default-image

Φυλλορροεί ο ΣΥΡΙΖΑ - Χάνεται ο κορμός

Απόψεις
Φυλλορροεί ο ΣΥΡΙΖΑ - Χάνεται ο κορμός

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ από την "ταπεινή" εποχή του 4% και της... αγωνίας «θα μπούμε στη Βουλή αυτήν τη φορά ή θα μείνουμε απέξω» έως τα κυβερνητικά έδρανα ήταν μακρά και όχι δίχως φουρτούνες.

Του Γιώργου Ψαρουλάκη

Όμως, το καράβι της "κυβερνώσας Αριστεράς" αυτήν τη στιγμή βρίσκεται... στο πλέον ανταριασμένο πέλαγος που έχει συναντήσει ποτέ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δε δημιουργήθηκε για να αποτελέσει ένα "κυβερνητικό σχήμα", αλλά ως μία "εναλλακτική πρόταση" για την κοινωνία και την πολιτική, καθώς και ως "αντίπαλο δέος" στο ΚΚΕ. Έναντι του τελευταίου προέτασσε τον "ανοιχτό" και "ελευθεριάζοντα" χαρακτήρα του, σε αντιπαράθεση με το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό και τη σταθερότητα του ΚΚ. Και βεβαίως την ατράνταχτη πίστη της "εναλλακτικής ευρωαριστεράς", ότι τα προβλήματα των εργαζομένων και ο δρόμος για το Σοσιαλισμό μπορούν να ανοίξουν μέσα από μια καπιταλιστική συμμαχία, όπως είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση - προοπτική που από το ΚΚΕ, βάσει του "ορθόδοξου" μαρξισμού-λενινισμού του, απορρίπτεται μετά βδελυγμίας.

Ωστόσο η "νέα εποχή" της Ελλάδας, η "εποχή των μνημονίων", έβαλε ταφόπλακα στο παραδοσιακό πολιτικό σύστημα και το "δίδυμο" Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, που μονοπωλούσε την εξουσία40 χρόνια και άνοιξε το δρόμο για το ΣΥΡΙΖΑ, που εξαρχής "καβάλησε το κύμα" της αντίδρασης κατά των μνημονίων, υπέθαλψε το "κίνημα των πλατειών" και λειτούργησε καιροσκοπικά ώστε να προσποριστεί τα μεγαλύτερα δυνατά πολιτικά και εκλογικά οφέλη.

Βοηθούσης και της χαρισματικής προσωπικότητας του Αλέξη Τσίπρα - οι Έλληνες ψηφοφόροι ανέκαθεν είχαν μια αδυναμία στους χαρισματικούς ρήτορες - το κόμμα του 4% μέσα σε τρεις ιστορικές εκλογικές αναμετρήσεις εκτοξεύτηκε στο 36% και στα έδρανα της κυβέρνησης, μια προοπτική που μόλις πεντέμισι χρόνια πριν έμοιαζε σενάριο επιστημονικής φαντασίας.

Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, ελάχιστους μήνες από τη νίκη στις εκλογές του Ιανουαρίου, βρίσκεται μπροστά σε μια νέα εκλογική μάχη, έχοντας ωστόσο αυτήν τη φορά να αντιμετωπίσει και... τον εαυτό του.

Για την ακρίβεια, παρατηρούμε το ΣΥΡΙΖΑ να φυλλορροεί και να χάνει το ένα μετά το άλλο στέλεχος, σε μια σταθερή, καθημερινή ροή αποχωρήσεων. Η μία μετά την άλλη Νομαρχιακή Επιτροπή "αδειάζει" από στελέχη, ήδη η Κοινοβουλευτική του Ομάδα μετρά 30 απώλειες, η Νεολαία εγκαταλείπει το ΣΥΡΙΖΑ, που καλείται πλέον κάτω από συνθήκες πίεσης και εν τω μέσω μιας εκλογικής αναμέτρησης να γίνει... κανονικό κόμμα. Δηλαδή να εγκαταλείψει αυτήν την "ελευθεριότητα" και τη "χαλαρότητα" που τον χαρακτήριζαν (και τα οποία μάλλον προσιδιάζουν περισσότερο σε κλαμπ πολιτικού προβληματισμού, παρά σε κόμμα με προοπτικές εξουσίας) και να αποκτήσει στοιχεία κανονικής δομής κόμματος, με πρώτο και κύριο την ενιαία θέση απέναντι σε βασικά ζητήματα στρατηγικής. Μαζί φυσικά με μια στοιχειώδη ομοιογένεια και λιγότερη... πολυτασικότητα.

