Η Βενεζουέλα δεν έχει μνημόνια. Έχει δικό της νόμισμα, έχει αριστερή κυβέρνηση και είναι η πέμπτη πετρελαιοπαραγωγός χώρα στον κόσμο. Γιατί άραγε ζει μέρες Αργεντινής; Εκεί το νόμισμα δεν υπηρετεί τον άνθρωπο; Για να μην ξεχνάμε και τον πρόεδρο Πάκη. Η Βενεζουέλα, πάντως, ήταν η χώρα-πρότυπο του Αλέξη Τσίπρα.
του Θανάση Μαυρίδη
Σήμερα στη Βενεζουέλα οι άνθρωποι σκοτώνονται για ένα κομμάτι ψωμί. Η σοσιαλιστική κυβέρνηση βρίσκεται στην εξουσία τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια και φρόντιζε όλο αυτό το διάστημα και με κάθε ευκαιρία να δείχνει το «ανθρώπινο» πρόσωπό της απέναντι σε όσους την αμφισβητούσαν. Χαρακτηριστική είναι η επιστολή ενός Έλληνα που ζούσε στο Καράκας, και την οποία δημοσίευσα στο Capital πριν από δύο χρόνια. Όποιος ενδιαφέρεται ας διαβάσει ένα κείμενο που δείχνει μια πραγματικότητα που ίσως δε γνωρίζετε. Είναι σαφές ότι δε φτάσαμε τυχαία στα σημερινά γεγονότα.
Οι εκπρόσωποι της ψεκασμένης αριστεράς στα social media έβλεπαν πίσω από αυτή και από άλλες σχετικές δημοσιεύσεις έναν «βρόμικο πόλεμο» κατά του λαοπρόβλητου καθεστώτος. Είχαν τόσο πολύ τυφλωθεί από τις ιδεοληψίες τους, που δεν μπορούσαν να δουν το προφανές: Αν οι ίδιοι ζούσαν στη Βενεζουέλα, θα ήταν σίγουρα στην «άλλη πλευρά». Όχι απαραίτητα στο πλευρό της αντιπολίτευσης, αλλά σίγουρα απέναντι στον Μαδούρο.
Αλλά για τι πράγμα συζητάμε; «Ευρωπαϊστές» βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ αγνοούσαν τους νεκρούς στις διαδηλώσεις και έκλειναν τα μάτια - στην κυριολεξία - στις κατάφωρες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν επρόκειτο για αφελείς τοποθετήσεις, όπως τόσες και τόσες που γίνονται καθημερινά στην Ελλάδα. Τα πίστευαν! Πίστευαν ότι ο άλλος δρόμος για την Ελλάδα ήταν εκείνος των αριστερών κινημάτων της Λατινικής Αμερικής. Αυτό ακριβώς δήλωσε ο ίδιος ο κ. Τσίπρας σε δημόσιες τοποθετήσεις του.
Κάποιοι έφτασαν μάλιστα στο σημείο να διοργανώνουν εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα ως περιοδεύων θίασος, με κεντρικό ομιλητή τον πρεσβευτή της Βενεζουέλας στην Ελλάδα και με αντικείμενο το μοντέλο ανάπτυξης της Βενεζουέλας. Δυστυχώς, για τους πολίτες της Βενεζουέλας το μοντέλο αυτό κατέρρευσε. Αλλά αυτό ήταν απολύτως προβλέψιμο. Οι μόνοι που δεν ήθελαν να το δουν ήσαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας. Κατά τον ίδιο τρόπο δε θέλησαν να δουν τις επιπτώσεις της πολιτικής τους στην Ελλάδα! Διότι η καθημερινή τους πρακτική μάς οδηγεί όλο και πιο κοντά στην κατάσταση της Βενεζουέλας.
Η Ελλάδα - ευτυχώς - δεν είναι Βενεζουέλα. Και δεν πρόκειται να γίνει μια χώρα που θα παρακολουθεί έναν Μαδούρο να δίνει τετράωρη διάλεξη κάθε Κυριακή από ένα τηλεοπτικό κανάλι. Η Ελλάδα δε θα ανεχτεί τους πραιτοριανούς να σκορπούν τον τρόμο, όπως συμβαίνει στις γειτονιές του Καράκας. Η Ελλάδα είναι μια ελεύθερη χώρα κι έτσι θα παραμείνει. Η Ελλάδα έχει μέλλον. Όχι όμως με τους ανιστόρητους που έψαξαν να βρουν το χαμένο τους παράδεισο στη Βενεζουέλα.
