Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης ήταν χθες... Το άκουσα και θυμήθηκα τον περίφημο διαγωνισμό έκθεσης που διοργάνωνε κάθε χρόνο το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Ο φίλος μας ο Κυριάκος είχε πάρει μια χρονιά ένα από τα πρώτα βραβεία, το οποίο συνοδευόταν με ένα διόλου ευκαταφρόνητο για την εποχή χρηματικό ποσό.
Θυμήθηκα ότι οι γιαγιάδες και οι παππούδες των σημερινών 40άρηδων πάντα φρόντιζαν να αποταμιεύουν όχι μόνο για τους εαυτούς τους, αλλά και για τα εγγόνια τους. Κάθε ένα από αυτά είχε το βιβλιάριό του στην τράπεζα και, αντί για πολλά (συχνά άχρηστα δώρα), είχε ένα καλό ποσό όταν παντρευόταν, όταν πήγαινε φαντάρος ή φοιτητής.
Αλλά οι εποχές άλλαξαν κι όλα αυτά μοιάζουν τόσο μακρινά. Στα σχολεία πλέον δεν αναφέρεται καν πως εορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης, ενώ για διαγωνισμούς, εκθέσεις και ομιλίες για το νόημα της ημέρας ούτε λόγος... Θα ήταν άλλωστε πολύ άβολο...
Οι παππούδες και οι γιαγιάδες προτιμούν να "τσοντάρουν" για το φροντιστήριο, το μπαλέτο ή για τα μαθήματα πιάνου και προσπαθούν ταυτόχρονα να συγκεντρώσουν τουλάχιστον τα "θαφτικά" τους για να μην επιβαρύνουν τα παιδιά τους. Για την πλειονότητα των νοικοκυριών η λέξη αποταμίευση ισοδυναμεί πλέον με ένα κακόγουστο αστείο...
ΕΣΤ