Αυτήν τη στιγμή απομακρύνονται από το ΣΥΡΙΖΑ στελέχη τα οποία όχι μόνο ήταν εκείνα που αναδείχτηκαν στις "ηρωικές εποχές" του 4%, αλλά κι εκείνα που σηματοδότησαν το πέρασμα στη νέα εποχή, του κυβερνητισμού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή χάνει έναν κορμό στελεχών που - θα μπορούσε κανείς να πει αβίαστα - είναι από τα πιο αγωνιστικά και συνεπή που έχει αναδείξει. Ταυτόχρονα, χάνει την "καρδιά" του παλιού ΣΥΡΙΖΑ, στελέχη από διάφορες πολιτικές πλατφόρμες και συνιστώσες, που έδιναν τον τόνο της πολυτασικής (και ιδιόμορφης) εμφάνισης του κόμματος.

Ωστόσο, είναι σαφές ότι όλα αυτά δίνουν την ευκαιρία στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ να εξελίξει το κόμμα και να το κάνει πιο συνεκτικό και λιγότερο απρόβλεπτο. Εξάλλου, αυτήν την εξέλιξη (τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ σε "φιλοευρωπαϊκό" τμήμα και σε "οπαδούς της ρήξης") την είχαμε προβλέψει και προκαταβάλει πριν ακόμη το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα κερδίσει τις εκλογές του Ιανουαρίου. Και μάλιστα είχαμε προβλέψει παράλληλα ότι θα ακολουθούσε συγκυβέρνηση με κόμματα που ομνύουν στον ευρωμονόδρομο (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι). Αυτό που δεν είχαμε προβλέψει ήταν ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα χρησιμοποιούσε ως καταλύτη των εξελίξεων μια εκλογική αναμέτρηση που είναι παντελώς και εξ ολοκλήρου αχρείαστη, αφού και στη νέα Βουλή θα αναγκαστεί να συνεργαστεί ακριβώς με αυτά τα κόμματα (ή, στην καλύτερη περίπτωση, με δύο εκ των τριών) για να σχηματίσει κυβέρνηση.

Η Κοινοβουλευτική του Ομάδα θα είναι λίγο μεγαλύτερη (περί τους 15 βουλευτές), όπως διαμορφώθηκε μετά τις παραιτήσεις των 30 από το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και συνεκτικότερη, όμως είναι μικρή η διαφορά και δεν αφαιρεί την αναγκαιότητα μετεκλογικών συνεργασιών. Και μάλιστα "βολικών" συνεργασιών, αφού ο νυν κυβερνητικός εταίρος - οι ΑΝ.ΕΛ. - πολύ δύσκολα θα είναι παρών και στην επόμενη Βουλή. Οπότε έχει την ευκαιρία ο ΣΥΡΙΖΑ να σηματοδοτήσει την ευρωπαϊκή του στροφή, με τη βοήθεια καθαρά φιλοευρωπαϊκών κομμάτων.

Βεβαίως η δυσκολία της εφαρμογής του τρίτου μνημονίου ίσως επιβάλλει κυβέρνηση "μεγάλου συνασπισμού", στην οποία θα μετέχει και η Νέα Δημοκρατία. Εκεί τα δεδομένα είναι μάλλον διαφορετικά.

Αλλά σε κάθε περίπτωση πρέπει να αναμένουμε την ετυμηγορία της κάλπης. Η οποία μπορεί να φέρει εκπλήξεις...

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News