Oμιλία πραγματοποιεί αυτή την ώρα ο γγ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας σε κέντρο διασκέδασης του Ηρακλείου παρουσία πλήθους κόσμου. Ο κ.Κουτσούμπας επιτέθηκε στην κυβέρνηση και αναφέρθηκε στα προβλήματα που γιγαντώθηκαν.
Όπως ανέφερε "η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ επιδιώκει όπως λέει «να κλείσει έγκαιρα τη δεύτερη αξιολόγηση, ώστε μαζί με τις αποφάσεις για το χρέος και την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στην «ποσοτική χαλάρωση», να ανοίξουν οι προϋποθέσεις για επιστροφή της χώρας σε αναπτυξιακή τροχιά».
Τι ακριβώς θα σημαίνει για την εργατική τάξη, το λαό να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση, που έχει ως βασικό θέμα τα εργασιακά, δηλαδή νέες ανατροπές στα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα;
Το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης σημαίνει μονιμοποίηση της εργασιακής ζούγκλας, διατήρηση του σκληρού πυρήνα του αντεργατικού καθεστώτος που διαμορφώθηκε τα προηγούμενα χρόνια από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που γκρέμιζαν μία - μία τις κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, αλλά και νέα αναγκαία μέτρα στήριξης της κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.
Άλλωστε και η νέα υπουργός εργασίας όταν ανέλαβε τα καθήκοντά της αυτό είπε θα επιβάλλουμε τη νομιμότητα στην αγορά εργασίας.
Τι σημαίνει νομιμότητα στην αγορά εργασίας; Η εργασιακή ζούγκλα, νόμιμη δεν είναι;
Η μερική απασχόληση, τα 3ωρα και τα 4ωρα, οι μισθοί των 300 και 400 ευρώ, ακόμα και των 100 ευρώ, οι ατομικές συμβάσεις, η μαθητεία δηλαδή η απλήρωτη δουλειά δεν είναι αποτελούν τη νομιμότητα των εργασιακών σχέσεων την οποία μάλιστα θέλει να διασφαλίσει η κυβέρνηση με τους ελεγκτικούς μηχανισμούς;
Η εργασιακή ζούγκλα παραμένει και επεκτείνεται.
Και αν πιστέψουμε τα όσα λέει η νέα υπουργός ότι διαπραγματεύεται με το κουαρτέτο με βάση το πόρισμα της επιτροπής εμπειρογνωμόνων, δηλαδή ένα κείμενο - ναρκοπέδιο για τα εργατικά δικαιώματα, τότε καταλαβαίνουμε ότι τα όσα πλασάρει περί «επιστροφής στην κανονικότητα», είναι υποσχέσεις στο κεφάλαιο ότι με συνθήκες κανονικότητας θα εξασφαλίζεται η ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων από το κεφάλαιο.
Γι' αυτό όχι μόνο κουβέντα δεν γίνεται για επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ - ζήτημα που ο ΣΥΡΙΖΑ είχε κάνει σημαία όταν ήταν αντιπολίτευση - αλλά στο τραπέζι έχει ήδη μπει το αίσχος του υποκατώτατου μισθού, μόνο που αντί του κριτηρίου της ηλικίας (πάνω ή κάτω από τα 25 έτη), μπαίνει ως νέο κριτήριο η «εργασιακή εμπειρία».
Η κυβέρνηση κάνει ότι περνάει από το χέρι της για να διευρύνει τη δεξαμενή της ακόμα πιο φτηνής εργατικής δύναμης για τις επιχειρήσεις.
Γι' αυτό και η όποια επαναφορά της διαπραγμάτευσης της ΕΓΣΣΕ ανάμεσα σε εργοδότες και ΓΣΕΕ είναι χωρίς πρακτικό αντίκρισμα και εκ των προτέρων ναρκοθετημένη, καθώς προσθέτει και έναν τρίτο παίκτη, τους λεγόμενους «ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες» που θα διαμορφώνουν το οικονομικό πλαίσιο στο οποίο θα κινείται ο κατώτερος μισθός, με κριτήριο βέβαια την «παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα» της ελληνικής οικονομίας, δηλαδή του κεφαλαίου.
Θα επανέρχεται δηλαδή με άλλα λόγια κάθε φορά το «όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες», «η οικονομία δεν αντέχει», δηλαδή τα μονοπώλια δεν το επιτρέπουν, τα μονοπώλια δεν το αντέχουν.
