Δεν πρέπει να επενδύουμε στην προοπτική εμπορικών συναλλαγών με την Κίνα... Αποδείχτηκε αυτό με το λάδι: Από εκεί που τους φιλοξενούσαμε κάθε τόσο ως υποψήφιους αγοραστές, εκείνοι αποδείχτηκε πως δεν ήθελαν να αγοράσουν λάδι από την Κρήτη, αλλά... γη στην Κρήτη!
Ήθελαν να αποκτήσουν λιόφυτα, να φτιάξουν δικό τους ελαιοτριβείο και να μας παίρνουν για... εργάτες.
Και δε λέμε... Ίσως αυτή για κάποιους να είναι μια φοβερής μορφής "ανάπτυξη", ωστόσο οι Κινέζοι "επενδυτές" δεν μπόρεσαν να υλοποιήσουν τα σχέδιά τους. Αντιμετώπισαν ένα εμπόδιο που ούτε μπορούσαν να το φανταστούν, και ονομάζεται "πολυτεμαχισμός του κλήρου". Εξαιτίας αυτού, οι Κινέζοι δεν μπορούσαν να βρουν μαζεμένες τις εκτάσεις που ήθελαν ν' αγοράσουν, κι έτσι γλιτώσαμε σχετικά ανώδυνα από τις επενδύσεις τους...
Σήμερα προσπαθούν να παράξουν αξιοπρεπές ελαιόλαδο στα εδάφη τους, με τεχνογνωσία από τη χώρα μας, ενώ ταυτόχρονα εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται στην αμπελουργία. Το απίστευτο, όμως, δεν είναι αυτό... Το απίστευτο είναι πως η Κίνα, εκτός από σταφύλια, εξάγει και αμπελόφυλλα, ακόμα και στην Ελλάδα!
Μόνο μια εταιρεία στην πόλη Τουρπάν της νοτιοδυτικής Κίνας έχει φτάσει να πουλάει ετησίως σε Έλληνες εμπόρους 5.000 τόνους αμπελόφυλλα. Η τιμή αγοράς έχει αυξηθεί στα πέντε γιουάν (περίπου 70 αμερικανικά σεντ) ανά κιλό από τα τρία γιουάν που ήταν αρχικά πριν από μια εξαετία...
Για τους Κινέζους τα αμπελόφυλλα ήταν άχρηστα: Αν δε δίνονταν ως τροφή στα πρόβατα, απλά πετάγονταν... Τώρα αποτελούν θησαυρό, αφού η τιμή των φύλλων είναι σχεδόν ίση με αυτή των σταφυλιών. Οι τοπικοί παραγωγοί είναι ενθουσιασμένοι, αλλά δεν εφησυχάζουν: Κάποιοι από αυτούς κάνουν ήδη όνειρα για εργοστάσια που θα παράγουν ντολμαδάκια στην Κίνα και θα εξάγονται στην Ελλάδα και στην Τουρκία...
ΕΣΤ
