Ποιος θα μπορούσε να το φανταστεί; Μετά από 6 προς 7 χρόνια μνημονίων στην Ελλάδα και με τόσα συσσωρευμένα γεγονότα γεωπολιτικά δίπλα μας, πως το 2016 θα υπήρχαν "αποχαυνωμένοι" Έλληνες, οι οποίοι κυνηγάνε Pokemon στο Σύνταγμα, στα Λιοντάρια ή τις πανέμορφες παραλίες του νησιού μας.
Μιλάμε ότι αυτή η φυλή των "αποχαυνωμένων" Νεοελλήνων δεν παίζεται! Κάπως έτσι φτάσαμε από "αγανακτισμένοι" στην πλατεία Συντάγματος και όλες τις κεντρικές πλατείες πόλεων να έχουν γίνει κυνηγοί Pokemon μέσα από την οθόνη του κινητού τους.
Από τη γενιά του Πολυτεχνείου, που ανέδειξε μερικά (οι περισσότεροι της γενιάς σιώπησαν και πήγαν σπίτι τους) αλλά από τα πιο καθοριστικά για τη χώρα "λαμόγια", τα οποία οικοδόμησαν το μεταπολιτευτικό πελατειακό κράτος, φτάσαμε - διά μέσω των "Αγανακτισμένων" - στα "κοιμισμένα" που παίζουν Pokemon go.
Γύρευε πόσο βαρεμένος είναι ο άλλος για να ξεκινάει από το Γάζι για να πάει στο καρνάγιο της Αλικαρνασσού για να εντοπίσει το Pokemon. Αυτά τα "αποχαυνωμένα" ζούνε σε μια εικονική πραγματικότητα, γιατί δεν μπορούν να αντέξουν την πραγματικότητα; Τους αρέσει, δεν τους αρέσει, πρόκειται για τα τέλεια πελατάκια του όποιου συστήματος.
Γ. Σ.
