Και καλύτερα και για τους δυο τους μια ώρα αρχύτερα… Να το πεις ή να μην το πεις το τραγούδι; Ψιθυρίζεται πάντως, από την άλλη πλευρά του λόφου, με αφορμή και την «κατάληξη» της ΠΑΕ Εργοτέλης, που ουσιαστικά απέβαλλε ολοκληρωτικά, εν έτει 2016, το ζωηρό ποδόσφαιρο του Ηρακλείου από τον επαγγελματικό χάρτη της χώρας.
Μια πόλη με την ισχυρή παράδοση του ΟΦΗ στα μεγάλα σαλόνια και στις ευρωπαϊκές διακρίσεις, που βρέθηκε να πανηγυρίζει την ύπαρξη δύο ομάδων στην Σούπερ Λίγκα, έφτασε στην ανυπαρξία εκπροσώπησης στα επαγγελματικά πρωταθλήματα. Η τελική έκβαση στην ΠΑΕ Εργοτέλης, φανέρωσε και την γύμνια της κορυφής… Είναι οξύμωρο το σχήμα για να έχεις αυτή την κατάληξη.
Από τη μια δηλαδή, να συμβαίνουν σε μια πόλη που η ποδοσφαιρική δραστηριότητα σφύζει σε υποδομές και σε τοπικά πρωταθλήματα και ταυτόχρονα να αναδεικνύεται η αποτυχία της στη διαχείριση αυτού του πλούτου, μέσα από τις ομάδες - σημαίες της.
Οι παράγοντες και στις δύο περιπτώσεις νόμιζαν πως μια ζωή θα ήταν Λαμπρή. «Κρεμούσαν το καλάθι εκεί που δεν έφτανε το χέρι τους», όπως λέει ο Σουλτάτος για τον Εργοτέλη και διαχειρίστηκαν ως ΠΑΕ πολλά εκατομμύρια ευρώ μέσα από την κρεπάλη των προηγούμενων συνηθειών, είτε για εντυπωσιασμούς, είτε γιατί οι ηγέτες είχαν αυλοκόλακες δίπλα τους, είτε γιατί υπήρχαν άλλοι "ποικίλοι" λόγοι. Όχι πάντως από τα χαρακτηριστικά ηγεσιών που έχουν πάνω απ' όλα το συμφέρον, εκείνου που υπηρετούν. Σχεδόν όλοι, είχαν κι από ένα λόγο που ταίριαζε στα θυμικά και τα συμφέροντα τους, σε κάθε απόφαση που χρέωνε το ταμείο και μαζί την προοπτική της ομάδας τους. Ασορτί δηλαδή με το γενικό σκηνικό στης χώρα.
Και καλύτερα λοιπόν που με αυτά τα δεδομένα των υπερχρεών, έσκασε πέρυσι η ΠΑΕ ΟΦΗ. Και καλύτερα που συνέβη τώρα και στην ΠΑΕ Εργοτέλης. Η σκλαβιά των χρεών, δεν άφηνε καμία προοπτική ούτε στη μία, ούτε στην άλλη.
Κινδύνευε μάλιστα και από άλλου είδους κατρακύλες και κινήσεις που μπορούσαν να λερώσουν το ιδεώδες του κάθε συλλόγου.
Φυσικά και δεν είναι οι μόνοι αίτιοι, όλοι εκείνοι που κρέμασαν το καλάθι ψηλότερα απ' ότι φτάνει το χέρι τους, ή έκαναν οτιδήποτε που αντικειμενικά ζημίωνε το σύνολο. Η ευθύνη για αυτά τις λεηλατημένες ιστορίες, αφορά τις μικρές... σε δέμας πολιτικές και ποδοσφαιρικές αρχές του τόπου, που χωμένες μέσα στη διαπλοκή ή στην παραζάλη της εξουσίας, δεν πρόσφεραν ποτέ λύσεις σε ένα τόσο εξώφθαλμο ερχόμενο πρόβλημα, όπως τουλάχιστον έκαναν σε άλλες χώρες.
Χρησιμοποίησαν τις ομάδες είτε για ψήφους-αγωγούς πελατών, είτε για να κρατήσουν τα σκήπτρα στα τραπέζια των συνεταίρων. Κι όταν έφτασε ο κόμπος στο χτένι, τους πέταξαν με τις κλωτσιές (θυμάστε πέρυσι), είτε τους άφησαν να ζήσουν το έργο «ενός προαναγγελθέντος θανάτου».
Τελικά, από την «κατάληξη», το ποδόσφαιρο της πόλης ζημιώνεται με την στενή έννοια, αλλά έχει την ευκαιρία να αναπνεύσει με προοπτική μακροπρόθεσμα, αν φυσικά οι «ελέω» παράγοντες κάθε εποχής, ενστερνισθούν τα καραμπινάτα μαθήματα, της ίδιας της ποδοσφαιρικής τους ιστορίας.
Κατά το «είναι αργά για δάκρυα Στέλλα…»
#Η φωτογραφία με το μήνυμα μέλλοντος για τον Εργοτέλη, κοινοποιήθηκε από χρήστη του facebook στην προσωπική μας σελίδα στο διαδίκτυο και ήταν αφορμή για την παραπάνω πληκτρολόγηση. Αποτυπώνει το ανθρώπινο συναισθηματικό φορτίο των φίλων του.
#Κύκλος ζωής της ΠΑΕ Εργοτέλης 13 χρόνια και 6 μήνες περίπου ή 162 μήνες!!! Ο Εργοτέλης όπως και ο ΟΦΗ, συνεχίζει στον νέο του κύκλο που ανοίγει...
Στ. Μ.
