Οι εκλογές είναι καθ' οδόν. Σε αυτές τις εκλογές δε θα δούμε να κυριαρχεί ο φόβος, ούτε η ελπίδα. Σε αυτές τις εκλογές, το εκλογικό αποτέλεσμα θα σημάνει κα την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου. Η άμεση δέσμευση όποιου πολιτικού σχηματισμού αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας είναι η υλοποίηση του προγράμματος που ψηφίστηκε από την ελληνική Βουλή εν μέσω καλοκαιριού.
Του Νίκου Κοσμαδάκη
Πλέον το δίλημμα που τίθεται: Φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις ή δυνάμεις που θέλουν την Ελλάδα έξω από το κύκλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Αυτό που προκαλεί ενδιαφέρον, όμως, είναι η συστράτευση που θα ακολουθήσει ο εκάστοτε πολιτικός σχηματισμός στην προσπάθειά του να κερδίσει περισσότερη συναίνεση, αλλά και την κοινοβουλευτική του επιβίωση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να αναδιατάξει τις δυνάμεις του. Πλέον δεν είναι το αριστερό πολιτικό κόμμα που ζητά έξοδο από τα μνημόνια. Είναι ένα φιλοευρωπαϊκό πολιτικό κόμμα που θα απευθυνθεί στο σοσιαλδημοκρατικό χώρο. Ο Αλέξης Τσίπρας θα πει, στην προσπάθειά του να διασώσει τη χώρα την ύστατη στιγμή, πως οι ψηφοφόροι που ανήκουν και στην Αριστερά, αλλά και στην Κεντροαριστερά, πρέπει να τον στηρίξουν. Ο ίδιος δηλώνει τώρα πιο έτοιμος και πιο έμπειρος. Το μόνο σίγουρο είναι ότι άτομα που ανήκαν για χρόνια στην Αριστερά (συνδικαλιστές, επαγγελματικά σωματεία και δημόσιοι υπάλληλοι) αναζητούν αλλού καταφύγιο, ενώ άτομα που ανήκαν μέχρι πριν λίγα χρόνια στο εκσυγχρονιστικό και ανανεωτικό ΠΑΣΟΚ έχουν βρει το ΣΥΡΙΖΑ ως την προοδευτική δύναμη που αποτελεί τον εγγυητή της πολιτικής σταθερότητας.
Η Νέα Δημοκρατία προχωράει με ενωτική διάθεση. Ο κ. Μεϊμαράκης έχει ένα λαϊκό προφίλ και οι ψηφοφόροι της κεντροδεξιάς παράταξης του δείχνουν εμπιστοσύνη ως προς τη στρατηγική που θα ακολουθήσει. Ο ίδιος έχει ανακοινώσει πως επιθυμεί να προχωρήσει μπροστά με ενότητα. Σαμαρικοί (π.χ. Βορίδης, Γεωργιάδης κ.λπ.), Μητσοτακικοί και Καραμανλικοί πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους για το συμφέρον της παράταξης. Ο πολιτικός λόγος θα είναι στραμμένος στην κριτική του ΣΥΡΙΖΑ, σε επίπεδα όπως το μεταναστευτικό (με την έλλειψη υποδομών στα νησιά του Αιγαίου), την απουσία διαπραγμάτευσης κατά τους μήνες διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., τη γιγάντωση του πελατειακού κράτους (με τον επαναδιορισμό των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών) και την αποδυνάμωση του ευρωπαϊκού οράματος μέσω επιλογών (π.χ. δημοψήφισμα) που είχαν τεράστιο πολιτικό και οικονομικό κόστος στην Ελλάδα.
Βέβαια, η Νέα Δημοκρατία θα βρει απέναντί της δύο εμπόδια, που είναι η εκλογική απήχηση του κ. Τσίπρα και η σταθερή εμμονή της στο μνημόνιο ως μοναδική γέφυρα για τη σωτηρία της χώρας μας. Δεν αποκλείω να υπάρξει συνεργασία με φιλελεύθερες και συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις που ανήκουν στο δεξιό φάσμα του συνταγματικού τόξου.
Το ΠΑΣΟΚ, από την άλλη, θα αναζητήσει συμμάχους για την είσοδό του στη Βουλή. Το ΚΙΔΗΣΟ του Γεωργίου Παπανδρέου φαίνεται θετικά συνεργάσιμο. Ο κ. Παπανδρέου είναι ικανοποιημένος με τα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ, αφού έφυγε ο κ. Βενιζέλος, ο άνθρωπος που συστρατεύτηκε με τον κ. Σαμαρά, και η κ. Γεννηματά είναι μια γυναίκα δυναμική που θέλει να κινήσει τις διαδικασίες για τη δημιουργία ενός προοδευτικού χώρου. Ο κ. Παπανδρέου έχει χαρακτηρίσει αναγκαίο το αίτημα «για συμπόρευση όλων των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού». Ο κ. Θεοχαρόπουλος, πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ., είναι μια ενδεχόμενη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, αφού ασπάζονται τις ίδιες ιδεολογικές αναφορές.
Το κόμμα του κ. Λαφαζάνη (Λαϊκή Ενότητα) είναι μια καινούργια φυσιογνωμία στο πολιτικό σκηνικό, αφού οι δημοσκοπήσεις το δείχνουν να εισέρχεται στη Βουλή με ένα ποσοστό της τάξης του 4-5%. Ήδη, η συνεργασία με το κόμμα του κ. Αλαβάνου έχει μετουσιωθεί. Ο κ. Λαφαζάνης μπορεί να ζητήσει συνεργασία με το ΚΚΕ για τη δημιουργία ενός αντιμνημονιακού μετώπου που θα στρέφεται ενάντια σε όλους εκείνους που δηλώνουν υπέρ της χώρας στο ευρώ. Βέβαια, το ΚΚΕ έχει δηλώσει πως δεν μπορεί να συμμαχήσει με τον κ. Λαφαζάνη, επειδή θεωρεί πως το κόμμα του θα ακολουθήσει παρόμοια πορεία με εκείνη του ΣΥΡΙΖΑ.
Η έκπληξη έρχεται, όμως, από ένα καινούργιο πολιτικό κόμμα με πρόεδρο τον κ. Λεβέντη. Ο κ. Λεβέντης έχει διαμηνύσει σε κάθε κατεύθυνση ότι είναι υπέρ των μεταρρυθμίσεων και δεν αποκλείει μια ενδεχόμενη συνεργασία με τον Τσίπρα.
Όπως και να έχει, θα είναι ενδιαφέρον από κάθε άποψη να δούμε τους εκλογικούς μετασχηματισμούς που θα γίνουν και σε ποια βάση θα συνεργαστούν για να πετύχουν το προεκλογικό τους πρόγραμμα. Συνεργασίες που δε γίνονταν λόγω προσωπικών ιδεοληψιών και φιλοδοξιών αναμένονται να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό το πολιτικό τοπίο που διαμορφώνεται μπροστά μας, ένα πολιτικό τοπίο που θα αποτελέσει τον καταλύτη της σχέσης μας με την ευρωπαϊκή εμπιστοσύνη.
