Περίπατοι στη ρομαντική παλιά πόλη του Ρεθύμνου, βουτιές σε απομακρυσμένες παραλίες με τιρκουάζ νερά, δείπνα με τηγανητά αυγά από κότα αλανιάρα, ρακές και πεντοζάλη με τους ντόπιους. Αυτές είναι οι καλοκαιρινές διακοπές της άλλοτε υπουργού Τουρισμού, που από το ησυχαστήριό της στο Ρέθυμνο δηλώνει ότι η λεβεντομάνα Κρήτη αποτελεί το ψυχικό της detox.
Μπορεί να γεννήθηκε στο Μαιευτήριο Αθηνών, να έζησε τα παιδικά της χρόνια στον Λυκαβηττό και να πολιτεύεται στην Α' Αθηνών, η Ολγα Κεφαλογιάννη ωστόσο συνεχίζει να αισθάνεται ισχυρό τον δεσμό με τον τόπο καταγωγής της, την Κρήτη.
Η οικογένειά της και φυσικά η ανατροφή που έλαβε ήταν αυτά που έκαναν το κρητικό DNA της να παραμείνει ζωντανό και να τη χαρακτηρίζει μέχρι σήμερα. O πατέρας της Γιάννης Κεφαλογιάννης ήταν από τα Ανώγεια, ενώ η μητέρα της Ελένη Βαρδινογιάννη από την Επισκοπή, τόπο όπου περνούσε τα καλοκαίρια των παιδικών της χρόνων παρέα με τις δύο αδελφές της.
Η γιαγιά Χρυσή ήταν η αρχηγός της οικογένειας, εκείνη που άνοιγε το σπίτι και την καρδιά της για να χαρίσει στιγμές που τα εγγόνια της θα έχουν χαραγμένες στη μνήμη τους για πάντα. «Οι ωραιότερες αναμνήσεις γεννήθηκαν στο σπίτι της γιαγιάς μας, στην Επισκοπή Ρεθύμνου. Το παραδοσιακό σπίτι της οικογένειάς μου ήταν ο παράδεισος των παιδικών μου χρόνων. Ολη την ημέρα την περνούσαμε στη θάλασσα και τα μεσημέρια βιαζόμασταν να επιστρέψουμε στη γιαγιά για να απολαύσουμε τις νοστιμιές που μας είχε ετοιμάσει», θυμάται με νοσταλγία η πρώην υπουργός Τουρισμού. Τι σήμαινε τότε για εκείνη ευτυχία; «Το να πλατσουρίζουμε στο νερό με τις ώρες», απαντά. «Δεν υπήρχε μεγαλύτερη απόλαυση, δροσιά και αίσθηση ελευθερίας!».
Με το που έκλειναν τα σχολεία η οικογένεια Kεφαλογιάννη έφτιαχνε βαλίτσες και ταξίδευε με το πλοίο της γραμμής για Κρήτη, το καλοκαιρινό καταφύγιό της. Σ' αυτόν τον τόπο που ευωδίαζε τσικουδιά και τοπικά εδέσματα και κυριαρχούσαν ο χορός και το κέφι, η γνωστή πολιτική οικογένεια έχει περάσει μερικές από τις ωραιότερες στιγμές της. Η αγάπη για την Κρήτη που γεννήθηκε στα παιδικά χρόνια της Ολγας Κεφαλογιάννη εξακολουθεί να υπάρχει μέχρι σήμερα. Θα μπορούσε να περιγραφεί άψογα μέσα από τις ακόλουθες αράδες από την «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη, του συγγραφέα-έμβλημα για τον τόπο της: «Το πρώτο σου χρέος, εκτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους. Δεν διαλέγεις αυτά που πιστεύεις, αυτά διαλέγουν εσένα».
Για την Ολγα Κεφαλογιάννη η Κρήτη είναι το απάγκιο, το καταφύγιο, το ψυχικό detox της από τις έννοιες, τις υποχρεώσεις και τα άγχη της καθημερινότητας. Τα καλοκαίρια βρίσκεται πάντοτε εκεί, όπως και κάποια Σαββατοκύριακα του χειμώνα, όταν το πρόγραμμά της και οι υποχρεώσεις της Βουλής το επιτρέπουν. Ετσι, ξεκλέβει δύο ημέρες για να χαρεί με φίλους και συγχωριανούς της τη διαδικασία της παραγωγής της ρακής στα γνωστά ρακοκάζανα. «Είναι μια από τις πιο όμορφες διαδικασίες που μπορεί κανείς να απολαύσει στο νησί», λέει και συνεχίζει: «Χορταίνουμε ρακή, κουβέντα με τους ντόπιους και ψητά ντόπια κρέατα. Δεν υπάρχει φίλος που να έζησε την εμπειρία και να μη θέλησε να την επαναλάβει», καταλήγει.
Η ημέρα της στην Κρήτη ξεκινά στο μινιμαλιστικής αισθητικής διαμέρισμα που διατηρεί στο Ρέθυμνο . Στο Λουτρό και τα Μάρμαρα απολαμβάνει βουτιές σε ερημικές παραλίες με τιρκουάζ νερά. Οπως έχει δηλώσει και στο παρελθόν, αυτό είναι το ωραιότερο σημείο του νησιού.
Βουτιές στα κρυστάλλινα νερά του ΛουτρούΤο να κυκλοφορείς με την Ολγα Κεφαλογιάννη στην Κρήτη αποτελεί εμπειρία. Για τους συμπατριώτες της δεν είναι ούτε η πρώην υπουργός Τουρισμού, ούτε ένα μέλος της οικογένειας Κεφαλογιάννη. Είναι απλά η Ολγα με την οποία θα ανταλλάξουν απόψεις, θα ανοίξουν τις καρδιές τους και -ενίοτε, σε γλέντια- θα χορέψουν ακόμα και πεντοζάλη στον οποίο επιδίδεται με επιδεξιότητα, ενθουσιάζοντας τους ντόπιους που χαίρονται να τη βλέπουν.
Οι Κρήτες είναι υπερήφανοι, αυθεντικοί και γλεντζέδες». Για την οικογένεια Κεφαλογιάννη παντού υπάρχουν σύντεκνοι και συγγενείς, ξαδέλφια που «καραδοκούν» έτοιμα να κεράσουν, αποδεικνύοντας στην πράξη την κρητική φιλοξενία.
πηγη: protothema
