Πιστεύετε από θέση αρχής, σε σενάρια "εξόδου" της παρούσης Κυβέρνησης ή για λόγους επικοινωνιακής ανάγκης του πολιτικού ρεπορτάζ, σε μία περίοδο που όλα "μυρίζουν" αδιέξοδο;
Ίσως η καλύτερη απάντηση θα μπορούσε να είναι το :
" Credo quia absurdum est", πιστεύω διότι είναι παράλογο ή μάλλον ανόητο.
Είναι "θεωρητικά" κατά των μνημονίων, αλλά υπογράφουν μνημόνια, είναι "υπέρ" των αγροτών, αλλά τους στραγγαλίζουν, είναι υπέρ των ανοικτών συνόρων και μεγέθυναν σε αριθμούς και ρυθμούς ένα ούτως ή άλλως από τις αντικειμενικές συνθήκες της Συρίας, τεράστιο προσφυγικό ζήτημα, αλλά τώρα φέρνουν το ΝΑΤΟ και με "καραμπόλα" εξ αυτού και τους Τούρκους για να ελέγχουμε όλοι μαζί αυτά τα… ανοικτά σύνορα. Όπου όμως είναι το Αιγαίο με τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, που μέχρι χθες μόνο η Τουρκία πρακτικά τα αμφισβητούσε, οι άλλοι απλά παρατηρούσαν , σιωπούσαν και περιέγραφαν σε σχεδιασμούς, τώρα όμως παρεμβαίνουν ενεργά. Το αποτέλεσμα είναι μια αδιάκοπη παλινωδία, μια αφάνταστη λεξιλαγνεία, μία …. γενικευμένη ιλαροτραγωδία.
O κύκλος ανεξαρτήτως χρονικής διάρκειας , φαίνεται να οδηγείται στο τέλος του: Από τη μία πλευρά το κουαρτέτο και από την άλλη οι αγρότες και το προσφυγικό, σφίγγουν σαν τανάλια μια κυβέρνηση που παραπαίει και αναζητά, παρά τους παλικαρισμούς, τον δρόμο προς την έξοδο κινδύνου .
Η ομιλία του Τσίπρα στις 10 Φεβρουαρίου, στο υπουργικό συμβούλιο, προοιωνίζεται όντως το τέλος της «ενάρετης» (κατά Τσακαλώτο) διαδρομής στα σαλόνια της εξουσίας. Οι δε κορώνες κατά των καναλιών και κατά των διαπλεκομένων, πέραν του ότι αποτελούν άσφαιρα πυρά (διότι θα ακολουθήσουν μακρόχρονοι δικαστικοί αγώνες, ασφαλιστικά μέτρα κ.λπ.), έχουν σαφώς πολιτικάντικο χαρακτήρα ώστε να συγκρατήσουν τους βουλευτές και τους συριζαίους ψηφοφόρους( στην πλειοψηφία τους όχι μόνιμης προέλευσης) για τις επερχόμενες «μάχες» ενάντια στα διαπλεκόμενα και στο μνημόνιο, που οι ίδιοι έχουν… υπογράψει, φυσικά με την πλειοψηφία όσων τους αντιπολιτεύεται κοινοβουλευτικά!
Το αδιέξοδο είναι πασίδηλο. Θα ήταν ικανοί, θεωρητικά, από την μέθεξη της εξουσίας, ώστε να διατηρήσουν τις καρέκλες τους όσο το δυνατόν περισσότερο, να προσχωρούσαν ακόμα και στην πιο απίστευτη εκδοχή, αλλά οι γεωπολιτικοί κίνδυνοι είναι τέτοιοι , που ακραίες σκέψεις καθίσταται απαγορευτικές .
Εάν ο Τσίπρας ήθελε όντως να παραμείνει στην εξουσία και να ολοκληρώσει τη διαπραγμάτευση, θα ήταν υποχρεωμένος να κάνει σημαντικές παραχωρήσεις στους αγρότες και τους ελεύθερους επαγγελματίες και να διευρύνει, παράλληλα, τις τάξεις των πληττόμενων από το συνταξιοδοτικό, στους μισθωτούς του δημόσιου τομέα και τους ήδη συνταξιούχους. Έτσι, όμως, θα έστρεφε εναντίον του και τις τελευταίες κοινωνικές και εκλογικές εφεδρείες που διαθέτει, δηλαδή το δημόσιο και τους συνταξιούχους. Αντ' αυτού, φαίνεται να προκρίνει μια στρατηγική σύγκρουσης μέχρι το τέλος, με τους αγρότες, θεωρώντας πως αυτούς, ούτως ή άλλως, τους έχει χάσει? και αν μεν αντέξει στο μπρα ντε φερ, να επιβάλει το συνταξιοδοτικό του Κατρούγκαλου.
