Στην ευρύτερη περιοχή μας βρίσκονται σε εξέλιξη πολύ σημαντικές αλλά και κρίσιμες ανακατατάξεις, αλλαγές, που ο χαρακτήρας τους επηρεάζει τις γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές σταθερές. Εξελίξεις που περιλαμβάνουν στο μεγαλύτερο εύρος τους πολεμικές συγκρούσεις, εμφύλιες και εθνοτικές, με τη δράση των εξτρεμιστών του Ισλαμικού Κράτους, που μετά τη βαθμιαία ραγδαία αιματοβαμμένη επικράτησή του σε περιοχές της Συρίας και του Ιράκ, τις καταστροφές αρχαιολογικών και πολιτιστικών θησαυρών στις χώρες αυτές, βαρύνεται και με τις πρόσφατες δολοφονικές, τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι.
Του Γιώργου Ζερβάκη
Αυτά τα γεγονότα, συνεπώς, επιβάλλουν και αναδιατάσσουν τις πολιτικές κατευθύνσεις, πολύ περισσότερο για την Ελλάδα, που έχοντας ψηφίσει το τρίτο μνημόνιο, στροβιλίζεται επικίνδυνα ένας νέος εθισμός στον πολιτικό λαϊκισμό, που εγκλωβίζει τις προοπτικές εκείνες που είναι αναγκαίες και απαραίτητες για να επιστρέψουμε σε μια σταθερότητα ως προς την οικονομία, ακολουθώντας με συνέπεια τις εθνικές δεσμεύσεις.
Σε αυτήν τη συγκυρία, με αυτές τις κατευθύνσεις, στο δημόσιο προβληματισμό που αναδύεται, δεν μπορούμε να εντάσσουμε μονοδιάστατα τις οικονομικές και κοινωνικές παραμέτρους, αλλά να επαναπροσδιορίσουμε την έννοια, τη λειτουργία, το ρόλο των δημοκρατικών πολιτικών κομμάτων. Συζήτηση που δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνεται εντός των στεγανών των κομματικών δομών, αλλά να στρέψει την κατεύθυνσή της προς την κοινωνία. Στην ανάπτυξη αυτής της συζήτησης, οι εξελίξεις στο κόμμα της Ν.Δ., υπό το πρίσμα της εκλογής νέας ηγεσίας, αποτελούν μέρος ενός γενικότερου προβληματισμού για το πολιτικό σύστημα γενικά. Συζήτηση για την αξιωματική αντιπολίτευση, που κατόρθωσε στα χρόνια της κρίσης να αποτελέσει βασικό συνθετικό παράγοντα κυβερνητικού σχήματος. Επιτυγχάνοντας τη διατήρηση δυνάμεων ενός κοινωνικού ποσοστού, τέτοιου που την καθιστά το μεγαλύτερο αντιπολιτευόμενο κόμμα, έχοντας όμως χάσει κρίσιμες κοινωνικές ομάδες.
Εδώ και χρόνια, στο κόμμα της Ν.Δ. έχουν ταυτοποιηθεί ορισμένα σημαντικά δομικά προβλήματα, που ξεκινούν από την προγραμματική πρόταση και φτάνουν ακόμα και μέχρι την έκφραση πολιτικής κουλτούρας. Η Ν.Δ. αφέθηκε σε μια ισχυροποίηση της κομματικής γραφειοκρατίας, του καθεστωτισμού της εσωκομματικής ισορροπίας, της πρόσδεσης στη νομή της εξουσίας, ως μεταδιδόμενο νόσημα από τον άλλοτε ισχυρό εκπρόσωπο του μεταπολιτευτικού δικομματισμού, το ΠΑΣΟΚ. Σε αυτήν την πορεία έκλεισε τα μάτια και τα αφτιά της προς τα δυναμικά κοινωνικά στρώματα, ενώ πολλές φορές έδειχνε να αποκόπτεται από την παραδοσιακή κληρονομιά του ευρωπαϊσμού του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Το έλλειμμα στην παραγωγή πολιτικής, το έλλειμμα στους κομματικούς θεσμούς, ακόμα και ο τρόπος επιλογής προσώπων για την αυτοδιοικητική ή την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, ήταν από τα βασικά συστατικά στοιχεία που αποπροσανατόλισαν τη Ν.Δ. από το να εξομοιωθεί με παραδοσιακά συγγενή δημοκρατικά συντηρητικά, κεντροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη. Και τώρα πρέπει να αναζητήσει τον επιτακτικά αναδιαμορφωμένο ρόλο της μέσα στην ευρωπαϊκή κεντροδεξιά, στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Η ελληνική κεντροδεξιά πρέπει να αναζητήσει ξανά την ευρωπαϊκή προοπτική, να την εκφράσει δυναμικά, κατανοώντας ότι είναι το βασικό πολιτικό της γνώρισμα και πλεονέκτημα, που συγκρούεται με τον πολιτικό και κοινωνικό λαϊκισμό, τα αδιέξοδα που αυτός προκαλεί, το μαξιμαλισμό περί δήθεν επαναφοράς μιας ξεπερασμένης, παλιάς λογικής για το ρόλο του έθνους-κράτους εντός της Ε.Ε.
