Ποια είναι τα καυτά ζητήματα της ελληνικής πολιτικής σκηνής;
Του Νίκου Κοσμαδάκη
Η αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, η σχέση κυβέρνησης και δανειστών, αλλά και το μεταναστευτικό ζήτημα από το οποίο τόση αστάθεια προκλήθηκε στο Αιγαίο. Τίποτε από αυτά δεν πρόκειται να συζητηθεί στο debate που πρόκειται να διεξαχθεί την Τετάρτη. Η συζήτηση θα αναλωθεί σε μια ανταλλαγή κατηγοριών για το πώς φτάσαμε εδώ και ο κ. Μεϊμαράκης, με το λαϊκό προφίλ του, θα κατακεραυνώσει τον Τσίπρα για την ύφεση και την έλλειψη διαπραγμάτευσης που τον χαρακτήρισε στους μήνες πρωθυπουργίας του, ενώ ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα επιχειρηματολογήσει υπέρ ενός δυνατού ΣΥΡΙΖΑ, που δε θέλει συνεργασία ούτε σχέση με μνημονιακές και νεοφιλελεύθερες δυνάμεις.
Είναι όμως αυτό που χρειαζόμαστε να ακούσουμε και να δούμε ως ακροατήριο;
Όχι βέβαια. Αυτήν τη στιγμή είμαστε μια χώρα που αναστενάζει στη βαθιά ύφεση, η νεολαία βρίσκεται σε επαγγελματική αδράνεια λόγω του εργασιακού μεσαίωνα που ακούει στο όνομα Voucher, ενώ ένα κοινωνικό κράτος βρίσκεται σε κατάσταση διάλυσης. Αυτή είναι η πραγματικότητα και εμείς καλούμαστε να δούμε μια όμορφη ταινία με θέμα... ποιος θα αποδοκιμάσει καλύτερα τον αντίπαλό του;
Αυτή είναι η τραγική αλήθεια. Ακόμα δεν έχω ακούσει μια βιώσιμη απάντηση στις καυτές πατάτες που μας απασχολούν στην ελληνική κοινωνία και ο κάθε πολιτικός αρχηγός κινδυνολογεί στην προσπάθειά του να δημιουργήσει όσο γίνεται μεγαλύτερη δεξαμενή ψήφων.
Όποιος και να είναι ο εκλογικός μετασχηματισμός την επόμενη ημέρα, το ζητούμενο είναι ένα: να φέρει εις πέρας το τριετές πρόγραμμα που συμφωνήθηκε στα μέσα του καλοκαιριού και να μεταχειριστεί με όσο γίνεται πιο σωστό τρόπο τους Ευρωπαίου δανειστές. Αυτή είναι η βάση μας.
Δυστυχώς, όμως, παρατηρείται ένας λαϊκισμός που οδηγεί σε αδιέξοδο.
Δεν μπορείς να λες ότι την επόμενη ημέρα των εκλογών δε θα συνεργαστείς με μνημονιακές δυνάμεις και από την άλλη να ακούγεται κατάργηση των μνημονίων σε περίοδο εκλογικής μονομαχίας. Είναι αντιφατικό και ξεπερνάει την ανθρώπινη λογική.
Επίσης, δεν έχει συζητηθεί τίποτα στο μεταναστευτικό. Την ίδια ώρα που οι κάτοικοι νησιωτικών συμπλεγμάτων δυσφορούν για την έλευση ολοένα και περισσοτέρων μεταναστών στο νησί τους, την ίδια ακριβώς στιγμή δεν έχει δοθεί καμία βιώσιμη λύση σαν απάντηση. Ισχυρίζονται πολιτικά πρόσωπα ότι η απάντηση πρέπει να δοθεί μέσα από μια ανθρωποκεντρική προσέγγιση, χωρίς να αναφέρουν το πώς και εάν η Ελλάδα έχει τις υποδομές ή καλύτερα το πώς θα φτιάξει τις υποδομές εκείνες που χρειάζονται για να φιλοξενηθούν.
Έτσι, δημιουργείς και χαράσσεις πολιτική. Φθάνεις στον πυρήνα του προβλήματος, το αναγνωρίζεις και εν συνεχεία προσπαθείς να το λύσεις. Με δημιουργική ασάφεια και αστήρικτη επιχειρηματολογία ποτέ δε καταφέραμε να πάμε μπροστά.
Ενόψει του πολιτικού debate, θα είμαστε μέλη ενός ακροατηρίου που δε θα στηριχτεί στο πώς θα βρούμε απάντηση στα ζητήματα που μας αφορούν. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, μπορεί να δούμε και το καθήκον του ψηφοφόρου, του Έλληνα πολίτη: να δει ποια πολιτική δύναμη έχει ουσιαστικό πρόγραμμα, άμεσα αποτελεσματικό, και προπάντων δεν είναι αποτέλεσμα ενός λαϊκίστικου λόγου.
Εάν ο κάθε πολίτης λάμβανε σοβαρά την υποχρέωσή του ως ενεργού μέλους της κοινωνίας μας, τότε ίσως θα κάναμε ένα βήμα παραπέρα.
