείς και δε μιλάω μόνο αγωνιστικά. Όταν έχεις να κάνεις προπόνηση 20:45 με 22:30 και μπαίνουν όλες οι ακαδημίες, το γυναικείο, οι αρχάριοι σε μία πισίνα που δεν έχει φώτα και όλοι μαζί είναι πολύ δύσκολο. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν εκμεταλλεύονται τις ώρες τις προηγούμενες. Το να παίρνει τις καλύτερες ώρες το κοινό είναι πανελλαδική πρωτοτυπία. Αυτές οι δύο ώρες το απόγευμα που χάνονται είναι οι πιο παραγωγικές ώρες. Δεν μπορεί να δίνονται σε έναν πολίτη που θέλει να κάνει την πλάκα του και παιδιά που θέλουν να ακολουθήσουν τον αθλητισμό ή τον πρωταθλητισμό να κάνουν το βράδυ προπόνηση στριμωγμένα. Υπάρχουν προτεραιότητες. Δηλαδή πρώτα φροντίζεις γι' αυτόν που κάνει αθλητισμό και πρωταθλητισμό και μετά το κοινό που θέλει να κολυμπήσει για την υγεία του, για την πλάκα του. Δεν μπορούμε να τα βάζουμε αντίθετα. Αυτό είναι κανόνας».
-Υπάρχει και ο αντίλογος που λέει ότι είναι κρατική η πισίνα και άρα είναι για το κοινό…
«Δε λέω να μη δοθεί η πισίνα στο κοινό, αλλά η πισίνα είναι για να κάνει κάποιος πρωταθλητισμό γιατί διαφορετικά δε θα ήταν 50μ., θα ήταν μία στρογγυλή με καταρράκτες για άλλους σκοπούς. Γίνεται 50άρα με διαβαθμίσεις για να βγάζει πρωταθλητές και αθλητές. Γιατί και οι αθλητές είναι πολίτες δεν είναι κάτι διαφορετικό. Άρα λοιπόν νομίζω ότι θα πρέπει να έχουν τον πρώτο λόγο αυτοί».
-Ποια είναι τα πρώτα πράγματα που θελήσατε να αλλάξετε ερχόμενος στον ΟΦΗ;
«Περισσότερο είναι οι συνθήκες. Δηλαδή να φτιαχτούν τα φώτα, να κατανεμηθεί η πισίνα, να γίνει διαχωρισμός των αθλητών στα επίπεδα και σιγά-σιγά να καταλάβουν οι αθλητές ότι μπορούν. Από τη στιγμή που το αγαπάνε, γιατί αυτό υπάρχει στα παιδιά, εάν υπάρχει υπομονή και επιμονή, δηλαδή εργαστούν και δουλέψουν, θα βελτιωθούν πάρα πολύ και θα ζήσουνε ωραίες στιγμές».
-Σε τι επίπεδο βρίσκονται οι αθλητές του ΟΦΗ;
«Σίγουρα υπάρχουν προοπτικές εξέλιξης τόσο για τους μικρούς όσο και γι' αυτούς που στελεχώνουν την ανδρική ομάδα. Μπορούν να βελτιωθούν αρκεί να το θέλουν και να το προσπαθήσουν. Πιστεύω ότι ο ΟΦΗ, εάν οργανωθεί, έρθουν περισσότερα παιδιά, τα υπάρχοντα παιδιά κάτσουν δύο τρία χρόνια και με προσθήκη ενός-δυο ακόμα μπορεί να φτάσει ακόμα και στην Α1».
-Η δική σας φιλοσοφία ποια είναι;
«Να φέρεις όσο το δυνατό περισσότερα παιδιά στην πισίνα, να τα μάθεις να κολυμπάνε, να αγαπήσουν το πόλο και από εκεί και πέρα ο δρόμος είναι ανοικτός. Το ένα φέρνει το άλλο. Δηλαδή θα δημιουργηθούν μεγάλες ομάδες, θα πρωταγωνιστούν και η πορεία είναι δεδομένη. Εάν όμως δε γίνει η αρχή, να μαζέψεις 100-150 παιδιά τουλάχιστον μικρά, αρχάρια δεν πρόκειται να υπάρξει εξέλιξη. Το να βγαίνει ένα παιδί κάθε δέκα χρόνια δε λέει τίποτα».
-Εσείς έχετε ζήσει πολλές μεγάλες στιγμές ως αθλητής τι είναι αυτό που σας έχει μείνει;
«Είναι το ταξίδι που μετράει. Όλες αυτές οι εμπειρίες που έχεις ζήσει. Δεν είναι μόνο η στιγμή της δόξας που θα πάρεις το μετάλλιο ή που θα κατακτήσεις ένα κύπελλο ή ένα πρωτάθλημα. Είναι η πορεία προς τα εκεί. Δηλαδή το τι έχεις ζήσει με τους συναθλητές σου, τα ταξίδια, οι λύπες, οι οποίες είναι περισσότερες πάντα από τις χαρές και οι οποίες κάνουν τόσο γλυκιά τη χαρά. Η διαδρομή είναι περισσότερο αυτή που σου μένει. Καμιά φορά αναπολώ, αλλά δεν αναπολώ ότι σήκωσα για παράδειγμα το ευρωπαϊκό, αλλά αναπολώ την παρέα και όλο αυτό το ταξίδι που γινόταν τόσα χρόνια».
-Το πόλο δεν είναι εύκολο άθλημα οπότε υποθέτω ότι και αυτό παίζει το ρόλο του στο δέσιμο μεταξύ των παικτών…
«Αυτό είναι αλήθεια. Είναι ίσως ένα από τα πιο δύσκολα αθλήματα. Οπότε η αλληλεγγύη μεταξύ των παικτών και η συντροφικότητα παίζουν μεγάλο ρόλο».
-Τώρα που πλέον ξέρετε το ρόστερ του ΟΦΗ και τις δυνατότητές του ποιοι είναι οι στόχοι της ομάδας για τη νέα σεζόν στην Α2;
«Η διοίκηση μου ζήτησε να μείνει η ομάδα στην κατηγορία και αυτό που τους είπα εγώ είναι ότι θα προσπαθήσουμε να στηριχθούμε στα μικρά παιδιά και του χρόνου να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω. Βασικός μας στόχος είναι να φέρουμε περισσότερα παιδιά στην πισίνα».
-Έχετε στο μυαλό σας να μείνετε στον ΟΦΗ τα χρόνια που χρειάζεται για να εξελιχθεί το τμήμα;
«Αυτό θα εξαρτηθεί και από την πορεία του παιδιού μου και από τον ΟΦΗ εάν θέλει να κάνει κάποια πράγματα. Γιατί μπορεί οι άνθρωποι να μη θέλουν. Να μην το έχουν όραμα ή στόχο…».
Ρεπορτάζ: Νίκη Μηλιαράκη