Στην περίπτωση, που δεν αντέξει αυτήν τη σύγκρουση, έχει δύο πιθανές λύσεις: Είτε την οικουμενικά στηριζόμενη κυβέρνηση τεχνοκρατών, που είναι η ορθολογικότερη λύση για το υπάρχον σύστημα , είτε μια ακόμα φυγή προς τις εκλογές, ώστε τουλάχιστον να διατηρηθούν ως αξιωματική αντιπολίτευση και να αφήσουν την καυτή πατάτα του μνημονίου στα χέρια του Μητσοτάκη και του Άδωνι, που γνωρίζει από μνημόνια!
Η «οικουμενική» επιλογή συμβαδίζει με το στενό συμφέρον των περισσότερων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ ώστε να συνεχισθεί η παρούσα κοινοβουλευτική περίοδος και επομένως η παρουσία τους στη Βουλή, διότι, μετά τις επόμενες εκλογές, θα απουσιάσουν από αυτή οι περισσότεροι και μάλλον οριστικά. Και το ίδιο συμβαίνει με την μάζα των άρτι διορισθέντων στον κρατικό μηχανισμό κομματικών στελεχών. Για την πλειοψηφία των βουλευτών, προπαντός, η «οικουμενική», αποτελεί την ιδανική λύση, διότι και την έδρα τους διατηρούν και η ευθύνη για την ψήφιση και εφαρμογή των μνημονιακών μέτρων μετακυλίεται στις πλάτες περισσοτέρων κομμάτων.
Από την άλλη πλευρά όμως, για τον Τσίπρα και τη στενή παρέα των συν αυτώ, η παραδοχή της ήττας και η αποδοχή της «οικουμενικής» υπονομεύει τον ίδιο τον ηγετικό τους ρόλο στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι βέβαιο πως πιθανή παραίτηση της κυβέρνησης και αποδοχή οικουμενικού σχήματος, θα οδηγήσει σε ανάδειξη των «συναινετικών» Δραγασάκη-Σταθάκη-Χουλιαράκη κ.λπ. ως διαχειριστών της οικουμενικής επιλογής. Παράλληλα δε το κύρος του Τσίπρα θα πληγεί ανεπανόρθωτα, με το να βρίσκεται στη Βουλή, ως αποτυχημένος πρωθυπουργός, εκδιωχθείς από την εξουσία, όπως είχε γίνει με τον ΓΑΠ, με την κυβέρνηση Παπαδήμου.
Κατά συνέπεια, το συμφέρον του, αρχικώς, είναι να παραμείνει στην εξουσία με κάθε τίμημα. Αλλά αν δεν μπορέσει να τα βγάλει πέρα με τους αγρότες,το προσφυγικό και την αξιολόγηση , να προχωρήσει σε εκλογές ως βαλλόμενος από τα «συμφέροντα» και το κουαρτέτο, έτσι ώστε και να απεκδυθεί της ευθύνης εφαρμογής του μνημονίου, να παραμείνει επικεφαλής στη «νέα μάχη» και να διατηρήσει σε διψήφιο ποσοστό την εκλογική δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ, που διαφορετικά θα συρρικνωθεί σε μονοψήφια ποσοστά!
Οι βουλευτές λοιπόν, ιδιαίτερα της επαρχίας και οι «αντι-τηλεοπτικοί », καθώς και τα κομματικά/κρατικά στελέχη, θα προκρίνουν συνέχιση της ζωής της παρούσας Βουλής, με ότι αυτό συνεπάγεται, ενώ η ηγετική-κομματική ομάδα θα επιλέξει αυτό που ξέρει να κάνει, εκλογές, για να διατηρήσει τον έλεγχο του κόμματος.
Ποιος άραγε θα κερδίσει;
Στην τελική επιλογή, πάντως, θα συμμετάσχουν, ίσως καθοριστικά, και άλλοι παράγοντες, οι Αμερικανοί -που θέλουν να τελειώνουν με το Κυπριακό και τα Σκόπια-, οι Γερμανοί, που θέλουν λύσεις στο προσφυγικό, που μόνο ο Τσίπρας μπορεί να τους προσφέρει κ.λπ.
Πάντως η κυβέρνηση αυτή, με την παρούσα μορφή και σύνθεση, έχει τελειώσει, σε λιγότερο από πέντε μήνες μετά τη συγκρότησή της. Προφανώς υπάρχει και ο ανασχηματισμός, αλλά το θέμα είναι απολύτως αβέβαιο αν σε μία τέτοια περίπτωση θα αρκούν οι αλλαγές προσώπων ή και οι αλλαγές συσχετισμών κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Πριν σπεύσετε να πείτε πως όλα αυτά χρειάζονται μία μεγαλοφυΐα σεναρίων, να θυμάστε ότι η εξήγηση για μία μεγαλοφυΐα μπορεί να είναι απλή : Μεγαλοφυΐα είναι κάποιος που σε μια παραλία γυμνιστών μπορεί να θυμάται φάτσες!
