Πριν από δύο χρόνια η "Δύναμη Πολιτών" και ο Βασίλης Λαμπρινός ανέλαβαν το Δήμο Ηρακλείου, με πολλές υποσχέσεις ότι θα τα αλλάξουν «όλα».
Και ειδικά γι' αυτό το λόγο, η σύγκριση με την προηγούμενη δημοτική Αρχή προκύπτει αβίαστα και αναπόφευκτα σε κάθε σκεπτόμενο Ηρακλειώτη που ενδιαφέρεται για τον τόπο του. Και η σύγκριση αυτή δε μένει στις σκέψεις, αλλά γίνεται συζήτηση: στα σπίτια, στα καφενεία, στα μαγαζιά, στις παρέες... Και η σύγκριση δεν είναι κολακευτική για τη σημερινή δημοτική Αρχή, αφού οι περισσότεροι πλέον αναπολούν μια εποχή οπότε πραγματικά έγινε μεγάλο έργο στο Δήμο Ηρακλείου.
Είναι γεγονός ότι επί θητείας Κουράκη άλλαξε όψη το Ηράκλειο και έγιναν τόσα έργα όσα ποτέ άλλοτε. Αυτό το παραδέχονται όλοι, είτε φανερά, είτε... σιωπηλά.
Μια απλή αναφορά του έργου της περιόδου Κουράκη αρκεί για να συνειδητοποιήσουμε την πραγματικότητα: παραλιακό μέτωπο, πεζοδρόμηση του ιστορικού κέντρου, εκατοντάδες διανοίξεις, η αναμόρφωση της λεωφόρου Κνωσού, της Παπαναστασίου, της Ούλοφ Πάλμε, η νέα Βικελαία, το Πολιτιστικό Κέντρο, το κτήριο της πλατείας Δασκαλογιάννη, το Κλειστό των Πατελών, η διεκδίκηση και λειτουργία αθλητικών εγκαταστάσεων όπως το Παγκρήτιο Στάδιο και το Κλειστό στα Δύο Αοράκια, η συντήρηση και ανάδειξη των ενετικών τειχών και τόσα άλλα μικρά και μεγάλα έργα ή δράσεις.
Όμως η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, που είχε δημιουργηθεί τεχνηέντως προεκλογικά, την οποία ενστερνίστηκε και επένδυσε ψηφοθηρικά πάνω της και ο Β. Λαμπρινός (ας θυμηθούμε το «βουβό φόβο πάνω από την πόλη» που ανέφερε ο κ. Πασπάτης, ή τις καταγγελίες για κακοδιαχείριση του Πολιτιστικού) και η δυσαρέσκεια των πολιτών προς την κεντρική πολιτική σκηνή, λόγω της οικονομικής λαίλαπας που μόλις άρχιζε και που ακολούθησε, μετατόπισαν το εκλογικό σώμα.
Έτσι, ιδιαίτερα τη δεύτερη Κυριακή των δημοτικών εκλογών η ψήφος των δημοτών μετατράπηκε σε ψήφο διαμαρτυρίας. Και ο κόσμος υιοθέτησε άλλες λύσεις που "χάιδευαν" εκείνη την εποχή "αφτιά"... Ακόμη και την "ηθική" άποψη, τις λύσεις που ευαγγελίζονταν οι υποψήφιοι δημοτικοί άρχοντες για την καθημερινότητα, τα τραπεζοκαθίσματα, την ηχορύπανση της νύχτας, την αφισορύπανση, την καθαριότητα, αλλά και την "κάθαρση", μέχρι και τη... "φυλάκιση" του Γ. Κουράκη - ήταν τόσα και τόσα εκείνα που καταμαρτυρούσαν στον επικεφαλής της προηγούμενης δημοτικής Αρχής, στο πρόσωπο του οποίου επικεντρωνόταν τα βέλη και στοχοποιείτο η πολεμική για "αναγκαία αλλαγή".
Σήμερα, μετά από δύο χρόνια, ίσως ξεκαθαρίζουν οι πραγματικές αιτίες εκείνης της ανατροπής που έφερε πρακτικά για πρώτη φορά τη Νέα Δημοκρατία στο τιμόνι του Δήμου.
