Ο κύκλος της - κατά Σακελλαρίδη - "συριζαϊκής μελαγχολίας" κλείνει, η μάχη κατά της απογοήτευσης ξεκινά. Αυτός τουλάχιστον είναι ο βασικός στόχος του Αλέξη Τσίπρα από χθες έως την Κυριακή της 20ής Σεπτεμβρίου και αυτός είναι και ο μεγάλος αντίπαλός του: Οι απογοητευμένοι ψηφοφόροι του Γενάρη που, είτε αναποφάσιστοι είτε αποπροσανατολισμένοι, αποτελούν σε κάποιες δημοσκοπήσεις ακόμη και το εν δυνάμει «πρώτο κόμμα».
Ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός επιχείρησε, από το βήμα της πανελλαδικής συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ, να δείξει ακριβώς αυτό το κάδρο και να δώσει το σύνθημα της "φυγής προς τα εμπρός". Υποστήριξε ότι η εικόνα "ενός κόμματος σε αποσύνθεση, που δεν μπορεί να δώσει τη μάχη" είναι, εν μέρει, προϊόν των media, ζήτησε να μπει "τέλος στη μελαγχολία" και "να πάμε στην αισιοδοξία" και έβαλε ξανά σε πρώτο πλάνο το δίλημμα της σύγκρουσης του "νέου" με το "παλιό και κατεστημένο".
Πρόκειται όμως για έναν αγώνα που δε θα είναι εύκολος, όπως εύκολο δε διαγράφεται ούτε το τέλος της εσωκομματικής κρίσης. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος δήλωσε μεν ότι "θα δώσει τη μάχη μαζί με τον Αλέξη" αλλά, ταυτόχρονα, έθεσε έμμεση υποψηφιότητα για νέα εσωκομματική αντιπολίτευση, οι "53+" κατέθεσαν κείμενο-πλατφόρμα με όρους και προϋποθέσεις για ψηφοδέλτια, πρόγραμμα, συνεργασίες και συνέδριο, η Ζωή Κωνσταντοπούλου είπε πανηγυρικά την τελευταία της λέξη με την ανακοίνωση της συνεργασίας της με τη Λαϊκή Ενότητα και η καταμέτρηση των στελεχών-αναχωρητών ανά την επικράτεια συνεχίζεται σε καθημερινή βάση.
Την ίδια ώρα, οι εκλογικοί επιτελείς της Κουμουνδούρου αναλύοντας τα ποιοτικά στοιχεία των πρώτων δημοσκοπήσεων διαπιστώνουν ότι το 12,5% όσων ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ το Γενάρη δηλώνουν σήμερα αναποφάσιστοι, ενώ παράλληλα καταγράφουν διαρροές 8,2% (περίπου 280.000 ψηφοφόρων) προς τη Λαϊκή Ενότητα του Παναγιώτη Λαφαζάνη και 5,2% προς τη Ν.Δ. του Βαγγέλη Μεϊμαράκη.
Και για τη μεν Λαϊκή Ενότητα θεωρούν ότι η δυναμική της είναι περιορισμένη και οι προς τα εκεί απώλειες διαχειρίσιμες, η επαναπροσέλκυση όμως του υψηλού ποσοστού αναποφάσιστων και απογοητευμένων ψηφοφόρων προϋποθέτει τη μέγιστη δυνατή αξιοποίηση του προσωπικού πολιτικού κεφαλαίου "Αλέξης Τσίπρας". Πόσω μάλλον, όταν επίσημος, διακηρυγμένος στόχος παραμένει η αυτοδυναμία χωρίς "μεγάλους συνασπισμούς" και "Εθνικές της διαπλοκής" - έναν στόχο, που ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης επιχειρεί να ακυρώσει εν τη γενέσει του αντιπαραβάλλοντας τη "νίκη έστω και με μία ψήφο" και την "κυβερνητική συνεργασία ακόμη και με το ΣΥΡΙΖΑ"…
Γ.Σ.
