Μετά από ένα ατέλειωτο πινγκ-πονγκ χρόνων γύρω από το ένα εκ των δύο Τρανταλίδειων, το κονάκι του Σαμή Μπέη στην Ιδομενέως, η αυλαία είναι βαριά για ένα από τα πιο γνωστά ιστορικά κτήρια του Ηρακλείου.
Η "παρτίδα" αρμοδιοτήτων, όπου η μια πλευρά πετούσε το μπαλάκι στην άλλη, έχοντας φυσικά τα επιχειρήματά της, μπορεί προσωρινά να τελειώνει με το συγκεκριμένο κτίσμα να αποχαιρετά τα... εγκόσμια, έστω και εν μέρει, όχι όμως και για τα υπόλοιπα, που περιμένουν καρτερικά να έχουν - μάλλον νομοτελειακά - την ίδια τύχη.
Όλα φυσικά γίνονται με το γράμμα του αρχαιολογικού νόμου, χωρίς να αποχαρακτηρίζεται το διατηρητέο κτίσμα που απέκτησε αυτόν τον τίτλο από την τότε 13η Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων (πριν τη σύσταση της Νεωτέρων), στις αρχές της δεκαετίας του '80. Διατηρητέο μεν, αλλά μόνο στον τίτλο, αφού αφέθηκε στη μοίρα του, όπως τόσα άλλα που φορούν το αντίστοιχο - χωρίς αντίκρισμα - χάρτινο στέμμα.
Νεκρική σιγή στο Βασίλειο της λησμονιάς
Απόφαση... "ευθανασίας"
Το τραγικό είναι πως έπρεπε να φτάσουν τα πράγματα σε οριακό επίπεδο ώστε να ληφθεί η απόφαση... ευθανασίας, με τους συγγενείς να κλαίνε πάνω από το προσκεφάλι του ετοιμοθάνατου. Φυσικά υπάρχει η υπόσχεση του... παραδείσου για το μακαρίτη, το νεοκλασικό εννοούμε, στη βάση της απόφασης του υπουργού, ότι δηλαδή «ο όροφος δύναται να ανακατασκευαστεί βάσει μελέτης με ακρίβεια, δεδομένου ότι η Υπηρεσία Νεότερων Μνημείων και Τεχνικών Έργων Κρήτης διαθέτει σχεδιαστική και φωτογραφική αποτύπωση του μνημείου».
Η τραγική εικόνα του κτίσματος της λεγόμενης Βαλκανικής αρχιτεκτονικής λίγο πριν το τέλος
Βαλκανικής τεχνικής...
Ενδιαφέρουσα υπόσχεση, δε λέμε, όμως στην Ελλάδα της κρίσης μοιάζει με ανέκδοτο. Εδώ στην προ ισχνών αγελάδων Ελλάδα δεν είχε γίνει καμιά ουσιαστική προσπάθεια σωτηρίας τού εν λόγω αλλά και πολλών άλλων "αδερφικών" του κτισμάτων, από το μονίμως "φτωχό" υπουργείο, τώρα θα συμβεί κάτι τέτοιο; Και αλήθεια πόσο καιρό θα αντέξει και το ισόγειο, περιμένοντας το... "μάννα εξ ουρανού", δηλαδή τα απαραίτητα κονδύλια και την άρση των κωλυμάτων μεταξύ Ηρακλείου και Ρεθύμνου, για να λυτρωθεί αυτό το "χάλασμα" στο οποίο "μεταλλάχθηκε" το ένα από τα δύο κληροδοτήματα του γιατρού Τρανταλλίδη;
Φρούδες ελπίδες σαν εκείνες ενός καφέ της παρηγοριάς πάνω από το μνήμα του μακαριστού... ευπατρίδη, δηλαδή της ιστορίας αυτού του τόπου, που γερνάει και σταματά πια να ψιθυρίζει τα παράπονα και τα βάσανά της μέσα από τους πλίνθους, τους λίθους και την ξυλοδομή των περίφημων σαχνισιών. Και αλήθεια, ακόμα και αν υλοποιηθεί η φουτουριστική εκδοχή ανακατασκευής του ορόφου του αρχοντικού του Σαμή Μπέη, πώς και πού θα βρεθούν οι μάστορες για να το ανοικοδομήσουν με την παραδοσιακή τεχνική της βαλκανικής, λεγόμενης, αρχιτεκτονικής, όπως ακριβώς ήταν το κτίσμα; Γιατί αυτό προϋποθέτει το «επακριβώς» που αναφέρει το υπουργείο. Ας είμαστε ειλικρινείς: Ζωή σε μας, να το θυμόμαστε..!
Ρεπορτάζ: Σταύρος Μουντουφάρης
Φωτογραφίες: Νίκος Χαλκιαδάκης
