Στην πρώτη φωλιά της χελώνας Καρέτα στον Αδελιανό Κάμπο του Ρεθύμνου βρέθηκαν οι εθελοντές του Συλλόγου ΑΡΧΕΛΩΝ, παρουσία πλήθος κόσμου για να πραγματοποιήσουν εκσκαφή και να καταμετρήσουν πόσα χελωνάκια τα κατάφεραν να εκκολαφθούν και πόσα όχι.
Σε αυτή τη φωλιά βρήκαν οι εθελοντές 152 αυγά από τα οποία τα μισά εκκολάφθηκαν και τα άλλα μισά όχι. Η Έβελιν διευκρινίζει ότι κάποια είχαν βακτηριακή μόλυνση, άλλα βρίσκονταν στο τελευταίο στάδιο της ανάπτυξης και άλλα ήταν αδύναμα και δεν κατάφεραν να φτάσουν στη θάλασσα.
Ο Πάουελ συμπλήρωσε ότι το πρόβλημα εδώ ήταν ότι η φωλιά ήταν πιο ρηχή από το μέσο όρο. Κανονικά φτάνει σε βάθος 50 με 55 εκατοστών, ενώ αυτή η φωλιά ήταν στα 38 εκατοστά περίπου κι έτσι υπήρχε περισσότερη ζέστη απ' όσο θα έπρεπε.
Τα ποσοστά επιβίωσης του είδους της θαλάσσιας χελώνας Καρέτα είναι πολύ χαμηλά και βαίνουν επιδεινούμενα. Είναι όμως ενθαρρυντικό που υπάρχουν οικολογικά ευσυνείδητες επιχειρήσεις που μαζεύουν τα ομπρελοκαθίσματα από τον αιγιαλό πριν νυχτώσει.
Όπως μας εξηγεί ο Πάουελ μόλις ένα στα χίλια χελωνάκια καταφέρνει να φτάσει την ενηλικίωση να γίνει δηλαδή 8 με 24 ετών, το ποσοστό έχει υποδιπλασιαστεί σε σχέση με τα προβιομηχανικά χρόνια, οπότε και τα κατάφερνε ένα στα κάθε πεντακόσια χελωνάκια. Παρόλο που πολλοί άνθρωποι είναι γενικά ενημερωμένοι, ωστόσο για να προσέξουν στην παραλία και να μη βλάψουν το είδος, δεν είναι θέμα του να το θέλουν ή να μπορούν, αλλά περισσότερο να έχουν καλύτερη ενημέρωση επί τούτου.
Τόσο ο Πάουελ όσο και η Έβελιν θεωρούν ότι οι πολίτες είναι πια οικολογικά ευσυνείδητοι σε όλη την Ευρώπη και είναι ιδιαίτερα ευχαριστημένοι που υπάρχει ενδιαφέρον για τη δράση του Συλλόγου ΑΡΧΕΛΩΝ. Η νεαρή Βρετανίδα αναγνώρισε ότι υπήρχε μεγάλη προσέλευση του κόσμου που ήθελαν να δουν και να μάθουν, αλλά στην Ελλάδα τα ζώα είναι πολύ πιο ενδιαφέροντα απ' ότι στη Βρετανία, θεωρώ ότι και εκεί θα ενδιαφέρονταν το ίδιο, αλλά δε θα μάθουμε ποτέ.
Πρέπει να σέβονται τα ζώα, επειδή τους ανήκει η παραλία. Να μην έρχονται το βράδυ, να διατηρούν καθαρά τα νερά κι αν βρουν ένα χελωνάκι, να το αφήσουν να ζήσει τη ζωή του στη φύση, γιατί είναι προτιμότερο να το δούμε στη θάλασσα, παρά σε ένα ενυδρείο επειδή θα έχει εκλείψει.
Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά την καταγραφή, τα υπολείμματα επέστρεψαν μέσα στην άμμο για την καλή υγεία του φυσικού περιβάλλοντος και των ζωντανών οργανισμών που φιλοξενεί.
Ρεπορτάζ: Ματθαίος Καπετανάκης
