Θυμάμαι ένα ανέκδοτο που κυκλοφορούσε παλιά ανάμεσα στους νατοϊκούς, που έλεγε ότι κόλαση είναι το μέρος όπου οι μάγειροι είναι Εγγλέζοι, οι αστυνομικοί Αμερικάνοι, οι πολιτικοί Ιταλοί και οι υπεύθυνοι για την ψυχαγωγία Γερμανοί. Με την πείρα όμως που έχομε αποκτήσει το τελευταίο οκτάμηνο, θεωρούμε ότι το ανέκδοτο θα μπορούσε να τροποποιηθεί επί το... ελληνικότερον και θα ήταν πολύ πιο κοντά στην πραγματικότητα, νομίζομε, αν ως κόλαση προσδιοριζόταν ως το μέρος που θα έχει πρόεδρο την κ. Κωνσταντοπούλου, πρωθυπουργό τον κ. Τσίπρα, υπουργό Οικονομικών τον κ. Λαφαζάνη και αξιωματική αντιπολίτευση και εν δυνάμει πρωθυπουργό τον κ. Καμμένο.
Του Δημήτρη Καρατζάνη
Βέβαια, εμείς εδώ δεν καταφέραμε μέχρι σήμερα να επιτύχουμε τον παραπάνω "κολασμένο" συνδυασμό. Γεγονός είναι όμως πως πρόσφατα φτάσαμε πάρα πολύ κοντά. Γιατί, εδώ που τα λέμε, ελάχιστες ήταν οι διαφορές που παρουσίαζε ο τόπος μας το τελευταίο οκτάμηνο από την "οriginal" κόλαση.
Ποτέ όμως δεν είναι αργά. Μπορούμε με λίγη προσπάθεια να επιτύχουμε το συνδυασμό στις επικείμενες εκλογές της 20ής του Σεπτέμβρη, επιλέγοντας πρόσωπα που έχουν αποδείξει στην πράξη ότι διαθέτουν όλα τα... εχέγγυα για να μετατρέψουν με σιγουριά τον τόπο σε πραγματική κόλαση.
Ας πάρομε για παράδειγμα την κ. Κωνσταντοπούλου. Υπάρχει Έλληνας που να πιστεύει ότι η κυρία αυτή ενδέχεται να βάλει πάνω από το άρρωστο υπερ-εγώ της οποιαδήποτε άλλη έννοια, π.χ. πατρίδα, δημοκρατία, πολιτειακούς θεσμούς, καθήκον κ.λπ.; Γιατί, αν το πιστεύει, ή δεν έχει παρακολουθήσει από κοντά τα πεπραγμένα της στην Προεδρία της Βουλής, ή πιστεύει σε θαύματα, όπως σε κάποιο είδος επιφοίτησης του Αγίου Πνεύματος, που όμως δυστυχώς, κατά τας Γραφάς, μόνο μια φορά συνέβη.
Αν λοιπόν την επιλέγεις με την ψήφο σου να χειριστεί τη μοίρα σου, ποιος φταίει; Εκείνη ή εσύ;
Ας αφήσομε όμως την κ. Κωνσταντοπούλου και ας δούμε τον κ. Τσίπρα. Υπάρχει πρωθυπουργός στην πολιτική μας ιστορία - μηδέ των κατεξοχήν πολιτικάντηδων του 19ου αιώνα εξαιρουμένων - που να έχει πει τόσα ξεδιάντροπα ψέματα στον ελληνικό λαό σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα; «Κάναμε λάθος», είναι το νέο αφήγημα. «Από 'δω και πέρα, όμως, έχομε μάθει και θα τα κάνομε όλα απολύτως σωστά». Ποια; Αυτά στα οποία δεν πιστεύουν και που τα "δέχτηκαν εκβιαζόμενοι", όπως δηλώνει σε όλους τους τόνους ο κ. Τσίπρας;
Με το ζόρι, όμως, η πείρα και η ζωή έχουν αποδείξει πως δουλειά δε γίνεται, ούτε και "γάμος με το στανιό", όπως λέει ο λαός.
Ο Τσόρτσιλ είχε πει για τη μάχη της Αγγλίας και τους πιλότους της RAF: «Ποτέ τόσο λίγοι δεν πρόσφεραν τόσο πολλά σε τόσο πολλούς». Για τον κ. Τσίπρα και την "πρώτη φορά Αριστερά" δε θα ήταν υπερβολή να λεχθεί πως «ποτέ τόσο λίγοι δεν έκαναν τόση ζημιά σε τόσο πολλούς, σε τόσο λίγο διάστημα».
Σε ό,τι αφορά τον κ. Λαφαζάνη, τα είπε όλα "αμοναχός" του με τις εδαφιαίες υποκλίσεις του στους Ρώσους - νόμιζε προφανώς ότι ήταν ακόμα οι κομμουνιστές - και με το σχέδιό του για την εξ εφόδου κατάληψη του νομισματοκοπείου και την... κατάσχεση των 23 δισ. ευρώ.
Ο άνθρωπος όχι απλώς ζει σε άλλη εποχή, αλλά και σε άλλο... πλανήτη.
Τέλος, για τον κ. Καμμένο ένα έχομε να πούμε. Ο άνθρωπος έχει έναν καημό. Δε θέλει κανείς να του πειράξει το... γλειφιτζουράκι του, το υπουργείο Άμυνας, κι όλα τα άλλα ας "γίνουν τσιμέντο". Πολύ περισσότερο τώρα που παίζει στα δάχτυλα την... κυβίστηση.
