Πόσο μελάνι πια να χυθεί, πόσα ρεπορτάζ θα πρέπει να γίνουν, ποσά δάκρυα πρέπει να τρέξουν, πόσες οικογένειες να ξεκληριστούν και ποσά "γιατί" για μία εθνική οδό που φαίνεται να έχει βάλει στοίχημα και αυτή τη χρονιά να πρωταγωνιστήσει με τον πιο απάνθρωπο και δραματικό τρόπο, σκορπώντας το θάνατο σε ανθρώπους που την επιλέγουν για τους προορισμούς τους, αλλά η μοίρα έχει άλλα σχέδια στήνοντας τους καρτέρι στα πιο φονικά σημεία μιας εθνικής οδού - καρμανιόλα.
Μιας εθνικής οδού που για να κατευθυνθείς σε αυτήν πρέπει πρώτα να κάνεις τον σταυρό σου και να τηρείς στο έπακρο τους κανόνες του ΚΟΚ, ειδάλλως αφήνεσαι στην τύχη προκειμένου να καταφέρεις να φθάσεις σώος στον προορισμό σου…
Σήμερα δύο ακόμη άνθρωποι βύθισαν στο πένθος τις οικογένειες τους πέφτοντας αμαχητί στον βωμό της ασφάλτου ενώ η περιέργεια ενός συνανθρώπου μας λίγο έλειψε για να τριτώσει το κακό…
Τι μένει από όλα αυτά ;Σίγουρα πόνος ,θλίψη, απογοήτευση, θυμός για το πόσο άδικα μπορεί να χαθεί μία ανθρώπινη ζωή από τη μία στιγμή στην άλλη. Ας γίνουν επιτέλους οι απαραίτητες παρεμβάσεις και ας είμαστε και εμείς λίγο πιο προσεκτικοί. Και ίσως την επόμενη φορά καταφέρουμε να την βγούμε στον Χάρο και να βάλουμε τρικλοποδιά στην κακή μας μοίρα.
