Σύμφωνα με των κατά Ματθαίου και Λουκά Ευαγγελίων, στη διάρκεια της δίκης του ο Ιησούς, οδηγήθηκε πολλές φορές από τον ένα στον άλλο «από τον Άννα στον Καϊάφα», μέχρι να αποφασιστεί η τύχη του.
του Μαρίνου Παττακού*
Είναι η γνωστή ιστορική έκφραση εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια, που παραμένει ζωντανή μέχρι και σήμερα, από τις πλέον δημοφιλείς λαϊκές παροιμιώδεις εκφράσεις σε όλες τις κοινωνίες των χριστιανικών λαών της γης.
Η φράση αυτή λέγεται όταν για κάποιο θέμα ο ένας κακός μας παραπέμπει σε έναν άλλο κακό κι έτσι ταλαιπωρούμαστε συνεχώς, χωρίς να βρίσκουμε λύση στο πρόβλημά μας.
Συνήθως η πανάρχαια αυτή τακτική υποκρύπτει την αδικία και την υποκρισία αμφοτέρων «Άννα και Καϊάφα», για μια προειλημμένη απόφαση εναντίον εκείνου που φέρεται και άγεται ενώπιών τους.
Σήμερα στην Ελλάδα λίγες ημέρες πριν από την Ανάσταση, τα πάθη που τράβηξε και ο ανηφορικός Γολγοθάς που ανέβηκε ο Χριστός μέχρι τη σταύρωσή του, έρχονται πιο κοντά και μελαγχολικά στη μνήμη των Ελλήνων.
Σύμφωνα με τους τέσσερις Ευαγγελιστές, τους Άγιους Πατέρες και την παγκόσμια ανθρώπινη χριστιανική συνείδηση, ο Χριστός γεννήθηκε, δίδαξε, βασανίστηκε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε, αίρων τις αμαρτίες του κόσμου για τη σωτηρία των ανθρώπων.
Έτσι και ο Ελληνικός λαός αίροντας τις αμαρτίες και τα λάθη παρελθόντων ετών, τραβά το δικό του Γολγοθά, με μύρια πάθη, βάσανα και στην πλάτη του τον δυσβάστακτο σταυρό μιας ατελείωτης οικονομικής κρίσης.
Επί έξι συνεχόμενα χρόνια άγεται και φέρεται από τη μια κυβέρνηση στην άλλη, από τη μια αξιολόγηση στην άλλη, από το πρώτο μνημόνιο στο δεύτερο και στο τρίτο, όπως τον καιρό εκείνο ο Ιησούς από τον Άννα στον Καϊάφα.\
Είναι ένα παρόμοιο έργο με διαφορετικό σκηνικό, που στο ρόλο εκείνου που σηκώνει το σταυρό του μαρτυρίου, βρίσκεται ο λαός της πλειοψηφίας των αθώων φορολογούμενων Ελλήνων.
Το ρόλο των «Ρωμαίων κατακτητών» κατέχουν το Δ.Ν.Τ. και οι Ευρωπαίοι εταίροι.
Είναι εκείνοι που ελέγχουν την οικονομία, τις αγορές, τους στρατούς και πάντες τους λαούς της Ευρώπης. Ο Άννας και ο Καϊάφας είναι τα κόμματα της εξουσίας στην Ελλάδα, που διαχρονικά φέρουν και άγουν τον Ελληνικό λαό, χωρίς να του λένε την αλήθεια, σε ένα ρόλο που γνωρίζουν να υποδύονται με επιτυχία, ενώ το ζητούμενο πρόβλημα για το λαό παραμένει άλυτο.
Μπήκαμε πλέον στην τελική ευθεία του «Λαϊκού δράματος», διανύοντας την μεγάλη εβδομάδα των παθών και στην κορύφωσή του, με την κατάθεση και ψήφιση του ασφαλιστικού και φορολογικού νομοσχεδίου, στον ανηφορικό Γολγοθά της ατέλειωτης και υπερήφανης διαπραγμάτευσης…
Οι δώδεκα πρωθυπουργοί της μεταπολίτευσης, εκλεκτοί του Λαού άλλοτε, οι ζώντες πλην των τεθνεώτων, μουδιασμένοι κρατούν αποστάσεις, όπως τους μαθητές του Χριστού τις κρίσιμες ώρες του μαρτυρίου και της σταύρωσης…
Στον άχαρo ρόλο του «Ιούδα» που πρόδωσε το λαό την τελευταία ώρα, είναι εκείνος που ζητούσε τη ρήξη με τους «Ρωμαίους», ίσως από τις πλέον αγαπημένους και ελπιδοφόρους «μαθητές» του προδομένου λαού.
Μ' αυτές τις μελαγχολικές σκέψεις των άγιων ημερών που διάγουμε, είναι βέβαιο ότι δεν υπάρχει καμία σύγκριση του θείου δράματος με το δράμα της Ελληνικής κοινωνίας, παρά μόνο υπό την μεταφορική του έννοια, της θρησκευτικής ιστορικής μνήμης και της σημερινής κοινωνικής πραγματικότητας.
Μετά από τα παραπάνω, τελικά ένα συμπέρασμα που θα μπορούσε να προκύψει είναι ότι: Για να έλθει η ανάσταση στο Λαό, θεωρείται βέβαιο ότι πρέπει να προηγηθεί η σταύρωσή του.
Γι αυτό πιστεύω ότι όλοι οι Έλληνες ,λίγες ημέρες πριν από την Ανάσταση του Κυρίου πρέπει να προσευχηθούν και να μετανοήσουν, ευχόμενοι να γίνει ένα πραγματικό Ελληνικό θαύμα και να έλθει η Ανάσταση της Ελλάδας, χωρίς να οδηγηθεί τελικά στη σταύρωση ο Λαός της…
*Ο Μαρίνος Παττακός είναι Πολιτικός Προϊστάμενος της Δημοτικής Αστυνομίας