Οι εθνικές εκλογές που ακολούθησαν τον Ιανουάριο του 2015 εξηγούν την ήττα της παράταξης Κουράκη. Η εξαφάνιση του άλλοτε παντοδύναμου ΠΑΣΟΚ και η μαζική μετατόπιση των ψηφοφόρων του στο ΣΥΡΙΖΑ φάνηκε λίγους μήνες πριν, στις δημοτικές εκλογές του Μαΐου του 2014, και ιδιαίτερα στο πάλαι ποτέ κάστρο των "πρασίνων" το Ηράκλειο. Ιδιαίτερα στις επαναληπτικές της δεύτερης Κυριακής, όπου η στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Λυγερού στην παράταξη Λαμπρινού ήταν ολοκληρωτική, καθοδηγούμενη και εκ των άνω αλλά και εκ των εδώ στελεχών της.
Ας θυμηθούμε εδώ και τη θέση της "Ηράκλειας Πρωτοβουλίας", που, λίγο πριν τις εκλογές, αποτραβήχτηκε έντεχνα και έπαψε πρακτικά να στηρίζει τον Κουράκη.
Αυτά... έγιναν τότε. Και ήδη πέρασαν δύο χρόνια μιας άλλης δημοτικής διακυβέρνησης. Χωρίς τον Γ. Κουράκη.
Δύο χρόνια που πέρασαν... δίχως να καταλάβουμε οτιδήποτε, ή να αισθανθούμε ότι κάτι σημαντικό γίνεται σε αυτή την πόλη. Δεν έγινε ούτε ένα σπουδαίο έργο, από αυτά που σηματοδοτούν το πέρασμα μιας καλής και αποδοτικής δημοτικής Αρχής από την εξουσία. Κάτι που να θυμίζει μετά από χρόνια ότι κάτι έγινε... Αντ' αυτού, βλέπουμε να εξελίσσεται σε μια περίοδο, που στο μέλλον ακόμη και το όνομα του δημάρχου δε θα βρίσκεται στη μνήμη του απλού δημότη αυτής της πόλης!
Στα δύο αυτά χρόνια λοιπόν τι γίνεται ή τι έγινε; Θα λέγαμε εύκολα, χωρίς δεύτερη σκέψη: μια τυπική διαχείριση - και μάλλον με φθίνουσα πορεία - της υφιστάμενης κατάστασης.
«Το νέο που έρχεται» (αυτο)διαφημιζόταν η νέα δημοτική Αρχή... αλλά, όσο κι αν ψάξουμε, ούτε μία καινοτόμος νέα ιδέα, ούτε η παραμικρή βαθιά τομή στα ήδη υπάρχοντα, τίποτε δεν έγινε. Η σκόπιμη αναζήτηση σκανδάλων στα ενδότερα του "παλιού" Δήμου - σημαία προεκλογική - και το κυνήγι μαγισσών ανάλωσαν πολύ και πολύτιμο χρόνο που πήγε διπλά χαμένος.
Γιατί και χρόνος χάθηκε και η προσπάθεια σπίλωσης προσώπων και έργου απέτυχε. Από το ίδιο το στόμα του δημάρχου ακούσαμε ότι, παρά τους ελέγχους, δεν έχει προκύψει κάτι το μεμπτό.
Κι όμως, ο ίδιος προεκλογικά συντηρούσε και υπέθαλπε και προωθούσε καταστάσεις που ήθελαν κατηγορούμενο τον Γ. Κουράκη για ατασθαλίες, διαπλοκή, αδιαφάνεια και άλλα τόσα.
Παρ' όλα αυτά με ενδιαφέρον περιμέναμε να μάθουμε, τόσο εμείς όσο και ο κόσμος, τα αποτελέσματα αυτής της ελεγκτικής υπερπροσπάθειας δύο ετών - αλλά φαίνεται εις μάτην. Δε βρήκαν τίποτε εναντίον της προηγουμένης δημοτικής Αρχής και κατά του Γ. Κουράκη.
Και τι κάνει τούτη η δημοτική Αρχή; Ούτε ένα σημαντικό έργο δεν έχει δρομολογηθεί, παρά μόνο βλέπουμε να ολοκληρώνονται μια σειρά από έργα της προηγούμενης δημοτικής Αρχής (πλατεία Κορνάρου, Ανάληψη, δρόμος Μπαντουβά στις Πατέλες), ενώ καθυστερούν χαρακτηριστικά άλλα (Πολιτιστικό, Βικελαία).
