Όπως αναφέρει αμερικανική έρευνα με ελληνική συμμετοχή, παρόλο που μέχρι σήμερα οι ανεπτυγμένες χώρες έχουν καταφέρει να μετριάσουν σε μεγάλο βαθμό τον κίνδυνο να πλημμυρίζουν τα δέλτα των μεγάλων ποταμών τους, χάρη σε μια σειρά από φράγματα, αναχώματα, τάφρους κ.ά., όμως αυτό δεν φαίνεται να είναι δυνατό να συνεχισθεί στο μέλλον, κυρίως λόγω της επιδεινούμενης κλιματικής αλλαγής.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, πολύ μεγάλες πόλεις όπως η Σανγκάη, το Λονδίνο, η Νέα Υόρκη και η Βαρκελώνη έχουν αναπτυχθεί στην περιοχή τεράστιων δέλτα ποταμών και σταδιακά, θα γίνονται όλο και πιο ευάλωτες.
Η μελέτη εκτιμά ότι τελικά οι πλούσιες χώρες δεν θα αποφύγουν τα προβλήματα των φτωχών χωρών, όσον αφορά στις πλημμύρες των ποταμών τους και τις επιπτώσεις για τις κοντινές πόλεις. Γι' αυτό, οι επιστήμονες επισημαίνουν την ανάγκη να γίνουν νέες επενδύσεις πρόληψης και προστασίας έναντι του κινδύνου των πλημμυρών.
Οι μηχανικοί και οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι πρέπει να υπάρχει επαγρύπνηση αναφορικά με τα ποτάμια, εφόσον ο κίνδυνος για τους γειτονικούς πληθυσμούς θα μεταβάλλεται με το πέρασμα του χρόνου, καθώς αλλάζουν οι κλιματικές συνθήκες προς το χειρότερο.
Η έρευνα κάλυψε τα δέλτα 48 μεγάλων ποταμών σε όλο τον κόσμο, γύρω από τα οποία -ή ακόμη χειρότερα πάνω στα οποία- ζουν περισσότεροι από 340 εκατομμύρια άνθρωποι. Δέλτα ποταμών όπως του Ρήνου στην Ολλανδία και του Μισισιπί στις ΗΠΑ είναι μεν πιο σταθερά προς το παρόν, όμως σε βάθος χρόνου ακόμη και γι' αυτά το «προφίλ» κινδύνου αυξάνεται σημαντικά, από τέσσερις έως οκτώ φορές, αν δεν γίνουν νέες επενδύσεις και παρεμβάσεις.
Για χώρες όπως η Ολλανδία, όπου 9 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν κάτω από το επίπεδο της θάλασσας και δίνουν μια συνεχή μάχη με τα νερά, η νέα μελέτη αποτελεί προειδοποιητικό καμπανάκι ότι ο πλούτος τους ίσως να μην είναι αρκετός στο μέλλον.
Γι' αυτό, σύμφωνα με τους επιστήμονες, η πρόκληση είναι να εφαρμοσθούν πλέον όχι συμβατικές αλλά νέες «έξυπνες» λύσεις μηχανικής που θα είναι οικολογικού χαρακτήρα, δηλαδή θα έχουν σύμμαχο τα οικοσυστήματα και όχι αντίπαλο.
Μια βασική πρόταση είναι να αφεθεί η φύση να ξαναδημιουργήσει υγροτόπους στα δέλτα και αυτοί να μην αποστραγγίζονται. Οι υγρότοποι αυτοί θα μπορούσαν επίσης να αναδημιουργηθούν με τις κατάλληλες μηχανικές παρεμβάσεις.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ζάκαρι Τέσλερ του Πανεπιστημίου City της Νέας Υόρκης και με τη συμμετοχή της ελληνικής καταγωγής Έφης Φούφουλα-Γεωργίου, καθηγήτριας του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών και Μηχανικών Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου της Μινεσότα στη Μινεάπολη, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science».
