Συγκίνηση το μεσημέρι στην Κύπρο καθώς σε μία σεμνή τελετή με όλες τις τιμές παραδόθηκαν τα οστά έξι Ελλήνων πεσόντων και αγνοουμένων κατά την εισβολή του Αττίλα και την περίοδο 1963-67, ανάμεσα τους και του Κρητικού έφεδρου Ανθυπασπιστή καταδρομέα Νικόλαου Καβροχωριανού από την Μονή Μαλεβιζίου.
Η τελετή παράδοσης πραγματοποιήθηκε παρουσία του αν. υπουργού εθνικής άμυνας Δημήτρη Βίτσα , του αρχηγού ΓΕΕΘΑ Ναύαρχου Αποστολάκη και συγγενών αγνοουμένων και πεσόντων. Συγγενείς του Νίκου Καβροχωριανού ήταν εκεί με την συγκίνηση να είναι έκδηλη.
«Ολοκληρώσατε την αποστολή σας. Θα είστε πάντοτε στις καρδιές και στο μυαλό μας. Πέσατε για την πατρίδα. Η αποστολή σας μας δίνει κουράγιο. Η σειρά μας τώρα", είπε ο κ.Βίτσας μεταξύ άλλων στην ομιλία του.
Επαναπατρισμός …42 χρόνια μετά
Όπως έχει ήδη γράψει το neakriti.gr η κρητική γη ετοιμάζεται να υποδεχτεί τον ήρωα καταδρομέα Νίκο Καβροχωριανό 42 ολόκληρα χρόνια μετά τον άδικο χαμό του στην πτήση θανάτου από τη Σούδα προς τη Λευκωσία, τον Ιούλιο του 1974, κατά την τουρκική εισβολή. Είναι η δεύτερη φορά που θα τελεστεί η κηδεία του. Το πρώτο "τελευταίο αντίο" ειπώθηκε πέντε χρόνια μετά, το 1979, για να αποκαλυφτεί ωστόσο 26 χρόνια αργότερα και μέσω DNA πως τα οστά που ενταφιάστηκαν στο χωριό του, τη Μονή Μαλεβιζίου, δεν ανήκαν στον ίδιο.
Ήταν ένας από τους κομάντο της ηρωικής Α' Μοίρας του Μάλεμε, που χάθηκε τόσο τραγικά και άδικα όταν το αεροσκάφος Noratlas "Νίκη 4" συνετρίβη λίγο πριν προσγειωθεί στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας, καθώς εκλήφθηκε ως τουρκικό και χτυπήθηκε κατά λάθος από τα κυπριακά αντιαεροπορικά πυρά.
Κατά τραγική ειρωνεία, ο λοχίας Νίκος Καβροχωριανός είχε πάρει μετάθεση στο λόχο μόλις μία εβδομάδα από τα τραγικά γεγονότα στην Κύπρο.
Τραγωδία με μακάβρια λάθη
Τα ξημερώματα της 22ας Ιουλίου του 1974, η δίδυμη αδερφή του ξυπνά με λυγμούς φωνάζοντας το όνομά του. Ο εφιάλτης της, που απεικονίζει μια πύρινη κόλαση και μαζί έναν εκκωφαντικό θόρυβο, ζωντανεύει δραματικά. Η είδηση του θανάτου του 21χρονου Νίκου "τσακίζει" τους γονείς και τα τρία του αδέρφια. Το χωριό του, η Μονή Μαλεβιζίου, βυθίζεται στο πένθος. Περνούν πέντε μαρτυρικά χρόνια, και τον Οκτώβριο του 1979 η Ελληνική Δύναμη Κύπρου (ΕΛΔΥΚ) παραδίδει στην οικογένεια λείψανά του, αλλά κανένα προσωπικό του αντικείμενο. Ενταφιάζεται στον οικογενειακό τάφο στο κοιμητήριο του χωριού. Για τους δικούς του ανθρώπους η τέλεση της κηδείας του είναι λυτρωτική, αν και οι πληγές δεν κλείνουν. Θα έπρεπε να είναι η τελευταία πράξη του δικού τους δράματος, αλλά δυστυχώς δεν ήταν.
Το 2005, η εξέλιξη της τεχνολογίας μέσω της μεθόδου του DNA αποκαλύπτει το μακάβριο λάθος. Η ταυτοποίηση των οστών που ενταφιάστηκαν στη Μονή με εκείνα του πατέρα του 21χρονου αποκαλύπτουν πως δεν ανήκουν σε εκείνον. Πρόκειται για ένα ντόμινο λαθών, που ξεδιπλώνεται δραματικά, με πολλές οικογένειες των νεκρών καταδρομέων να πενθούν για δεύτερη φορά, αντιλαμβανόμενοι πως έκλαψαν τόσες και τόσες φορές πάνω από μνήματα με λάθος... οστά.
Τα αδέρφια του Νίκου Καβροχωριανού, αφού οι γονείς του είχαν "σβήσει", μη μπορώντας ποτέ να αποδεχτούν το δικό του χαμό, ενημερώθηκαν μάλιστα μετά την τραγική αποκάλυψη πως τα οστά του εντοπίστηκαν σε δύο διαφορετικά σημεία της Ελλάδας. Στη Θεσπρωτία μάλιστα εντοπίστηκε και το μοναδικό προσωπικό του αντικείμενο. Ένας σταυρός, που η μεγαλύτερη αδερφή του τού έβαλε στην τσέπη τη στιγμή του αποχαιρετισμού μετά την επιστράτευση.
Για δεύτερη φόρα...
Η Πολιτεία εξακολουθεί να λειτουργεί με τρόπο που δεν καταδεικνύει κανένα σεβασμό στη μνήμη του ανθυπασπιστή καταδρομέα και στην οικογένειά του. Χρειάστηκε να περάσουν 11 χρόνια, προκειμένου να εκπληρώσει το χρέος της. Στη Μονή η συγκίνηση είναι μεγάλη, καθώς την Κυριακή 24 Ιανουαρίου κι έπειτα από 42 ολόκληρα χρόνια όσοι τον γνώρισαν από κοντά, κι όσοι τον ξέρουν για τον ηρωισμό του θα τον συνοδεύσουν στην τελευταία του κατοικία, με τα οστά του να επιστρέφουν στην αγκαλιά της κρητικής γης με όλες πλέον τις απαιτούμενες τιμές.
Στέλλα Τερζάκη
