Την Τρίτη στις 14.00 το μεσημέρι η οικογένειά του, συγγενείς και φίλοι θα πουν το τελευταίο αντίο στον Αχιλλέα Κεφαλογιάννη. Όπως έγινε γνωστό η σορός του θα βρίσκεται από τις 12.00 το μεσημέρι στην μητρόπολη Ρεθύμνου την οποία αναμένται να κατακλύσει πλήθος κόσμου.
Ο πατέρας του βουλευτή Γιάννη Κεφαλογιάννη, αδερφός του πρώην υπουργού Γιάννη Κεφαλογιάννη και μία από τις εμβληματικές προσωπικότητες στο χώρο του επιχειρείν και της πολιτικής, ο Αχιλλέας Κεφαλογιάννης απεβίωσε την Κυριακή σε ηλικία 78 ετών.
Έδωσε σκληρές μάχες
Ο Αχιλλέας Κεφαλογιάννης, που το τελευταίο διάστημα ήταν άρρωστος και παρά τις προσπάθειες των γιατρών δεν τα κατάφερε, ήταν ένα από τα ιστορικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας. Ήταν γόνος σημαντικής πολιτικής οικογένειας της Κρήτης, γεννήθηκε το 1937 στα Ανώγεια. Υπήρξε πολιτικό στέλεχος με ευρεία αποδοχή σε τοπικό και εθνικό επίπεδο, ενώ έδωσε σκληρές μάχες πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τη δικτατορία. Για παραπάνω από πενήντα χρόνια αφιερώθηκε στην τοπική κοινωνία του Ρεθύμνου, την οποία αγάπησε και ακούραστα υπηρέτησε. Πιστός στην αξία της οικογένειας, παντρεύτηκε με την Ελένη Δουρουντού, με την οποία απέκτησε τρία παιδιά, τον Γιάννη, δικηγόρο και Βουλευτή Ρεθύμνου, την Κατερίνα, αρχιτέκτων, και τον Νικόλα, μηχανολόγο μηχανικό.
Μεγάλωσε και ανδρώθηκε στα Ανώγεια και στο Ηράκλειο. Κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής του έγινε μάρτυρας του ηρωισμού των συμμάχων και των ανταρτών, τους οποίους αρκετές φορές «φιλοξενούσαν» στο οικογενειακό μετόχι έξω από το Ηράκλειο. Τα πρώτα δύσκολα μετακατοχικά χρόνια, και λόγω του Ολοκαυτώματος των Ανωγείων, έζησε στο Ηράκλειο, όπου στα μαθητικά του χρόνια ήθελε να γίνει αρχιτέκτονας.
Ωστόσο, εγκατέλειψε νωρίς το όνειρό του, καθώς κλήθηκε να αναλάβει το πολιτικό γραφείο του αδερφού του. Υπηρέτησε στις Ένοπλες Δυνάμεις ως έφεδρος Αξιωματικός Πεζικού. Ξεκίνησε την πολιτική του διαδρομή στο πλευρό του αδερφού του και δραστηριοποιήθηκε στη νεολαία και στο κόμμα της Ε.Ρ.Ε. την περίοδο της οκταετούς διακυβέρνησης της χώρας από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Το 1963 ιδρύει την εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, η οποία και κυκλοφόρησε έως και την παραμονή του Πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου.
Κατά τη διάρκεια της Χούντας, έφυγε από το Ρέθυμνο για την Αθήνα όπου εργάστηκε ως ασφαλιστής και παράλληλα ανέπτυξε σημαντική αντιδικτατορική δράση. Με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας. Παράλληλα, ασχολήθηκε με τον ξενοδοχειακό κλάδο από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 μέχρι και τη συνταξιοδότησή του.
Ξεχώρισε ως παράδειγμα ήθους, εντιμότητας και αγωνιστικότητας, ενώ αποτέλεσε σημείο αναφοράς για πολλές γενιές στελεχών της Νέας Δημοκρατίας. Ήταν ο στενότερος συνεργάτης του Ιωάννη Κεφαλογιάννη, όσο εκείνος ήταν Βουλευτής Ρεθύμνου και υπουργός, καθώς διετέλεσε Διευθυντής του πολιτικού γραφείου από το 1958 μέχρι και την τελευταία του κοινοβουλευτική θητεία.
Υπήρξε πάντα ένας ανιδιοτελής αγωνιστής της παράταξης. Το 2010, σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο για τη Νέα Δημοκρατία, εκλέχθηκε Πρόεδρος της ΝΟΔΕ Ρεθύμνου. Ήταν άνθρωπος μετρημένος, με καθαρές απόψεις και ισχυρό πολιτικό αισθητήριο. Για τον ίδιο η μεγαλύτερη παρακαταθήκη του υπήρξε η αγάπη με την οποία τον περιέβαλαν οι φίλοι και οι συναγωνιστές του όλα αυτά τα χρόνια.
Ο Αχιλλέας Κεφαλογιάννης υπήρξε αναμφίβολα μία ισχυρή προσωπικότητα που, ενώ έδωσε δυναμικό "παρών" σε όποιο μετερίζι και αν καταπιάστηκε, δεν επεδίωξε ποτέ την προσωπική προβολή. Επιθυμούσε το όνομά του να μην ακούγεται συχνά και ήταν ένας χαρακτήρας αληθινός, δυναμικός και εγκάρδιος. Όπως χαρακτηριστικά έλεγε «Θα μπορούσα να έχω αρκετές κυβερνητικές θέσεις αλλά δε θέλω. Προτιμώ να προσφέρω στο Ρέθυμνο και τον τόπο, όχι από θέσεις».
