Τελευταίο "αντίο" από συγγενείς και φίλους στη Μαρία Λυγιδάκη-Ιωαννίδου στη γενέτειρά της, τον Πλατανιά Χανίων, η κηδεία της οποίας τελέστηκε στις 11 το πρωί του Σαββάτου.
Βαρύ είναι το πένθος στην οικογένεια του Φοίβου Ιωαννίδη, αλλά και στην κρητική κοινωνία, στο άκουσμα της απώλειας της συζύγου του πρώην υπουργού.
Αντιμέτωπη με μια σοβαρή τα τελευταία χρόνια ασθένεια, η καταξιωμένη αρχιτέκτονας και πρώην διευθύντρια της Περιφέρειας Κρήτης, που είχε αφήσει τη δική της ξεχωριστή σφραγίδα στο έργο του ΒΟΑΚ, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 76 ετών.
Επιθυμία της οικογένειας, του συζύγου Φοίβου Ιωαννίδη και των 2 παιδιών (του Γιάννη και της Μυρτώς), είναι αντί στεφάνων να ενισχυθεί ο Σύλλογος των Φίλων του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Κρήτης, στον οποίο άλλωστε η ίδια υπήρξε η πρώτη πρόεδρος.
Η Μαρία-Σοφία Λυγιδάκη-Ιωαννίδου γεννήθηκε το 1939 στο Ηράκλειο. Οι γονείς της Αριστοτέλης και Ευαγγελία Λυγιδάκη κατάγονταν από τα Χανιά. Παντρεύτηκε το 1966 το δικηγόρο, τέως βουλευτή και υπουργό Φοίβο Ιωαννίδη, με τον οποίο απέκτησαν δύο παιδιά, τον Γιάννη, δικηγόρο, και τη Μυρτώ, βιολόγο.
Τελείωσε τις γυμνασιακές της σπουδές στην Ελληνογαλλική Σχολή Saint Joseph και εισήχθη με εξετάσεις στη σχολή Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ). Κατά τη διάρκεια των σπουδών της επελέγη από τον κορυφαίο αρχαιολόγο Νικόλαο Πλάτωνα να εργαστεί στις πρώτες ανασκαφές στην Κάτω Ζάκρο, τα έτη 1961 και 1962, όταν ήρθαν στο φως οι μεγάλες ανακαλύψεις του μινωικού ανακτόρου, του οποίου οι πρώτες σχεδιαστικές αποτυπώσεις έγιναν από τη Μαρία Λυγιδάκη.
Το 1965 στελέχωσε την καινούργια τότε Υπηρεσία Περιφερειακής Ανάπτυξης Κρήτης. Το Νοέμβριο του 1967, μετά τη σύλληψη του συζύγου της Φοίβου Ιωαννίδη, για την αντιστασιακή του δράση, συνελήφθη και κρατήθηκε επί πολλές μέρες ανακρινόμενη. Απολύθηκε αμέσως από την υπηρεσία της από το δικτατορικό καθεστώς και, κατά τη διάρκεια της επταετίας, άσκησε το επάγγελμα του αρχιτέκτονα στη γενέτειρα των γονιών της, στα Χανιά.
Μετά την πτώση της δικτατορίας, επανήλθε στην υπηρεσία της, όπου ανήλθε όλες τις βαθμίδες της υπαλληλικής ιεραρχίας και επελέγη ως πρώτη γενική διευθύντρια της Περιφέρειας Κρήτης, θέση από την οποία συνταξιοδοτήθηκε το 2001. Κατά τη διάρκεια της θητείας της σε θέσεις ευθύνης ασχολήθηκε ιδιαιτέρως με τα περιφερειακά αναπτυξιακά προγράμματα.
Επίσης, συνέβαλε καθοριστικά στη δημιουργία και την ανάπτυξη του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Κρήτης (ΜΦΙΚ), ενώ υπήρξε και η πρώτη πρόεδρος του Συλλόγου των Φίλων του ΜΦΙΚ.
