«Θέλω δουλειά να ζήσω τα παιδιά μου... σας παρακαλώ, βοηθήστε με. Δουλεύω ακόμα και ως λαντζέρισσα, καθαρίστρια, ό,τι να 'ναι, αρκεί να μπορέσω να τα μεγαλώσω».
Πρόκειται για την κραυγή μιας Ηρακλειώτισσας τρίτεκνης μάνας, της 35χρονης Κωνσταντίνας Γιαχνάκη, η οικογένεια της οποίας αναγκάστηκε από τη μια στιγμή στην άλλη να δει την άσχημη όψη της ζωής, όταν τόσο εκείνη όσο και ο άνδρας της έμειναν άνεργοι, μη έχοντας τη δυνατότητα ούτε γάλα να προσφέρουν στα παιδιά τους, που επανειλημμένως λιποθυμούσαν από την πείνα, ενώ το μικρότερο παιδί παθαίνει κρίσεις επιληψίας.
Μένουν στην οδό Θουκυδίδου 32, στη Βιομηχανική Περιοχή Ηρακλείου. Μέχρι πρότινος δούλευαν και οι δύο. Ο 40χρονος σύζυγός της Παναγιώτης συμβασιούχος στο Δήμο και εκείνη πότε στο Δήμο και πότε πωλήτρια, οπότε και, παρά τα ζόρια, κατάφερναν να τα βγάλουν πέρα και να μεγαλώσουν τα τρία παιδιά τους, ηλικίας 4, 10 και 11 ετών.
Όταν όμως άρχισε η κρίση, άρχισαν και τα προβλήματά τους. Μένοντας άνεργοι, δεν είχαν λεφτά να ταΐσουν τα παιδιά τους. Έτσι αποφάσισαν να μετακομίσουν στην Κύπρο, με την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Όμως και εκεί η ευτυχία δεν κράτησε πολύ. Η εταιρεία που δούλευε εκείνη έκλεισε και ο σύζυγος με 700 ευρώ μισθό δεν μπορούσε να συντηρήσει το σπίτι, όταν μόνο στο ενοίκιο έπρεπε να δίνουν 425 ευρώ.
Έτσι για κάμποσο καιρό τούς τάιζε η Εκκλησία, γι' αυτό και αναγκάστηκαν να γυρίσουν πίσω στην Κρήτη. Εδώ δούλεψαν περιοδικά, με συνέπεια και πάλι να μείνουν άνεργοι, με τα χρέη ωστόσο να τους έχουν πνίξει, αφού το ρεύμα έχει φτάσει στα 1.700 ευρώ και το νερό τα 560 ευρώ. Μη μπορώντας να τα βγάλουν πέρα, κάνουν έκκληση για βοήθεια.
«Ψάχνω να βρω μια δουλειά για να ξεπληρώσω τους λογαριασμούς και να ταΐσω τα παιδιά μου. Δεν έχω κανένα εισόδημα μόνο την τριτεκνία, 525 ευρώ το τρίμηνο. Δεν μπορούμε να ζήσουμε έτσι πια, γι' αυτό ζητάμε βοήθεια. Επιβιώνουμε με τα τρόφιμα που δίνει ο Δήμος, λίγα μακαρόνια και ρύζι. Τα παιδιά μας κινδυνεύουν. Κάθε μέρα για εμάς είναι μαρτύριο. Φοβόμαστε μη μας κόψουν το ρεύμα ή μας πάρουν το υδρόμετρο», λέει με πόνο ψυχής η κ. Κωνσταντίνα, που, απευθυνόμενη σε μας, ζητά από όποιον κατανοεί το δράμα τους να βοηθήσει, ζητώντας μόνο μια θέση εργασίας για εκείνη και τον άνδρα της, που θα τους βγάλει από το αδιέξοδο...