Ο προσδιορισμός της ανασύνταξης της Ν.Δ. εκφράζει μια αναγκαιότητα που δεν την έχει ανάγκη μόνο η ίδια ως πολιτικός φορέας, αλλά το ίδιο το δημοκρατικό, κοινοβουλευτικό μας σύστημα. Η Ν.Δ. πρέπει να απαντήσει σε μια σειρά ερωτήματα, όπως πώς οικοδομεί πλέον τις κομματικές της διαρθρώσεις, πώς θα εκφράζεται η μορφή του αντιπροσωπευτικού δημοκρατικού μείγματος, όχι μόνο στην εκλογή αρχηγού, αλλά και στις ίδιες τις οργανώσεις της. Να αποσπαστεί από τις "βολικές συνήθειες και επιδοματικές ισορροπίες" , τον κίνδυνο των ενδογενών αντιφάσεων, να επικαιροποιήσει την ιστορική παράδοση της παράταξης, όπως αυτή οριοθετείται από την επαναφορά του δημοκρατικού πολιτεύματος, από την παρουσία της χώρας στους ευρωατλαντικούς θεσμούς, από τη συμμετοχή της στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Και αυτό απαιτεί μια άλλη κατεύθυνση εσωτερικής δημοκρατίας, όπου ένας οργανωμένος και διασυνδεδεμένος με την κοινωνία και τις κοινωνικές αναζητήσεις κομματικός φορέας θα αντανακλά μια πραγματική αναγκαιότητα, που θα ξεπερνά έναν τρόπο λειτουργίας μακριά από την επιβολή μηχανισμών, που τελικά δεν προσδίδουν συμμετοχικότητα. Να υιοθετήσει εκ βάθρων αλλαγές, από την εσωτερική λειτουργία που θα στηρίζεται στην προγραμματική πρόταση, στις αρχές των δημοκρατικών αξιών, πείθοντας τα δυναμικά κοινωνικά ρεύματα της χώρας για μια ουσιαστική επανίδρυση.
Η ελληνική κεντροδεξιά παράταξη οφείλει να προσδιορίζεται ως ο χώρος της σταθερής προσήλωσης στην Ευρωπαϊκή Ιδέα, δημιουργώντας μια αναβαθμισμένη και ανοικτή κοινωνική συμμετοχή στις πολιτικές της δομές, στη θέση της γερασμένης, παρηκμασμένης και ανυπόληπτης κομματικής γραφειοκρατίας. Δημιουργώντας εκ βάθρων ένα σύγχρονο πολιτικό κόμμα που πρέπει να τα αλλάξει όλα, έστω και μέσα από την επανίδρυσή του, καθώς έτσι όπως είναι σήμερα δεν παράγει τίποτα το δημιουργικό.
Η ελληνική κεντροδεξιά παράταξη, σε μια κρίσιμη και ευμετάβλητη από γεωπολιτική άποψη περίοδο, έχοντας να αντιμετωπίσει προβλήματα άλλης τάξεως και σημασίας, από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, οφείλει να διαμορφώνει υπεύθυνη προσέγγιση και συζήτηση για τα επόμενα χρόνια, για το αύριο της οικονομίας, της κοινωνίας και της ανάπτυξης, να αξιοποιήσει το σοκ όσων αρνητικών έγιναν και γίνονται αυτές τις μέρες και να τα μετατρέψει σε μια παραγωγική ολική πολιτική επαναφορά, πείθοντας ως σοβαρή και μετρημένη αντιπολίτευση ότι μπορεί να αποτελέσει μια υπεύθυνη, εναλλακτική πολιτική πρόταση διακυβέρνησης.
* Ο κ. Γιώργος Ζερβάκης είναι εκπρόσωπος των Ευρωπαίων Φεντεραλιστών Κρήτης. Οι απόψεις είναι αυστηρά προσωπικές και δε δεσμεύουν τους Ευρωπαίους Φεντεραλιστές Κρήτης.