Γι' αυτό και δεν εξασφαλίζεται η επέκταση των κλαδικών συμβάσεων αφού αναγνωρίζουν στις επιχειρήσεις το δικαίωμα να μην τις εφαρμόζουν, όταν επικαλεστούν οικονομικές δυσκολίες.
Η κυβέρνηση με τον τρόπο αυτό προκρίνει την επέκταση των επιχειρησιακών συμβάσεων με τις εργοδοτικές «Ενώσεις προσώπων» και κυρίως λύνει τα χέρια του κάθε εργοδότη για την επιβολή ατομικών συμβάσεων, τις οποίες η κυβέρνηση στα λόγια και μόνο ξορκίζει.
Και η κοροϊδία γίνεται ακόμα μεγαλύτερη αν σκεφτεί κανείς ότι με πρόσχημα την αποτροπή των ομαδικών απολύσεων η κυβέρνηση ανοίγει επικίνδυνους δρόμους για παραπέρα γενίκευση της «ευελιξίας» μέσα στις επιχειρήσεις.
Τι προτείνει η κυβέρνηση; Αντί για απολύσεις λιγότερες ώρες εργασίας, για τις οποίες οι εργαζόμενοι θα λαμβάνουν «επίδομα ανεργίας».
Περισσότερη «ευελιξία στην αγορά εργασίας» ζητάει το κεφάλαιο, περισσότερη «ευελιξία» προτείνει η κυβέρνηση σύμφωνα φυσικά και με το ευρωενωσιακό αντεργατικό κεκτημένο.
Την ίδια στιγμή που οι νέες συμβάσεις μισθωτής εργασίας έχουν φτάσει κατά 62% να είναι συμβάσεις μερικής απασχόλησης και εκ περιτροπής εργασίας.
Φίλες και Φίλοι,
«Δεύτερη αξιολόγηση και ελάφρυνση του χρέους για να επιστρέψει η χώρα στην ανάπτυξη» λέει η κυβέρνηση.
Τι σημαίνει ελάφρυνση του χρέους;
Μήπως θα δοθούν πίσω οι μισθοί και τα δώρα που κόπηκαν, οι συντάξεις;
Μήπως θα μειωθούν τα όρια συνταξιοδότησης, θα δοθούν αξιοπρεπείς συντάξεις, θα λιγοστέψουν οι φόροι, θα αυξηθούν οι δαπάνες στην παιδεία, στην υγεία;
Με λίγα λόγια, μήπως θα καταργηθεί το ασφαλιστικό που ψήφισαν και έφερε νέες μειώσεις, εθνική σύνταξη πείνας 384 ευρώ για 20 χρόνια δουλειάς που σε συνθήκες μαύρης, ανασφάλιστης εργασίας, ανεργίας και ημιαπασχόλησης, μετατρέπει τη σύνταξη σε «άπιαστο όνειρο»;
Τι σημαίνει ελάφρυνση του χρέους;
Μήπως θα καταργηθεί η μείωση του αφορολόγητου, η φοροεπιδρομή, και τα άλλα χαράτσια που πλήττουν ιδιαίτερα τις φτωχές λαϊκές οικογένειες;
Και τέλος πάντων θα πάρουν πίσω οι εργαζόμενοι όλα όσα έχασαν τα χρόνια της κρίσης ή στο όνομα της ελάφρυνσης του χρέους θα νομιμοποιήσουν όλες τις απώλειες και θα φορτωθούν κι άλλες;
Κανένα αντιλαϊκό μέτρο δεν πρόκειται να καταργηθεί.
Αντίθετα θα ζητούνται από το λαό νέες θυσίες στο βωμό της καπιταλιστικής κερδοφορίας κι ανταγωνιστικότητας.
Ό,τι εξοικονομηθεί, θα δοθεί αποκλειστικά στο κεφάλαιο μέσω επιδοτήσεων, φοροαπαλλαγών, αναπτυξιακών νόμων για τις επενδύσεις του.
Εμείς λέμε στον ελληνικό λαό, όταν ακούει μεγάλα λόγια για την ελάφρυνση του χρέους να κουμπώνεται!