Σύνηθες και το φαινόμενο να οικειοποιούνται οι αρμόδιοι νυν αντιδήμαρχοι έργα και δράσεις της προηγούμενης δημοτικής Αρχής, φωτογραφούμενοι σε αυτά (επανυδροδότηση κρήνης Μοροζίνη, σιντριβάνι στον παραλιακό, περιήγηση στις αίθουσες της Βικελαίας, αγώνες Μπρούνο Ζάουλι).
Παράλληλα, ενέργειες όπως αυτή της διαχείρισης των απορριμμάτων με παλινωδίες και χάσιμο χρόνου και χρημάτων, του master plan των ενετικών τειχών ή της πρόσφατης διαχείρισης του μεταναστευτικού μάλλον εκθέτουν τη "Δύναμη Πολιτών" της τριανδρίας Λαμπρινού, Πασπάτη, Ινιωτάκη.
Και διερωτάται κανείς. Άραγε είναι όλα αυτά αποτέλεσμα της (μη;) ικανότητας των στελεχών που την απαρτίζουν ή του πρώτου πολίτη της πόλης; Γιατί σε αυτόν αντανακλά, στα μάτια του απλού πολίτη, η δυσλειτουργία ή η ανικανότητα κάποιων στελεχών του.
Όμως είναι μόνο αυτό; Η ατομική, δηλαδή, ικανότητα του καθενός; Μήπως θα πρέπει κάποιος να ανατρέξει στην ομοιογένεια σκέψης της ομάδας που ευκαιριακά συγκροτήθηκε και υποσχέθηκε πολλά για το Ηράκλειο;
Γιατί διαφορετική είναι η προσέγγιση θεμάτων, όπως για παράδειγμα η κοινωνική πολιτική του Δήμου, ανάμεσα στην πολιτική φιλοσοφία των στελεχών της "Δύναμης Πολιτών" που ανήκουν στη Νέα Δημοκρατία και αυτών που ανήκουν, κατά δήλωσή τους, σε αριστερότερα κόμματα. Όλων αυτών που μόνο η αρχομανία και η κατάληψη μιας έμμισθης θέσης ευκαιριακά τους ένωσε. Όπως διαφορετική είναι και η σκέψη των στελεχών της για το αύριο της παράταξης.
Κάποιοι ονειρεύονται πολιτική ανέλιξη στην κεντρική πολιτική σκηνή και άλλοι αυτοδιοικητική καριέρα που εξασφαλίζει ένα μισθό σε χαλεπούς καιρούς ανεργίας και ένα μπαλκόνι στην τοπική επικαιρότητα. Κάποιοι δε από αυτούς αυτοαποκαλούνται, στον περίγυρό τους και όχι μόνο, πολιτικά πρόσωπα!
Και αντί για σύνθεση, βλέπουμε... αποσύνθεση στη "Δύναμη Πολιτών", έλλειψη μιας ενιαίας γραμμής πλεύσης για το καλό του τόπου. Ακόμα δε πιο οξύμωρος ο τρόπος λειτουργίας της. Παρασυναγωγές των νεοδημοκρατών δημοτικών συμβούλων στη ΝΟΔΕ ή σε κεντρικές καφετέριες, όπου αποφασίζουν για τη στάση τους στο Δήμο. Ο δε δήμαρχος επετέθη και κατά του γραμματέα της Ν.Δ. κ. Αυγενάκη με πρωτοφανή τρόπο, αδιαφορώντας για τον κίνδυνο διάσπασης ολόκληρης της ομάδας, η μισή εκ της οποίας προέρχεται από τη Ν.Δ.
Καφενειακές και περισσότερο παρεΐστικες θα λέγαμε, επίσης, τις συνευρέσεις και παρασυναγωγές των συμβούλων που θέλουν να λέγονται ΠΑΣΟΚ, αυτών που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην πτώση Κουράκη και που εποφθαλμιούν τις θέσεις και τα οφίτσια της επόμενης μέρας (αλήθεια πώς αισθάνονται όταν κοιτάζονται στις συναντήσεις αυτές μεταξύ τους;).
Τα αλληλομαχαιρώματα για μια θέση εξουσίας, οι παραιτήσεις και η καχυποψία μεταξύ των στελεχών της δημοτικής Αρχής με το πέρασμα του χρόνου πληθαίνουν.
