Έξι χρόνια τώρα και η αγωνιώδης προσπάθεια να προσεγγίσουμε ως χώρα τις ''νόρμες'' και τα νούμερα που μας επιβάλλουν κάθε τόσο με τα ''φιρμάνια'' τους οι ''εταίροι'' μας, συνεχίζεται αμείωτη.
του Γιάννη Κουράκη
Άλλο τώρα βέβαια, αν, η προσπάθεια αυτή, μοιάζει μ` εκείνη του ερασιτέχνη αθλητή που υποχρεώνεται να λάβει μέρος σε Μαραθώνιο, χωρίς πιο μπροστά να έχει τρέξει για προετοιμασία ούτε ένα χιλιόμετρο.
Για κάποιον λοιπόν με στοιχειώδη κρίση, που συμβαίνει να παρακολουθεί τις εξελίξεις από κοντά, η σημερινή κατάληξη δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολο να προβλεφθεί.
Όχι μόνο γιατί οι υποχρεώσεις που αναλάβαμε -μας υπεβλήθησαν- υπερέβαιναν τις δυνατότητες μας, αλλά και γιατί, από την πρώτη στιγμή-ορισμένες τουλάχιστον Πολιτικές Παρατάξεις- δεν είδαν το θέμα ως Εθνική Υπόθεση , ως μονόδρομο που έπρεπε υποχρεωτικά να διαβεί η χώρα, για να συνεχίσει την Ευρωπαϊκή της πορεία, αλλά ως κομματικό ''εργαλείο'' για την επίτευξη των στόχων τους, ως όχημα που θα τις έφερνε στην εξουσία.
Καθόλου, λοιπόν περίεργο, που είδαμε να «καίγονται» διαδοχικές κυβερνήσεις και πρωθυπουργοί και όχι μόνο να μην βγαίνουμε από το τέλμα, αλλά και τα λίγα βήματα που είχαμε κάνει προς τα εμπρός να «σβήνουν» σιγά- σιγά.
Με άλλα λόγια, τα έξι χρόνια θυσιών του Ελληνικού Λαού, όχι μόνο έμειναν χωρίς αντίκρισμα, αλλά και επέστρεψε ο περυσινός εφιάλτης της αποπομπής της χώρας από την Ευρωπαϊκή Οικογένεια και ο κίνδυνος της πλήρους περιθωριοποίησης της.
Μια εξέλιξη που γίνεται ακόμα πιο εφιαλτική ενόψει των εκατομμυρίων προσφύγων και μεταναστών, που συνωστίζονται στις ακτές των ακριτικών νησιών μας.
Η Πατρίδα λοιπόν δεν αντιμετωπίζει απλώς ένα πρόβλημα, αλλά μια υπέρτατη δοκιμασία. Μια δοκιμασία από την οποία δεν κινδυνεύει μόνο ο Ευρωπαϊκός της Προσανατολισμός, αλλά η ίδια η ύπαρξη της.
Αυτό λοιπόν που προέχει είναι να βάλουμε στην άκρη ότι μας έχει οδηγήσει μέχρι εδώ. Να βάλουμε στην άκρη ότι μας χωρίζει και να αναδείξουμε εκείνα που μας ενώνουν.
Και το σπουδαιότερο, να συνειδητοποιήσουμε όλοι, ανεξάρτητα από το «πρόσημο» που φέρει ο καθένας, πως η κρίση υπερβαίνει τις δυνατότητες και τις δυνάμεις οποιασδήποτε παράταξης και μπορεί να ξεπεραστεί ,αν ξεπεραστεί, μόνο με συνδυασμένη δράση του Πολιτικού Δυναμικού που αποδέχεται την Ευρωπαϊκή Πορεία της χώρας.
Ήρθε η ώρα, τώρα που οι φαντασιώσεις διαλύθηκαν και η πραγματικότητα αποκαλύφθηκε μπροστά μας χωρίς ωραιοποιήσεις και φτιασίδια, να καταλάβουμε, πως η διάσωση της χώρας απαιτεί τη συνεισφορά και την ενεργό συμμετοχή όλων.
Ας συγκροτήσουμε λόγου χάρη για το τραπέζι του διαλόγου μια ικανή Ομάδα Διαπραγμάτευσης που θα έχει συλλογικά χαρακτηριστικά η οποία, πέρα από μικροπολιτικές λογικές και προσωρινές σκοπιμότητες, θα διαπραγματευτεί με παρρησία και υπευθυνότητα εκ μέρους όλων των Ελλήνων.
