Η ιστορία της συγκλονίζει… αποτελεί μια αλήθεια την οποία ψάχνει εδώ και χρόνια μια 43χρονη γυναίκα από τη Θεσσαλονίκη και ένα μονοπάτι το οποίο ακολουθεί ευελπιστώντας ότι θα την οδηγήσει τελικά στα ίχνη της βιολογικής της μητέρας η οποία -σύμφωνα με τα όσα γνωρίζει- είναι Κρητικιά. Eλπίζει ότι θα βρει τη γυναίκας που την έφερε στον κόσμο αλλά η ίδια ποτέ δεν αντίκρισε και την αγκαλιά της οποίας από μωρό κιόλας αναγκάστηκε να αποχωριστεί.
Όλα ξεκίνησαν για την 43χρονη -(που δεν γνωρίζει την πραγματική της ηλικία) και κατοικεί σήμερα στη Θεσσαλονίκη- όταν πριν από 2 χρόνια «έχασε» τη γη κάτω από τα πόδια της και έμαθε ότι οι δύο άνθρωποι που τη μεγάλωσαν και γνώρισε ως γονείς της , ήταν οι θετοί γονείς και η ίδια ήταν υιοθετημένη . Τα βράδια ήταν αδύνατο να μην αναρωτιέται ποια να είναι η βιολογική της μητέρα και η κάθε μέρα περνούσε με την προσδοκία ότι θα αντικρίσει την μανούλα της, έστω κι αν δεν ξέρει ούτε που κατοικεί αλλά ούτε τη μορφή του προσώπου της.
Από την Κρήτη η βιολογική μητέρα
Όπως αφηγείται συγκλονισμένη στο neakriti.gr ««Αναζητώ τους βιολογικούς μου γονείς καθώς έμαθα πριν δύο χρόνια ότι είμαι υιοθετημένη. Οι θετοί μου γονείς έχουν πλέον πεθάνει και το μόνο στοιχείο που μου έδωσε ο νονός μου που βρίσκεται εν ζωή είναι ότι η βιολογική μου μητέρα έχει καταγωγή από την Κρήτη και υπήρξε φοιτήτρια στη Θεσσαλονίκη. Ένα στοιχείο που κατάφερα να βρω μόνη μου ψάχνοντας για πληροφορίες στο ίδρυμα του Αγίου Στυλιανού, είναι ότι η πιθανή ή κατά προσέγγιση ημερομηνία γέννησής μου είναι 3 Οκτωβρίου του 1974.Kι αυτό γιατί στις 23 Οκτωβρίου με βρήκαν στον προαύλιο χώρο του ιδρύματος Άγιος Στυλιανός και ο παιδίατρος έκρινε ότι ήμουν περίπου 20 ημερών. Είναι όμως άγνωστο αν πρόκειται για πραγματικά στοιχεία. Θα μπορούσα να έχω γεννηθεί Σεπτέμβριο ή αργότερα τον Οκτώβρη του ίδιου χρόνου».
«Είναι φρικτό να μην ξέρεις»
Η ίδια βαδίζει στην ουσία στα «τυφλά» αφού οι περισσότεροι άνθρωποι που γνωρίζουν τι συνέβη ή που γνώρισαν την βιολογική της μητέρα δεν βρίσκονται πια στη ζωή. Και ο φάκελός της στον Άγιο Στυλιανό δεν μπόρεσε να την «πάει» παρακάτω και να δώσει απάντηση στα δεκάδες ερωτήματα που την «πνίγουν». Όπως λέει συγκινημένη «Ξέρεις τι είναι να κοιτάς στον καθρέφτη κάθε πρωί και να λες στον εαυτό σου « λες να είσαι από την Κρήτη;» Και αγαπώ την Κρήτη. Είναι όμως φρικτό να μην ξέρεις. Έχω δύο παιδάκια 6 και 7 χρονών και όταν τα κοιτάζω, βλέπω τον άνδρα μου, κι εμένα .Τα μάτια του παιδιού μου είναι ίδια της θετής μου μητέρας γαλάζια . Ωστόσο γαλάζια μάτια κανείς μας δεν έχει. Έκανα μέχρι και εξέταση dna και έχω πολύτιμα στοιχεία που ίσως στο μέλλον φανούν χρήσιμα».
Φάκελος χωρίς στοιχεία…
Δυστυχώς η έρευνά της συχνά βρίσκει μπροστά της «τοίχο» αφού τα στοιχεία που έχει είναι εξαιρετικά λίγα. Όπως εξηγεί «στο φάκελό μου στον Άγιο Στυλιανό δεν υπήρχε καν ιατρικό ιστορικό γιατί υποτίθεται δεν διέθεταν. Δεν υπάρχει καμία πληροφορία για το πότε έβγαλα το πρώτο δόντι, τι εμβόλια έκανα, τι αλλεργίες έχω. Κι αυτό γιατί η υιοθεσία μου έγινε σε ηλικία 7-8 μηνών. Υποθέτω ότι οι εθελόντριες - δυο κυρίες που είχαν προσφερθεί να βοηθήσουν τη βιολογική μου μητέρα- συνέβαλαν ώστε να καταλήξω στο ίδρυμα».
Η γυναίκα ελπίζει δημοσιοποιώντας την ιστορία της να βρει την άκρη του νήματος και να φτάσει κάποτε στη βιολογική της μητέρα. Εάν η άγνωστη μητέρα της δεν θέλει να γνωρίσει το παιδί που γέννησε πριν από 4 δεκαετίες , της αρκεί μόνο να ξέρει τις ρίζες της… Κι αυτό είναι ένα βαθύ συναίσθημα και μια ανάγκη που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο…
Ρεπορτάζ : Φιλία Σαριδάκη