Κανείς δεν πρόκειται να μειώσει το χρέος, ούτε το ΔΝΤ, ακόμα και με τη «θετική» στάση των ΗΠΑ, ούτε η ΕΕ, η ΕΚΤ και το υπόλοιπο κουαρτέτο χωρίς να ζητήσουν νέα μέτρα, νέες θυσίες.
Κανείς δεν πρόκειται να σου μειώσει το χρέος για να σε δανειοδοτήσει ξανά, δήθεν για να σε ανακουφίσει, για να έρθει να κάνει επενδύσεις, χωρίς να σε υποχρεώσει να πάρεις νέα σκληρά μέτρα, να μπεις σε νέο πρόγραμμα.
Κι αυτό το νέο πρόγραμμα όπως κι αν το ονομάσουν θα είναι το 4ο μνημόνιο. Κι ας το αρνείται η κυβέρνηση λέγοντας «ούτε κουβέντα να γίνεται γι' αυτό».
Αυτά τα έχουμε ακούσει ουκ ολίγες φορές από αυτή την κυβέρνηση που έχει ανακηρύξει το ψέμα, τον εμπαιγμό, την προσδοκία, σε επιστήμη κοροϊδίας του ελληνικού λαού!
Κανείς δεν λέει στο λαό ότι δεν έχει δίκιο όταν σκέφτεται ότι χρειάζεται ανάπτυξη, ότι είναι απαραίτητη η ανάπτυξη.
Το πρόβλημα, το ζήτημα που θέτουμε εμείς για προβληματισμό και μέσα στους εργατική τάξη, στο λαό, στην ελληνική κοινωνία, αλλά και στους αντιπάλους μας, τα άλλα πολιτικά κόμματα, τις πολιτικές δυνάμεις, είναι το «ανάπτυξη για ποιόν»;
Η ανάπτυξη ούτε αφορά όλους, ούτε ευνοεί όλους, ούτε είναι για τα συμφέροντα όλων ή τουλάχιστον της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, του εργαζόμενου λαού.
Υπάρχει η ανάπτυξη, που είναι σε όφελος των συμφερόντων κάποιων συγκεκριμένων μονοπωλιακών ομίλων, υπάρχει ανάπτυξη που είναι υπέρ των συμφερόντων συνολικά του κεφαλαίου ή μερίδας του κεφαλαίου…
Και υπάρχει η ανάπτυξη στη δική μας λογική, στη δική μας αντίληψη και στη δική μας πρόταση, που υπηρετεί τα συμφέρονται των πολλών, που είναι οι εργάτες, οι άνεργοι, και τα άλλα λαϊκά στρώματα.
Άρα λοιπόν ανάπτυξη για ποιόν;
Γιατί θα έχουμε κάποια μικρή ανάπτυξη, αυτό που λένε οι εκτιμήσεις τους, εκτός φυσικά αν έχουμε κάποια άλλα γεγονότα ή εξελίξεις που θα επιδράσουν, εννοώ την πορεία της κρίσης ή της ύφεσης στην ευρωζώνη, την ΕΕ, άλλες διεθνείς εξελίξεις στην ίδια την οικονομία των ΗΠΑ ή άλλων ισχυρών χωρών, που θα συμπαρασύρουν και την Ελλάδα σε αυτή την περίπτωση με τα μεγέθη που έχει.
Όμως μια ανάπτυξη, αν όλα -ας το πούμε εντός εισαγωγικών και στην κυβερνητική λογική- πάνε καλά, ή όπως τα περιμένει, μπορεί να υπάρχει τουλάχιστον σε κάποιους κλάδους της οικονομίας αν όχι στο σύνολο της οικονομίας. Αλλά αυτή θα είναι ανάπτυξη για τους λίγους, θα είναι ανάπτυξη για τα κέρδη τους.
Κι αυτή η ανάπτυξη που με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι «δίκαιη» ενώ με την κυβέρνηση της ΝΔ «θεαματική», είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη η οποία προϋποθέτει την απαρέγκλιτη εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων δηλαδή όλων των σκληρών μέτρων που ήδη έχουν συμφωνηθεί.
Και ο καβγάς του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ δεν είναι αν θα εφαρμοστούν οι μεταρρυθμίσεις αλλά ποιος από τους δύο είναι ο πιο ικανός άμεσα και χωρίς καθυστερήσεις να εφαρμόσει με επιτυχία αυτές τις μεταρρυθμίσεις.