Όμως και η μείζονα αντιπολίτευση παραμένει απούσα. Ακόμα και για να υπερασπιστεί το έργο της. Ο ίδιος ο Κουράκης, φανερά δυσαρεστημένος και απογοητευμένος, απέχει και παρουσιάζεται, αραιά και πού, στα δημοτικά συμβούλια. Καταλαβαίνει και το μερίδιο ευθύνης του από τους λάθος χειρισμούς που έκανε στην επιλογή προσώπων στο ψηφοδέλτιό του, που περισσότερο έδιωξαν παρά έφεραν ψηφοφόρους. Τα μέλη της δημοτικής του ομάδας είναι σαν να μην υπάρχουν. Είτε γιατί περιμένουν από αυτόν να πάρει πρωτοβουλίες, είτε γιατί δεν έχουν την ικανότητα να αρθρώσουν λόγο μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Όσο για την ισχυρή κάποτε παράταξη "Ανοιχτοί Ορίζοντες" του Γ. Κουράκη, παραμένει και αυτή για δύο χρόνια εξαφανισμένη από προσώπου γης. Χωρίς να φαίνεται, όσο κι αν ψάξει κανείς, σε κανένα, είτε στον κλειστό είτε στον ανοιχτό ορίζοντα αυτής της πόλης. Κι όμως με αυτή την τακτική βοηθά στο να μην αναδεικνύεται η ανικανότητα του Β. Λαμπρινού και της ομάδας του, να μην ωθείται σε πολιτικό ανταγωνισμό. Και τη ζημιά τη χρεώνεται φυσικά η πόλη του Ηρακλείου και οι κάτοικοι της.
Περισσότερο δραστήρια θα λέγαμε ότι είναι η παρουσία της παράταξης "Ενεργοί Πολίτες", που όμως ταλανίζεται από εσωκομματικά προβλήματα και τάσεις, με τον επικεφαλής της Ηλία Λυγερό να έχει από καιρό αποσκιρτήσει από τις επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ. Σίγουρα, όμως, η αντιπολίτευση που ασκεί είναι ουσιαστικότερη και η κριτική στη δημοτική Αρχή πιο στοχευμένη και συνεχής. Ίσως με τον τρόπο αυτό να θέλει να απομακρύνει τις Ερινύες που τον ταλανίζουν λόγω της εκλογικής στήριξης της παράταξης στη "Δύναμη Πολιτών" προ διετίας.
Όλα αυτά και άλλα πολλά συνθέτουν μια απογοητευτική εικόνα, και αντί το όνειρο για ένα καλύτερο αύριο στην πόλη που αγαπούμε, να προκύπτει ένας εφιάλτης...
Υπολείπονται τρία ακόμα χρόνια μέχρι τις επόμενες δημοτικές εκλογές. Υπάρχει ακόμα αρκετός χρόνος για τη "Δύναμη Πολιτών" να παράξει έργο. Έργο που να μείνει στην ιστορία αυτού του τόπου.
Διαφορετικά θα περάσει μια ολόκληρη χαμένη πενταετία, όχι "απλά" μια διετία που είναι σήμερα. Αλλά δε θα είναι μόνο η πενταετία χαμένη για το Ηράκλειο: στη λήθη του χρόνου θα χαθούν και πολλοί - οι περισσότεροι ίσως - από εκείνους που την απαρτίζουν. Αν ενδιαφέρονται πραγματικά για την πόλη τους, θα κινητοποιηθούν. Ειδάλλως, για τον ιστορικό του μέλλοντος, η δημαρχία Λαμπρινού θα μείνει στην ιστορία ως μια οδυνηρή για την πόλη περίοδος απραξίας και χαμένων ευκαιριών. Όπως αυτής της περιόδου, στο κοντινό σχετικά παρελθόν, που κατάντησε το Ηράκλειο μια απέραντη αυθαιρετούπολη.
Περιμένουμε λοιπόν από τη δημοτική Αρχή να δούμε έργο. Αλλά και από τη δημοτική αντιπολίτευση να ωθήσει δημιουργικά την πολιτική της.
Και εμείς πρώτοι, αλλά κυρίως ο απλός δημότης θα αναγνωρίσουμε ό,τι καλό παραχθεί και θα το χειροκροτήσουμε.
