Βρισκόμαστε δεκαπέντε σχεδόν μέρες πριν από τις κρισιμότερες εθνικές εκλογές της Ελλάδας της μεταπολίτευσης - μέχρι τις επόμενες - κλέβοντας και τοποθετώντας στην πολιτική μπασκετικούς όρους εμπνευσμένους από τον ένα από τους πιο πετυχημένους Έλληνες καλαθοσφαιριστή Νίκο Γκάλη, ανοίγοντας το πολιτικό παιχνίδι, προσπαθώντας να οριοθετήσουμε την επόμενη των εκλογών μέρα.
Του Ανδρέα Τσιλογιάννη*
Φανταστείτε να ξυπνούσαμε το πρωί της 21ης Σεπτεμβρίου 2015, ευρισκόμενοι ξανά στην πλήρη κανονικότητα. Χωρίς capitals controls, χωρίς πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, οι οποίες καθορίζουν τους όρους που διέπουν τη σχέση των πολιτών με το τραπεζικό σύστημα, με τον πολίτη να μπορεί ελεύθερα και χωρίς περιορισμούς να χρησιμοποιεί και να απολαμβάνει τους κόπους μιας ζωής, αλλά και τα κυριαρχικά του δικαιώματα της πλήρους ελευθερίας, τα οποία το τελευταίο διάστημα έχουν χαθεί να έχουν αποκατασταθεί.
Μια κοινωνία, βρισκόμενη σε συνθήκες πλήρους ευμάρειας, με το ενδεχόμενο του Grexit να μην υφίσταται στον καταγάλανο ελληνικό ουρανό, να υπήρχε ηρεμία στους εργαζόμενους και στους συνταξιούχους, με τον Έλληνα επιχειρηματία της μοναδικής βιομηχανίας της χώρας μας, αυτής του τουρισμού, να υποδέχεται τον τουρίστα με χαμόγελο.
Η νέα γενιά να έχει πρόσβαση στην εργασία, η ανεργία να βρίσκεται σε μονοψήφιο επί τοις εκατό νούμερο, χωρίς τα καραβάνια νέων να φεύγουν μακριά από την πατρίδα τους για μια θέση στον ήλιο της εργασίας.
Η αγορά να βρίσκεται σε συνθήκες πλήρους και κανονικής λειτουργίας, οι εργαζόμενους να διαδηλώνουν για τα δίκαια και πάγια αιτήματά τους, τα συνδικάτα να διεκδικούν το 35ωρο των εργαζομένων, με τους εκπροσώπους των κατά τόπων εργατικών κέντρων να μη διαχωρίζουν τους βουλευτές σε μνημονιακούς-αντιμνημονιακούς, ποθητούς ή ανεπιθύμητους και με μια Βουλή χωρίς απεργούς πείνας - διορισμένους αντιπροσώπους του λαού.
Ομολογουμένως θα ήταν μια ωραία μέρα, ένα νέο ξεκίνημα μιας ονειρεμένης, ξένης πλέον εποχής, εποχής όμως του χθες και όχι του αύριο, που για τον Έλληνα διαγράφεται δυσοίωνο, άοσμο, φοβικό, χωρίς ελπίδα, η οποία δυστυχώς δεν ήρθε.
Υπό κανονικές συνθήκες το αύριο, μετά από μια κανονική εκλογική διαδικασία, θα μπορούσε να οριοθετηθεί σχεδιαζόμενο σε συνθήκες ανάπτυξης-προόδου, μακριά από φαινόμενα αβεβαιότητας και σήψης, με ανύπαρκτη την ψυχολογία.
Σε αυτό το ασαφές πολιτικό τοπίο, προϊόν της αστάθειας, εάν δεν υπάρξουν αλλά και δεν καλλιεργηθούν συνθήκες μιας ομαλής μετάβασης στη νέα τάξη πραγμάτων, δύσκολα θα αντέξει η χώρα με τους εξουθενωμένους πολίτες της.
Ιδεολογίες-στεγανά μικροπολιτικών συμφερόντων, αποτέλεσμα ανούσιας διαπραγμάτευσης, με ρητορείες που οδηγούν στο διχασμό, θα πρέπει να απαλειφθούν.
Βλέπουμε το υγιές πολιτικό, πάλαι ποτέ, δεδομένο της επικράτησης της προόδου από τη συντήρηση να δίνει τη θέση του στην αναγκαιότητα σχηματισμού μιας κυβέρνησης, η οποία αποκλειστικά και μόνο να μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα - ηπιότερα για τους πολίτες - το τρίτο μνημόνιο με τις ευλογίες των σκληρών εταίρων-δανειστών.
Με δεξιό, αριστερό ή κεντροαριστερό πρόσημο η νέα κυβέρνηση; Επιβάλλεται, δημοκρατικά πάντα, το πρόσημο να προέρχεται από τον πάλαι ποτέ χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, όπου η αναγκαιότητα ανασύνθεσης και ανάτασης του διαλυμένου αυτού χώρου είναι επιβεβλημένη όσο ποτέ, ακόμα και αν η ρητορεία "παίζει" σε συνθήκες και χαρακτηριστικά αριστεροφροσύνης.
Με τη δεξιά να είναι πάντα δεξιά και επικίνδυνη, ακόμα και αν αυτή προσπαθεί να εκφράζεται από την άκρα δεξιά ως την αριστερά, με το λαό να μην πρέπει να τη ξεχνά ποτέ, σε οποιοδήποτε προσωπείο της.
Άρα, αναγκαστικά, το πρόσημο θα πρέπει να έχει κεντροαριστερό δείκτη, με συνεργασία των υγιών δημοκρατικών δυνάμεων που αποτελούν τον κεντροαριστερό χώρο, με μια συνεργασία που μπορεί να ονομαστεί ως ο μεγάλος συνασπισμός του κεντροαριστερού πόλου.
Θα μπορούσε να έχει ήδη γίνει η αποτύπωση-έκφραση του εγχειρήματος, ακόμα κατά τη διάρκεια αυτής της προεκλογικής περιόδου, όμως ο μέχρι πρότινος κυρίαρχος του παιχνιδιού της πλειοψηφίας δεν έσπασε στεγανά, αρνούμενος να μπει στη λογική ενός καλέσματος ανοιχτού με όρους κοινωνίας.
Ίσως αύριο το επιχειρήσει, επιβάλλοντας τα πλαίσια, τους κανόνες για μια καθαρή κεντροαριστερή συμφωνία, με τη Βουλή ανοιχτή, χωρίς το ενδεχόμενο βουλευτές της πλειοψηφίας να αποχωρούν από τις ψηφοφορίες νομοσχεδίων.
Η προσφιλής σε όλους τους Έλληνες πρόβλεψη του εκλογικού αποτελέσματος, αλλά και της επόμενης μέρας στη χώρα, κρίνεται εξαιρετικά επικίνδυνη.
Αναγκαίο καλό, επιτακτική ανάγκη το αύριο να βρει τον ταλαιπωρημένο ελληνικό λαό δυνατό, ώστε μέσα στις συνθήκες ύφεσης και οικονομικού πολέμου να δημιουργήσει χτίζοντας ένα πιο όμορφο μέλλον. Μέλλον ισάξιο-αντάξιο της ιδιοσυγκρασίας μας. Για τον Έλληνα, την Ελληνίδα (χωρίς κατηγοριοποιήσεις).
Μονολεκτικά; Για την Ελλάδα.
* Ο Ανδρέας Τσιλογιάννης είναι μέλος Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ Ηρακλείου.
