Συμπληρώνονται δέκα χρόνια από τότε που ο Μάρκος Καραναστάσης, ένας σπουδαίος άνθρωπος, στενός συνεργάτης και αγαπημένος φίλος, έφυγε πρόωρα και απρόοπτα από κοντά μας. Ο Μάρκος Καραναστάσης, ένας άνθρωπος με ρίζες από τον Αιγυπτιακό Ελληνισμό και τα Δωδεκάνησα, ήταν μια ξεχωριστή παρουσία, που συγκέντρωνε με ιδανικό τρόπο τα χαρακτηριστικά και τις αρετές των δύο αυτών ξεχωριστών φίλων του Ελληνισμού.
Του Γιάννη Κουράκη
Ευγενής, χαμογελαστός, εργατικός, πολυπράγμων, κοσμοπολίτης, είχε μέσα του την ορμή της δημιουργίας, το ασίγαστο πάθος για ζωή και για διάκριση.
Άριστος εκπαιδευτικός, φωτισμένο πρωτοκλασάτο στέλεχος του ΤΕΙ για πάνω από δέκα χρόνια, αφοσιωμένος πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, διαπνεόταν από την τάση της συνεχούς προσφοράς στην επιστήμη του, στην πόλη, στο συνάνθρωπο.
Το ΤΕΙ Κρήτης, στο οποίο αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος του ενεργού επιστημονικού του βίου, ευτύχησε, εκτός από δάσκαλο, να τον έχει στο τιμόνι του, ως αντιπρόεδρο στην αρχή και ως πρόεδρο στη συνέχεια. Θέσεις από τις οποίες ο Μάρκος είχε την ευκαιρία να ξεδιπλώσει τις διοικητικές του ικανότητες, τις πρωτοβουλίες και το δημιουργικό του ταλέντο.
Θεωρώ ότι δεν υπερβάλλω ούτε στο ελάχιστο, αν πω ότι επί των ημέρων της διοίκησής του το ΤΕΙ Κρήτης γνώρισε μια περίοδο ακμής και εξωστρέφειας, που το έκανε γνωστό όχι μόνο στην πανελλήνια εκπαιδευτική κοινότητα, αλλά και στη διεθνή.
Η καθιέρωση βραβείου του ΤΕΙ, που απονεμόταν σε κορυφαίες προσωπικότητες του Ελληνισμού εντός και εκτός Ελλάδος, με βραβευθέντα και τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, αλλά και άλλες προσωπικότητες τεράστιας εμβέλειας στη συνέχεια, ήταν μια πρωτοβουλία του, που έδωσε ώθηση στο κύρος του Ιδρύματος και το έκανε γνωστό σε όλη την Ευρώπη.
Αξιοθαύμαστη ήταν, επίσης, η προσπάθειά του να ολοκληρωθεί το αθλητικό κέντρο του ΤΕΙ, που σήμερα φέρνει το όνομά του και που επί σειρά ετών παρέμενε ατέλειωτο και εγκαταλειμμένο. Είχα την ευκαιρία, όταν είχα την ευθύνη του Αθλητισμού της Ελληνικής Δημοκρατίας, να ζήσω από πρώτο χέρι την αγωνία και το πάθος του για το έργο, που το στηρίξαμε με όλες μας τις δυνάμεις και ολοκληρώθηκε, ώστε να μπορούν σήμερα να το απολαμβάνουν οι χιλιάδες νέοι του ΤΕΙ, αλλά και σύλλογοι του Ηρακλείου. Αλλά και όταν ολοκλήρωσε τον εκπαιδευτικό του κύκλο ο αείμνηστος Μάρκος, δεν έμεινε αργός.
Στράφηκε στη δεύτερη αγάπη του, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, το Δήμο Ηρακλείου συγκεκριμένα, όπου αφιέρωσε - κυριολεκτικά - τον εαυτό του και αναδείχτηκε σε στενό και πολύτιμο συνεργάτη. Ένα αξιόλογο στέλεχος, που δεν περιορίστηκε μόνο στα καθήκοντα του προέδρου - που τα ασκούσε με υποδειγματικό τρόπο - αλλά είχε ενεργό συμμετοχή στο "δημοτικό μας όραμα". Την προσπάθεια για μια καλύτερη, αναβαθμισμένη αισθητικά και λειτουργικά πόλη, αντάξια της ιστορίας, της παράδοσης και του πολιτισμού της.
Σε αυτήν την ιδέα "στρατεύτηκε" με ενθουσιασμό σε σημείο που κατέστησε το Δήμο δεύτερο σπίτι του. Παρών σε όλες τις εκδηλώσεις, σε όλες τις συναντήσεις με Έλληνες και ξένους αξιωματούχους εδώ, στο Ηράκλειο, και στην Αθήνα.
Παρών και στην προσπάθεια της δημοτικής Αρχής να αποκτήσει τον πίνακα "Η βάπτιση" του μεγάλου μας συμπατριώτη Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, από τον οίκο δημοπρασιών του Λονδίνου. Μαζί ζήσαμε την ανείπωτη αγωνία της δημοπρασίας και της συγκέντρωσης του τιμήματος, καθώς και τη χαρά της επιτυχίας με την απόκτηση του πίνακα...
Άνθρωπος γενναιόδωρος και ανήσυχος - Ζωντανή η μνήμη του
Ο Μάρκος Καραναστάσης ήταν ένας άνθρωπος προικισμένος, γενναιόδωρος, ανήσυχος και αποτελεσματικός. Ένας άνθρωπος της δημιουργίας και της προσφοράς στην εκπαίδευση, στην πόλη του, στην κοινωνία, της οποίας υπήρξε επίλεκτο μέλος. Λέγεται ότι ο άνθρωπος πεθαίνει μόνο όταν τον αφήσουμε να λησμονηθεί. Εμείς, οι φίλοι και συνεργάτες του, αυτό δε θα το αφήσουμε ποτέ να συμβεί. Θα κρατήσουμε ζωντανή στην καρδιά και το μυαλό μας τη μνήμη του χαμογελαστού και πάντα με τον καλό λόγο στα χείλη Μάρκου.
Είναι το ελάχιστο που οφείλουμε να κάνουμε, ως αντίδωρο, για όσα εκείνος με περίσσια απλοχεριά μας έδωσε στο γήινο πέρασμά του. Συγχαίρω τους Αιγυπτιώτες Έλληνες, αλλά και το ΤΕΙ Κρήτης για την πρωτοβουλία τους για τη λιτή εκδήλωση μνήμης και τιμής, για έναν άνθρωπο που μπορεί να έφυγε από κοντά μας νωρίς, άφησε όμως πίσω του σημαντικό έργο.
