Πόσο μεγάλη είναι η λαχτάρα του μικρού μου να πάει στην κατασκήνωση! Πόσο κοκορεύεται που μεγάλωσε και θα προσπαθήσει να μείνει μόνος τους σε σκηνές, κάτω από τα πεύκα, παρέα με τόσα άλλα παιδιά για δέκα ημέρες!
Γράφει η Αγγέλα Δουλγεράκη
Κρατά το χαρτί και το μολύβι και γράφει, γράφει, όλο γράφει τι θα χρειαστεί να πάρει μαζί του. Αθλητικά, σαγιονάρες, παιχνίδια, μαξιλάρι, σεντόνια...
Άσε που θα δει τη μαμά και τον μπαμπά ελάχιστες φορές και θα ξεχάσει για λίγο τα «μη», «δεν», «όχι», «πρόσεχε», «φέρε μου αυτό», «φτιάξε μου το άλλο»... Υπέροχα!
Σε αυτή ωστόσο τη μεγάλη και "παλιά" κατασκήνωση Δήμου της Περιφερειακής Ενότητας Ηρακλείου, που θα πάει από αύριο ο μικρός μου, ελπίζω να έχουν διορθωθεί εκείνες οι κραυγαλέες αστοχίες που μόνο ανώδυνες δεν είναι για τα παιδιά και οι οποίες καταγράφονται από πέρυσι.
Ελπίζω η επιλογή προσωπικού για την ασφάλεια και εξυπηρέτηση των παιδιών να έχει γίνει με εκπαιδευτικά κριτήρια κι όχι απλά μέσα από καταλόγους ανέργων, καθώς νεαροί και νεαρές, αρχηγοί σε κάθε σκηνή με 10 έως 12 κρεβάτια, αδυνατούν να βοηθήσουν τους μικρούς μπόμπιρες.
Ελπίζω το ενδιαφέρον τους να κρατηθεί σε παιχνίδια και ασκήσεις της ηλικίας τους, η δε ομαδοποίησή τους με εφήβους σε κάποιες από αυτές τις εκδηλώσεις να γίνεται υπό το διακριτικό τους βλέμμα.
Ελπίζω ότι τα στρώματα και οι σκηνές που θα φιλοξενήσουν τους μικρούς να έχουν τουλάχιστον απολυμανθεί, καθώς πέρυσι οι ψείρες και η γλίτσα έκαναν παρέλαση, καθώς οι εμβολιασμοί και τα εμβόλια έγιναν είδος προς εξαφάνιση.
Ελπίζω να μερίμνησαν ώστε το κοκκινόχωμα, που μόνο αυτό δίνει χρώμα στην κατασκήνωση, να μη σηκώνεται στον ουρανό, γιατί υπάρχουν παιδιά με αλλεργίες και αναπνευστικά προβλήματα.
Ελπίζω τα λίγα και παμπάλαια παιχνίδια τύπου παιδικής χαράς - μία τραμπάλα, ένας πύργος με τσουλήθρα, κάποιες κούνιες, γιατί αυτά βλέπω εδώ και καιρό - να έχουν αλλάξει ή επιδιορθωθεί, καθώς είναι σκουριασμένα και επικίνδυνα για παιδιά που δεν έχουν αίσθηση του κινδύνου.
Ελπίζω να έχουν απομακρυνθεί κι εκείνες οι βίδες, οι σιδεριές και τα επικίνδυνα πατήματα σε σκαλοπάτια, εξοχές κι εσοχές.
Ελπίζω τα μπάνια κοινής χρήσης για το ντους και ο χώρος του εστιατορίου να μη χρειάζονται πριν χρησιμοποιηθούν την παρέμβαση του υγειονομικού.
Ελπίζω φέτος να ακούσω λιγότερα κλάματα από τους πιτσιρικάδες που στην αυτονόμησή τους τα βρίσκουν σκούρα από το δεύτερο βράδυ.
Αυτή η κατασκήνωση άλλωστε έχει υποδεχτεί τόσα παιδιά που χάνεις το μέτρημα. Μόνο που στην πορεία οι αλλαγές, ο "Καλλικράτης", η υποχρηματοδότηση και η ανάληψη ευθυνών από άλλες υπηρεσίες έφεραν προβλήματα τόσα, όσα δεν αξίζουν στα παιδιά μας, καθώς η κατασκήνωση είναι όνειρό τους.
Καλή κατασκήνωση!
